intentus

intentus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) szczery, poważny

(1.2) uważny, skupiający się na czymś

odmiana:

(1.1-2) (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	intentus	intenta	intentum	intentī	intentae	intenta
dopełniacz	intentī	intentae	intentī	intentōrum	intentārum	intentōrum
celownik	intentō	intentae	intentō	intentīs
biernik	intentum	intentam	intentum	intentōs	intentās	intenta
ablatyw	intentō	intentā	intentō	intentīs
wołacz	intente	intenta	intentum	intentī	intentae	intenta
stopień wyższy intentior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik intentior intentius intentiōrēs intentiōra dopełniacz intentiōris intentiōrum celownik intentiōrī intentiōribus biernik intentiōrem intentius intentiōrēs intentiōra ablatyw intentiōre intentiōribus wołacz intentior intentius intentiōrēs intentiōra
stopień najwyższy intentissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik intentissimus intentissima intentissimum intentissimī intentissimae intentissima dopełniacz intentissimī intentissimae intentissimī intentissimōrum intentissimārum intentissimōrum celownik intentissimō intentissimae intentissimō intentissimīs biernik intentissimum intentissimam intentissimum intentissimōs intentissimās intentissima ablatyw intentissimō intentissimā intentissimō intentissimīs wołacz intentissime intentissima intentissimum intentissimī intentissimae intentissima

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gravis

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. intendo

przym. intensus

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. intendo

uwagi:

źródła: