Pisma gruzińskie

Pisma gruzińskie – trzy pisma alfabetyczne, służące do zapisywania języka gruzińskiego oraz kilku innych języków z rodziny kartwelskiej.

Alfabet gruziński – mchedruli

Pismo mchedruli – fragment średniowiecznego gruzińskiego eposu „Rycerz w tygrysiej skórze”
Charakterystyka
Rodzaj	Pismo fonemiczne
Typ	Pismo głoskowe (alfabet)
Kierunek pisma	Od lewej do prawej, od góry do dołu
Języki pisma	Język gruziński
Historia
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Alfabet gruziński powstał najprawdopodobniej w IV w. n.e. Za podstawę do jego tworzenia posłużył alfabet syryjski lub alfabet grecki, jednak szczegółowe pochodzenie znaków nie jest znane. Zgodnie z tradycją, za twórcę alfabetu gruzińskiego uważany jest pierwszy gruziński władca – Farnawaz I w 284 p.n.e.

Alfabet gruziński ma trzy kroje pisma, dość różniące się od siebie:

• asomtawruli (gruz. „majuskuła”), zwany też mrgwlowani (gruz. „zaokrąglony”);
• nuschuri (gruz. „minuskuła”) określany niekiedy jako chucuri (gruz. „kościelny”);
• mchedruli (gruz. „rycerski”).

Najstarsze zabytki zapisane alfabetem gruzińskim pochodzą z V w. n.e. i zapisane są w asomtawruli. Obecnie jest używana forma mchedruli, stworzona w X w., która ostatecznie wyparła pozostałe kroje w XVIII w.

Współczesny alfabet gruziński składa się z 33 znaków. Nie są rozróżniane wielkie i małe litery.

Historia

Zabytki pisma gruzińskiego

Inskrypcja z Bir El-Qutt, ok. 430 n.e., współczesny Izrael

Inskrypcja na wschodniej ścianie katedry Sioni w Bolnisi, ok. 494 n.e., Gruzja

Język gruziński należący do rodziny języków kartwelskich jako jedyny z tej rodziny ma własny unikalny alfabet^[1].

Według legend pismo gruzińskie zostało stworzone przez króla Kartlii Farnawaza I (326–234 p.n.e.) w IV–III w. p.n.e. lub przez ormiańskiego biskupa Mesropa Masztoca (359–440), który miał stworzyć alfabet gruziński ok. 400 roku, kiedy opracował alfabet ormiański i alfabet Albanii Kaukaskiej^[2].

Badacze skłaniają się ku teorii powstania alfabetu gruzińskiego w IV wieku n.e., na bazie pisma greckiego w celu propagowania chrześcijaństwa^[2]. Najstarsze znalezione inskrypcje zapisane w tym alfabecie, datowane na ok. 430 rok, znajdują się kościele ufundowanym przez Piotra Iberyjskiego (ok. 417–491) niedaleko Betlejem na Pustyni Judzkiej^[2]. Uznawane powszechnie za najstarsze inskrypcje na terenie Gruzji znajdują się w katedrze Sioni w Bolnisi^[2].

W 2015 roku, podczas prac archeologicznych na stanowisku Grakliani Gora naukowcy z Tbiliskiego Uniwersytetu Państwowego odkryli napisy wyrzeźbione na piedestale dwóch kamiennych ołtarzy świątynnych, dedykowanych bogini płodności z ok. VII w. p.n.e., których nie można przypisać żadnemu znanemu alfabetowi^[3][4]. Powstanie napisów zostało datowane na ok. X–XI w. p.n.e.^[5][4]

Na przestrzeni wieków język gruziński zapisywany był przy pomocy trzech rodzajów pisma – zapis biegł zawsze od strony lewej do prawej i nie odróżniano zapisów wielką i małą literą^[2]. W wiekach V–IX posługiwano się pismem zaokrąglonym, nazywanym asomtawruli^[2]. Z tego pisma rozwinęło się nuschuri – pierwszy zabytek zapisany tym pismem pochodzi z 864 roku, a pismo używane było w X–XI w. przy pisaniu manuskryptów^[2]. Obecne pismo – mchedruli wykształciło się w X wieku^[6]. Kościół używał jednak dawnych pism dla zapisu świętych tekstów, które określono mianem chucuri^[2]. Współczesny alfabet gruziński ma 33 litery i jest alfabetem fonemicznym (tzn. jednej głosce odpowiada jedna litera)^[2].

