Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Spółgłoska nosowa dziąsłowa bezdźwięczna
rodzaj dźwięku spółgłoskowego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Spółgłoska nosowa dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: n̥ lub: n̊. Symbol ten pochodzi od znaku ⟨n⟩ (spółgłoska nosowa dziąsłowa) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to n_0.
Remove ads
Artykulacja
Opis
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [n][1]:
- mimo iż dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez tor ustny jamę ustną, podniebienie miękkie jest skierowane w dół i powietrze uchodzi (oprócz ust) przez nos – jest to spółgłoska nosowa;
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub też powietrze uchodzi tylko wzdłuż środkowej linii języka – jest to spółgłoska środkowa
- modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna;
- język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc zwarcie – jest to spółgłoska dziąsłowa.
- wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest więc bezdźwięczna.
Warianty
Głoska ta, podobnie jak wiele innych, ma różne warianty, w zależności od sąsiadujących z nią innych głosek. Może to się przejawiać poprzez:
- wzniesienie środkowej części grzbietu języka w kierunku podniebienia twardego, mowa wtedy o spółgłosce spalatalizowanej
- wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia miękkego, daje to początek spółgłosce welaryzowanej
- zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o labializowanej spółgłosce.
Remove ads
Przykłady
Przykłady w wybranych językach:
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads