มณฑลเหอหนาน
มณฑลของสาธารณรัฐประชาชนจีน จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เหอหนาน (จีน: 河南; พินอิน: Hénán) หรือ ห้อหลำ ตามสำเนียงฮกเกี้ยน เป็นมณฑลหนึ่งในภาคกลางของสาธารณรัฐประชาชนจีน มีชื่อเดิมคือ จงหยวน หรือ จงโจว (中州) ซึ่งแปลตรงตัวว่า "ที่ราบตอนกลาง" หรือ "ตอนกลาง" บริเวณมณฑลเหอหนานเป็นแหล่งกำเนิดของอารยธรรมจีน โดยมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 3,000 ปี และยังคงเป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรม เศรษฐกิจ และการเมืองของจีนมาจนถึงประมาณ 1,000 ปีที่แล้ว
มณฑลเหอหนาน 河南省 | |
|---|---|
| การถอดเสียงชื่อมณฑล | |
| • ภาษาจีน | 河南省 (Hénán Shěng) |
| • อักษรย่อ | HA / HEN / อวี้ (豫 Yù) |
 .jpg)    ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน:
| |
.svg) แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลเหอหนาน | |
| พิกัด: 33°54′N 113°30′E | |
| ตั้งชื่อจาก | เหอ (河 hé) – แม่น้ำ (แม่น้ำเหลือง) หนาน (南 nán) – ทิศใต้ "ทิศใต้ของแม่น้ำเหลือง" |
| เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) | เจิ้งโจว |
| จำนวนเขตการปกครอง | 17 จังหวัด, 159 อำเภอ, 2,455 ตำบล |
| การปกครอง | |
| • เลขาธิการพรรค | หวาง กั๋วเชิง (王国生) |
| • ผู้ว่าการ | หยิน หง (尹弘) |
| พื้นที่[1] | |
| • ทั้งหมด | 167,000 ตร.กม. (64,000 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 17 |
| ความสูงจุดสูงสุด | 2,413.8 เมตร (7,919.3 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2017)[2] | |
| • ทั้งหมด | 95,590,000 คน |
| • อันดับ | อันดับที่ 3 |
| • ความหนาแน่น | 570 คน/ตร.กม. (1,500 คน/ตร.ไมล์) |
| • อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 7 |
| ประชากรศาสตร์ | |
| • องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | ฮั่น – 98.8% หุย – 1% |
| • ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาจีนกลางที่ราบภาคกลาง, ภาษาจีนจิ้น |
| รหัส ISO 3166 | CN-HA |
| GDP (ค.ศ. 2018) | 4.81 ล้านล้านเหรินหมินปี้ 725.92 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 5) |
| • ต่อหัว | 50,058 เหรินหมินปี้ USD 7,562 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 19) |
| HDI (ค.ศ. 2018) | 0.732[4] (สูง) (อันดับที่ 18) |
| เว็บไซต์ | henan |
| มณฑลเหอหนาน | |||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small} "เหอหนาน" เขียนด้วยตัวอักษรจีน | |||||||||||||||||||||||||||||||
| ภาษาจีน | 河南 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ไปรษณีย์ | Honan | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | "ทิศใต้ของแม่น้ำ (เหลือง)" | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| ชื่อย่อ | |||||||||||||||||||||||||||||||
| ภาษาจีน | 豫 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
มณฑลเหอหนานเป็นที่ตั้งของแหล่งมรดกหลายแห่ง เช่น อินซฺวี เมืองหลวงแห่งราชวงศ์ชาง และวัดเส้าหลิน รวมถึงเมืองหลวงโบราณของจีนสี่แห่งจากทั้งหมดแปดแห่ง ได้แก่ ลั่วหยาง อันหยาง ไคเฟิง และเจิ้งโจว ก็ตั้งอยู่ในมณฑลเหอหนาน นอกจากนี้ การฝึกฝนไท่เก๊ก (ตระกูลเฉิน) ก็เริ่มขึ้นในหมู่บ้านเฉินเจียโกว มณฑลเหอหนาน เช่นเดียวกับตระกูลหยางและตระกูลอู่ที่เกิดขึ้นในภายหลัง[5]