W 2016 roku żywa kultura trzech systemów pisma gruzińskiego alfabetu została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO^[7].

Pisma

Asomtawruli

Zabytki pisma gruzińskiego w alfabecie asomtawruli

Tekst w alfabecie asomtawruli, VI–VII w., Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Tekst w alfabecie asomtawruli, X w.

Inskrypcja na fasadzie klasztoru Doliskana, X w.

Inskrypcja na fasadzie klasztoru Iszkani, X w.

Inskrypcja na fasadzie katedry w Nikorcmindzie, XI w.

Inskrypcja na fasadzie kościoła Barakoni, XVIII w.

Asomtawruli (gruz. ასომთავრული) – najstarsze pismo gruzińskie, używane powszechnie w V–IX wieku, którego nazwa asomtawruli (gruz. „majuskuła”), bazowało na zaokrąglonych literach, przez co nazywane było również mrgwlowani (gruz. მრგვლოვანი) czyli „zaokrąglone”^[8].

Litery asomtawruli
Ⴀ	Ⴁ	Ⴂ	Ⴃ	Ⴄ	Ⴅ	Ⴆ	Ⴡ	Ⴇ	Ⴈ	Ⴉ	Ⴊ	Ⴋ	Ⴌ
Ⴢ	Ⴍ	Ⴎ	Ⴏ	Ⴐ	Ⴑ	Ⴒ	Ⴣ	ႭჃ, Ⴓ	Ⴔ	Ⴕ	Ⴖ	Ⴗ	Ⴘ
Ⴙ	Ⴚ	Ⴛ	Ⴜ	Ⴝ	Ⴞ	Ⴤ	Ⴟ	Ⴠ	Ⴥ

Nuschuri

Zabytki pisma gruzińskiego w alfabecie nuschuri

Manuskrypt autorstwa Mikaela Modrekiliego, X w., Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Manuskrypt autorstwa Mikaela Modrekiliego, X w., Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Manuskrypt, X w.

Manuskrypt ewangelii Jruchi, X w., Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Manuskrypt, XI w., Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Manuskrypt Biblii z Mokwi, Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Manuskrypt z tekstem Jana Klimaka autorstwa Nikraja, XII w., Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów

Nuschuri (gruz. ნუსხური, „minuskuła”) określany niekiedy jako chucuri (gruz. ხუცური, „kościelny”) – pismo gruzińskie z X–XI w., stosowane dla celów religijnych do dziś, np. w hagiografii^[6].

Litery nuschuri
ⴀ	ⴁ	ⴂ	ⴃ	ⴄ	ⴅ	ⴆ	ⴡ	ⴇ	ⴈ	ⴉ	ⴊ	ⴋ	ⴌ
ⴢ	ⴍ	ⴎ	ⴏ	ⴐ	ⴑ	ⴒ	ⴣ	ⴍⴣ, ⴓ	ⴔ	ⴕ	ⴖ	ⴗ	ⴘ
ⴙ	ⴚ	ⴛ	ⴜ	ⴝ	ⴞ	ⴤ	ⴟ	ⴠ	ⴥ

Mchedruli

Zabytki pisma gruzińskiego w alfabecie mchedruli

Dekret królewski Bagrata IV, XI w.

Karta Jerzego II gruzińskiego, XI w.

Pismo Dawida IV Budowniczego, XII w.

Pismo Jerzego III, XII w.

Pismo Tamary, XII–XIII w.

Pismo Wachtanga VI, XVIII w.

