Proailurus

Proailurus – wymarły rodzaj ssaka drapieżnego z podrodziny Proailurinae w obrębie rodziny kotowatych (Felidae) przypominający cywetę, odkryty w Europie, który pojawił się w oligocenie ok. 25 milionów lat temu.

Proailurus
Filhol, 1879[1]
Okres istnienia: oligocen–miocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 33.9/5.333 33.9/5.333
Czaszka P. lemanensis
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Podrodzina	Proailurinae Zittel, 1893[2]
Rodzaj	Proailurus
Typ nomenklatoryczny
Proailurus lemanensis Filhol, 1879
Synonimy
Proaelurus[a] Forbes, 1881[3]
Gatunki
zobacz opis w tekście

Charakterystyka

Był to niewielki drapieżnik, prowadzący tryb życia prawdopodobnie zbliżony do dzisiejszego margaja. Wiele czasu spędzał na drzewach, gdzie zdobywał pokarm i ukrywał się przed większymi drapieżnikami. Od późniejszych kotowatych różni się wyraźnie częściowo stopochodnymi łapami tylnymi, dłuższym pyskiem i większą ilością zębów policzkowych. Ważył około 9 kg. Jego potomkiem był Pseudaelurus, żyjący w miocenie ok. 20 milionów lat temu, przypominający już niektóre dzisiejsze gatunki kotów^{[potrzebny przypis]}.

Etymologia

Proailurus (Proaelurus): gr. προ pro „blisko, w pobliżu”; αιλουρος ailouros „kot”^[4].

Podział systematyczny

Do rodzaju należały następujące gatunki^[5]:

• Proailurus bourbonnensis Peigné, 1999
• Proailurus lemanensis Filhol, 1879
• Proailurus major Peigné, 1999

Uwagi

1. Niepoprawna późniejsza pisownia Proailurus Filhol, 1879.