வங்காள சுல்தானகம்

வங்காளம்
Bengala
வங்காளம்; Bengala শাহী বাংলা; شاهی بنگاله
	1352–1576
	கொடி
	வங்காள சுல்தானகத்தின் வரைபடம்
நிலை	வங்காள சுல்தானகம்
தலைநகரம்	கௌட நகரம், சோனார் கோன்
பேசப்படும் மொழிகள்	பாரசீகம்; வங்காளம் (அலுவல் மொழி)
சமயம்	இசுலாம் (அலுவல்) ; இந்து சமயம் ; பௌத்தம்
அரசாங்கம்	முடியாட்சி
வரலாறு
• வங்காளத்தை ஒன்றிணைத்தல்	1352
• முகலாயப் படையெடுப்பு	1576
நாணயம்	டங்கா
முந்தையது	பின்னையது
	தில்லி சுல்தானகம்
முகலாயப் பேரரசு
[[அரக்கான் இராச்சியம்]]
சூர் பேரரசு
தற்போதைய பகுதிகள்	வங்காளதேசம்; இந்தியா; மியான்மர்

வங்காள சுல்தானகம் (Bengal Sultanate); (பாரசீக மொழி: بنگاله‎ Bangālah, வங்காள மொழி: বাঙ্গালা/বঙ্গালা) and Shahi Bangalah (பாரசீக மொழி: شاهی بنگاله‎ சாகி பங்களா, வங்காள மொழி: শাহী বাঙ্গলা))^[1]தில்லி சுல்தான்கள் 14ம் நூற்றாண்டில் பல்வேறு இராச்சியங்களாக சிதறியிருந்த வங்காள பிரதேசங்களை தில்லி சுல்தான்கள் கைப்பற்றி ஒன்றிணைத்தனர். தில்லி சுல்தானகத்தின் ஆளுநர்களாக வங்காள சுல்தான்கள் 1352 முதல் 1576 முடிய ஆண்டனர். பின்னர் முகலாயப் பேரரசு காலத்தில் வங்காள நவாபுகள் வங்காளத்தை ஆண்டனர். வங்காள சுல்தான்கள், பாரசீக நாட்டின் சியா இசுலாம் பிரிவைச் சேர்ந்தவர்கள். பாரசீக மொழி மற்றும் பண்பாட்டை பின்பற்றுபவர்கள்.

விரைவான உண்மைகள் வங்காளம் Bengalaশাহী বাংলাشاهی بنگاله, நிலை ...

மூடு

தெற்காசியாவின் கிழக்கு பகுதியையும், தென்கிழக்காசியாவையும் இணைக்கும் வங்காள சுல்தானகத்தை ஐந்து இசுலாமிய வம்ச சுல்தான்கள் ஆண்டனர்.

சிட்டகாங் பகுதியில் போர்த்துகேயர்களுக்கு வணிகம் மற்றும் தொழிற்சாலைகள் நிறுவ வங்காள சுல்தான்கள் அனுமதி அளித்தனர்.^[2]

1537ல் ஆப்கானிய படைத்தலைவர் சேர் சா சூரி வங்காள நவாபுகளை வென்று வங்காளத்தை கைப்பற்றினார். சேர் சா சூரியின் இறப்பிற்குப் பின்னர் 1576-இல் முகலாயப் பேரரசர் அக்பர் காலத்தில் ராஜ்மகால் போரின் முடிவில் வங்காள சுல்தானகம் முடிவிற்கு வந்தது.

1338ல் வங்காளத்தின் மீதான தனது கட்டுப்பாட்டை தில்லி சுல்தான்கள் இழந்ததைப் பயன்படுத்திக் கொண்ட வங்காள ஆளுநர் சுல்தான் பக்ருத்தீன் முபாரக் ஷா சோனார்கோனிலும், சுல்தான் அலாவூதீன் அலி ஷா லக்நௌட்டியிலும், சுல்தான் சம்சுதீன் இலியாஸ் ஷா சட்கோனிலும் தனித்தனி சுல்தானகங்களை நிறுவி, வங்காளத்தின் பிரதேசங்களை தன்னாட்சியுடன் ஆண்டனர்.

துருக்கிய இனத்தவரான இலியாஸ் ஷா வம்சத்தினர் வங்காளப் பகுதிகளை 1490 வரை ஆண்டனர்.

1494ல் இலியாஸ் ஷா சுல்தான்களின் பிரதம அமைச்சராக இருந்த அலாவுதீன் உசைன் ஷா, வங்காளத்தைக் கைப்பற்றி 1519 வரை ஆண்டார். அலாவுதீன் உசைன் ஷாவின் வழிவந்தவர்கள் வங்காளத்தை 1538 வரை ஆட்சி செய்தனர். அலாவுதீன் உசைன் ஷா வம்சத்தின் வங்காள சுல்தானகத்தில் வங்காளத்தின் கிழக்கில் அரக்கான், அசாம், திரிபுரா மற்றும் தெற்கில் ஒடிசா பகுதிகள் இருந்தன.^[3]

இச்சுல்தானியர்களின் ஆட்சியின் போது, சிட்டகாங் பகுதியில் போர்த்துகேய கிழக்கிந்தியக் கம்பனியினருக்கு குடியிருப்புகள் அமைத்துக் கொண்டு, வணிகம் மற்றும் தொழில் செய்ய அனுமதி வழங்கப்பட்டது. ஆப்கானியப் படைத்தலைவர் சேர் சா சூரி, வங்காளத்தைக் கைப்பற்றினார். பின்னர் 1540ல் முகலாயப் பேரரசர் உமாயுனை வென்று தில்லிப் பேரரசர் ஆனார். செர் ஷா சூரி வங்காளத்தையும், பெசாவரையும் இணைக்கும் 2,500 கிமீ நீளமுள்ள பெரும் தலைநெடுஞ்சாலையை அமைத்தார்.^[4] பாபர் காலத்தில் வங்காள சுல்தான்களை வென்று, வங்காளத்தை மீண்டும் முகலாயப் பேரரசில் இணைத்தார். முகலாயப் பேரரசர் அக்பர் காலத்தில், 1576ல் ராஜ்மகால் போரின் முடிவில் வங்காள சுல்தானகம் முடிவிற்கு வந்து, வங்காளம் முகலாயப் பேரரசில் இணைக்கப்பட்டது.

வங்காள சுல்தான்களின் கட்டிடக் கலை
தானி சதுக்க மசூதி
சோனா மசூதி
கனியா திகி மசூதி
பிரோஸ் மினார்
லக்நௌதி நகர நுழைவாயில்
பத்ரயில் மசூதி