Валянтын Собаль

Валянты́н Енісе́евіч Со́баль (нар. 4 сакавіка 1949, места Паставы) — беларускі археоляг. Кандыдат гістарычных навук (1988).

Валянтын Собаль
Дата нараджэньня	4 сакавіка 1949(1949-03-04) (76 гадоў)
Месца нараджэньня	Паставы, Маладэчанская вобласьць, БССР, СССР
Месца вучобы	гістарычны факультэт БДУ (1972)
Занятак	археоляг
Месца працы	Інстытут гісторыі НАН Беларусі Белрэстаўрацыя[d] Беларускі дзяржаўны музэй народнай архітэктуры і побыту Інстытут археалёгіі РАН[d] Музэй гісторыі гораду Менску
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук[d] (1988)

У 1972 скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт. 3 1974 навуковы супрацоўнік Інстытуту гісторыі АН Беларусі, з 1988 археоляг Беларускага рэстаўрацыйна-праектнага інстытуту. З 2001 г. працаваў у Беларускім дзяржаўным музэі народнай архітэктуры і побыту.^[1]

Дасьледуе помнікі архітэктуры археалягічнымі мэтадамі, храналёгію культурных пластоў, матэрыяльную культуру беларускіх местаў XIV—XVIII стст. Браў удзел у дасьледаваньні помнікаў архітэктуры Менску, Полацку, Амсьціслава, Горадні, Міра, Берасьця.

У 1993—1994 гг. праводзіў археалягічныя раскопкі на даўнім Замухавецкім (Валынскім) прадмесьці ў Берасьці з мэтай выяўленьня ахоўнай зоны.^[2] Ім былі выяўленыя асаблівасьці аб’ёмна-прасторавай структуры кляштару і касьцёлу бэрнардынак і бэрнардынцаў. ^[3]

Адзін з аўтараў альбому «Беларуская кафля»,^[4] гісторыка-археалягічнага нарысу «Стары замак у Гродне XI—XVIII ст.» (1993) і інш.