biernik

biernik (język polski)

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈbʲjɛrʲɲik], AS: [bʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biernik	bierniki
dopełniacz	biernika	bierników
celownik	biernikowi	biernikom
biernik	biernik	bierniki
narzędnik	biernikiem	biernikami
miejscownik	bierniku	biernikach
wołacz	bierniku	bierniki

(1.1) gram. czwarty przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? co?; zob. też biernik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W tym zdaniu żaden wyraz nie jest w bierniku.

składnia:

(1.1) biernik + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) akuzatyw

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bierność

przym. bierny, biernikowy

przysł. biernie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) accusative, accusative case
• asturyjski: (1.1) acusativu m
• baskijski: (1.1) akusatibo
• białoruski: (1.1) вінавальны склон m, акузатыў m
• bułgarski: (1.1) винителен падеж m, акузатив m
• czeski: (1.1) akuzativ m, čtvrtý pád m
• duński: (1.1) akkusativ w, genstandsfald n
• esperanto: (1.1) akuzativo
• estoński: (1.1) akusatiiv, sihitav
• fiński: (1.1) akkusatiivi
• francuski: (1.1) accusatif m
• hiszpański: (1.1) acusativo m
• interlingua: (1.1) accusativo
• islandzki: (1.1) þolfall n
• japoński: (1.1) 対格
• kaszubski: (1.1) winowôcz m, akùzatiw m
• kazachski: (1.1) табыс септік
• łaciński: (1.1) accusativus
• mongolski: (1.1) заах
• niemiecki: (1.1) Akkusativ m
• nowogrecki: (1.1) αιτιατική ż
• nowopruski: (1.1) akkuzatiws m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) винительный падеж m
• rumuński: (1.1) acuzativ
• słowacki: (1.1) akuzatív m
• szwedzki: (1.1) ackusativ w
• ukraiński: (1.1) знахідний відмінок m
• węgierski: (1.1) tárgyeset
• włoski: (1.1) accusativo m

źródła: