கசானவித்து வம்சம்

கசானவித்து வம்சம் (Ghaznavid dynasty) (Persian: غزنویان ġaznaviyān) கசானவித்துகள் பாரசீக சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். ^[5] துருக்கி இசுலாமிய மம்லூக் எனும் அடிமை வம்ச மக்களின் வழித்தோன்றல்களே கசானவித்துகள் ஆவார்.^[6]. கசானவித்துகள் புகழின் உச்சத்தில் இருந்த போது, 977 முதல் 1186 முடிய தற்கால, ஈரான், ஆப்கானித்தான், நடு ஆசியாவின் திரான்சாக்சியானா மற்றும் பாகிஸ்தான் பகுதிகளை ஆண்டனர். ^[7][8][9]

غزنویان
977–1186
1030-இல் கசானவினித்துப் பேரரசு
தலைநகரம்	கசானா (977–1163) லாகூர் (1163–1186)[1]
பேசப்படும் மொழிகள்	பாரசீகம் (அலுவல் மற்றும் அரசவை மொழி[2]
சமயம்	சுன்னி இசுலாம்
அரசாங்கம்	பேரரசு
சுல்தான்
• 977–997	சபுக்திஜின் (முதல்)
• 1160–1186	குஸ்ரௌ மாலிக்(இறுதி)
அமைச்சர்
• 998–1013	அபுல் ஹசன் இஸ்பரைனி (முதல்)
• 12-ஆம் நூற்றாண்டு	அபுல் மாலிக் நஸ்ருல்லா (இறுதி)
வரலாற்று சகாப்தம்	மத்திய காலம்
• தொடக்கம்	977
• முடிவு	1186
பரப்பு
ஏறத்தாழ 1029[3][4]	3,400,000 km2 (1,300,000 sq mi)
முந்தையது பின்னையது சபாரித்து வம்சம் சாமனித்து பேரரசு மாமுனித்துகள் பரிக்குனித்துகள் கோரி அரசமரபு செல்யூக் பேரரசு

சமானித்து பேரரசில் படைத்தலைவராக இருந்த சபுக்திஜின் என்பவர், தற்கால ஆப்கானித்தானின் கசினி மாகாணத்தில், கிபி 977-இல் கசானவித்து வம்சத்தை நிறுவினார். ^[10] இவ்வம்சத்தினர் நடு ஆசியாவை சேர்ந்த மக்களாக இருந்த போதும், இவர்கள் பாரசீக மொழி, பண்பாடு மற்றும் நாகரீகங்களைப் பின்பற்றினர். இம்வம்ச மன்னர்களில் புகழ் பெற்றவர் கசினி முகமது ஆவார். இவ்வம்சத்தவர்களில் தலைநகரங்களாக கஜினி மற்றும் லாகூர் இருந்தது.

கசானவித்து வம்ச ஆட்சியாளர்கள்

• சபுக்திஜின் - 977–997
• இஸ்மாயில் 997–998
• கசினி முகமது - 998–1030
• முதலாம் மசூத் - 1030–1041
• சிகாப் உத்தௌலா - 1041–1048
• கசினியின் அலி - 1048–1049
• அப்துல் ரசீத் - 1049–1052
• தோக்ரூல் - 1052–1053
• பரூக்-சத் - 1053–1059
• இப்ராகிம் -1059–1099
• மூன்றாம் மசூத் - 1099–1115
• சிராஜ் - 1115–1116
• அர்ஸ்லான் இபின் மசூத் - 1116–1117
• பக்ரம் ஷா - 1117–1157
• குஷ்ரௌ-ஷா - 1157–1160
• குஸ்ரௌ மாலிக் - 1160–1186

இதனையும் காண்க

• மம்லூக்
• குவாரசமிய அரசமரபு (1077–1231)
• மம்லூக்கிய மரபு (தில்லி) - 1206 - 1290
• எகிப்தின் மம்லுக் சுல்தானகம் (1250–1517)
• சாமனித்து பேரரசு