แม้ว่าชื่อของมณฑลจะหมายถึง "ทิศใต้ของแม่น้ำ" (แม่น้ำเหลือง หรือที่เรียกว่าหวงเหอ)[6] แต่ก็มีพื้นที่หนึ่งในสี่ของมณฑลที่อยู่ทางเหนือของแม่น้ำเหลือง มณฑลเหอหนานมีพื้นที่ 167,000 ตารางกิโลเมตร (64,479 ตารางไมล์) ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ของที่ราบจีนตอนเหนือที่อุดมสมบูรณ์และมีประชากรหนาแน่น มณฑลที่อยู่ข้างเคียงโดยเรียงตามเข็มนาฬิกาเริ่มจากทิศตะวันตก ได้แก่ ฉ่านซี ชานซี เหอเป่ย์ ชานตง อานฮุย และหูเป่ย์ มณฑลเหอหนานเป็นมณฑลที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 3 ของประเทศ ด้วยจำนวนประชากรกว่า 94 ล้านคน มณฑลเหอหนานยังเป็นมณฑลที่มีหน่วยการปกครองย่อยมากเป็นอันดับ 7 ของประเทศ ถ้าเหอหนานเป็นประเทศ ก็จะเป็นประเทศที่มีประชากรมากเป็นอันดับ 14 ของโลก รองจากอียิปต์ และเวียดนาม
มณฑลเหอหนานมีเศรษฐกิจที่ใหญ่เป็นอันดับ 5 ของประเทศ แต่อย่างไรก็ตาม ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อประชากรก็ยังต่ำเมื่อเทียบกับมณฑลอื่น ๆ ในภาคกลางและตะวันออก มณฑลเหอหนานถือเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่มีการพัฒนาทางเศรษฐกิจน้อยในประเทศจีน[7] เศรษฐกิจของมณฑลเติบโตตามราคาอะลูมิเนียมและถ่านหิน เช่นเดียวกับเกษตรกรรม อุตสาหกรรมหนัก การท่องเที่ยว และการค้าปลีก ส่วนของอุตสาหกรรมไฮเทคและภาคบริการยังด้อยพัฒนาและกระจุกตัวอยู่รอบ ๆ เจิ้งโจวและลั่วหยาง
มณฑลเหอหนานมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ มณฑลชานซี และมณฑลเหอเป่ย์ ประเทศจีน
- ทิศใต้ ติดต่อกับ มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ มณฑลชานตง และมณฑลอันฮุย ประเทศจีน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลฉ่านซี ประเทศจีน
ภูมิประเทศ ทิศตะวันตกเป็นเทือกเขาทอดตัวยาวสลับซับซ้อน อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลมากกว่า 1,000 เมตร ทางตะวันออกเป็นพื้นที่ราบ สูงกว่าระดับน้ำทะเลราว 100 เมตร จุดที่สูงที่สุดของมณฑลอยู่ที่ยอดเหล่ายาช่า ในเมืองหลิงเป่า ซึ่งสูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 2413.8 เมตร ภูมิอากาศมีสภาพภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อนกึ่งอบอุ่น มีฤดู 4 ฤดูอย่างชัดเจน อุณหภูมิเฉลี่ยต่อปี 13-15 องศาเซลเซียส
มณฑลเหอหนานแบ่งออกเป็นเขตการปกครองระดับจังหวัดจำนวน 17 แห่ง โดยทั้งหมดมีฐานะเป็นนครระดับจังหวัด และยังมีนครระดับอำเภอที่บริหารโดยตรงอีก 1 แห่ง (หรือ นครระดับกิ่งจังหวัด)
- นครเจิ้งโจว (郑州市 Zhèngzhōu Shì)
- นครไคเฟิง (开封市 Kāifēng Shì)
- นครลั่วหยาง (洛阳市 Luòyáng Shì)
- นครผิงติ่งชาน (平顶山市 Píngdǐngshān Shì)
- นครอานหยาง (安阳市 Ānyáng Shì)
- นครเฮ่อปี้ (鹤壁市 Hèbì Shì)
- นครซินเซียง (新乡市 Xīnxiāng Shì)
- นครเจียวจั้ว (焦作市 Jiāozuò Shì)
- นครผูหยาง (濮阳市 Púyáng Shì)
- นครสฺวี่ชาง (许昌市 Xǔchāng Shì)
- นครลั่วเหอ (漯河市 Luòhé Shì)
- นครซันเหมินเสีย (三门峡市 Sānménxiá Shì)
- นครหนานหยาง (南阳市 Nányáng Shì)
- นครชางชิว (商丘市 Shāngqiū Shì)
- นครซิ่นหยาง ( (信阳市 Xìnyáng Shì)
- นครโจวโข่ว (周口市 Zhōukǒu Shì)
- นครจู้หม่าเตี้ยน (驻马店市 Zhùmǎdiàn Shì)
- นครจี้ยฺเหวียน (济源市 Jìyuán Shì)
นครระดับจังหวัดทั้ง 17 แห่ง และนครระดับอำเภอที่บริหารโดยตรงอีก 1 แห่ง ของมณฑลเหอหนานนั้น แบ่งย่อยเป็นเขตการปกครองระดับอำเภอ 158 แห่ง (ประกอบด้วย 52 เขต, 21 นครระดับอำเภอ, และ 85 อำเภอ และนครระดับกิ่งจังหวัดจี้ยฺหวันนั้นนับเป็นนครระดับอำเภอด้วย) ทั้งหมดนี้แบ่งย่อยลงไปอีกเป็นเขตการปกครองระดับตำบลอีก 2,440 แห่ง (ประกอบด้วย 866 เมือง, 1,234 ตำบล, 12 ตำบลชาติพันธุ์, และ 328 แขวง)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