Mchedruli (gruz. მხედრული, „rycerski”) – współczesne pismo gruzińskie, wykształcone w X w., składające się z 33 liter^[2].

Litera	Unicode	Nazwa	ISO 9984	BGN[potrzebny przypis]	Vajšnoryja[potrzebny przypis]	Wymowa[a]
ა	U+10D0	an	A a	A a		A a	[a]
ბ	U+10D1	ban	B b	B b		B b	[b]
გ	U+10D2	gan	G g	G g		G g	[ɡ]
დ	U+10D3	don	D d	D d		D d	[d]
ე	U+10D4	en	E e	E e		E e	[ɛ] (polskie e)
ვ	U+10D5	vin	V v	V v		V v	[v] (polskie w)
ზ	U+10D6	zen	Z z	Z z		Z z	[z]
თ	U+10D7	tan	T t	T t		T t	[tʰ] (przydechowe[b] t)
ი	U+10D8	in	I i	I i		I i	[ɪ] (osłabione polskie i lub y)
კ	U+10D9	kan	K k	K k		K̓ k̓	[k] (glottalizowane[c] k)
ლ	U+10DA	las	L l	L l		L l	[l]
მ	U+10DB	man	M m	M m		M m	[m]
ნ	U+10DC	nar	N n	N n		N n	[n]
ო	U+10DD	on	O o	O o		O o	[ɔ] (polskie o)
პ	U+10DE	par	P p	P p		P̓ p̓	[p] (glottalizowane[c] p)
ჟ	U+10DF	žan	Ž ž	Zh zh		Ž ž	[ʒ] (polskie ż)
რ	U+10E0	rae	R r	R r		R r	[r]
ს	U+10E1	san	S s	S s		S s	[s]
ტ	U+10E2	tar	T t	T t		T̓ t̓	[t] (glottalizowane[c] t)
უ	U+10E3	un	U u	U u		U u	[ʊ] (osłabione u)
ფ	U+10E4	par	P p	P p		P p	[pʰ] (przydechowe[b] p)
ქ	U+10E5	kan	K k	K k		K k	[kʰ] (przydechowe[b] k)
ღ	U+10E6	ɣan	Ḡ ḡ	Gh gh		Ɣ ɣ	[ɣ] (dźwięczny odpowiednik ch – nie mylić z "gardłowym" dźwięcznym h czeskim i kresowym)
ყ	U+10E7	qar	Q q	Q q		Q q	[q] (języczkowe k glottalizowane[c])
შ	U+10E8	šin	Š š	Sh sh		Š š	[ʃ] (polskie sz)
ჩ	U+10E9	čin	Č č	Ch ch		Č č	[ʧʰ] (przydechowe[b] cz)
ც	U+10EA	can	C c	Ts ts		C c	[ʦʰ] (przydechowe[b] c)
ძ	U+10EB	ʒil	J j	Dz dz		Ʒ ʒ	[ʣ] (polskie dz)
წ	U+10EC	cil	C c	Ts ts		C̓ c̓	[ʦ] (glottalizowane[c] c)
ჭ	U+10ED	čar	Č č	Ch ch		Č̓ č̓	[ʧ] (glottalizowane[c] cz)
ხ	U+10EE	xan	X x	Kh kh		X x	[x] (twarde polskie ch)
ჯ	U+10EF	ǯan	J̌ ǰ	J j		Ǯ ǯ	[ʤ] (polskie dż)
ჰ	U+10F0	hae	H h	H h		H h	[h] (miękkie polskie h)

Spotyka się też użycie połączeń dz, dž dla ძ, ჯ i kreskę przy przydechowych, a nie glottalizowanych^{[potrzebny przypis]}.

Zobacz też

• kaligrafia gruzińska

Uwagi

1. Tam, gdzie nie zostały podane informacje dotyczące wymowy, pokrywa się ona z polskim odpowiednikiem.
2. Przydech oznacza krótkie h po spółgłosce.
3. Glottalizacja oznacza dodatkowe zwarcie krtani w momencie wymawiania danej spółgłoski.