sanus

sanus (język łaciński)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zdrowy

(1.2) poprawny

odmiana:

(1.1-2) (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	sānus	sāna	sānum	sānī	sānae	sāna
dopełniacz	sānī	sānae	sānī	sānōrum	sānārum	sānōrum
celownik	sānō	sānae	sānō	sānīs
biernik	sānum	sānam	sānum	sānōs	sānās	sāna
ablatyw	sānō	sānā	sānō	sānīs
wołacz	sāne	sāna	sānum	sānī	sānae	sāna
stopień wyższy sānior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik sānior sānius sāniōrēs sāniōra dopełniacz sāniōris sāniōrum celownik sāniōrī sāniōribus biernik sāniōrem sānius sāniōrēs sāniōra ablatyw sāniōre sāniōribus wołacz sānior sānius sāniōrēs sāniōra
stopień najwyższy sānissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik sānissimus sānissima sānissimum sānissimī sānissimae sānissima dopełniacz sānissimī sānissimae sānissimī sānissimōrum sānissimārum sānissimōrum celownik sānissimō sānissimae sānissimō sānissimīs biernik sānissimum sānissimam sānissimum sānissimōs sānissimās sānissima ablatyw sānissimō sānissimā sānissimō sānissimīs wołacz sānissime sānissima sānissimum sānissimī sānissimae sānissima

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) morbidus

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. sano

rzecz. sanatio ż, sanator m, sanitas ż

przym. insanus, sanabilis, sanitarius, vaesanus, vesanus

przysł. saniter, sane

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla ang. sane, arum. sãn, eo sana, franc. sain, hiszp. sano, ido sana, port. são, prow. san, romansz saun, romansz san, rum. sănătos, sardyński sanu, sycyl. sanu, wenec. san, wenec. sano, wł. sano

uwagi:

źródła: