Вела

Вела, Вел (Вель) — мужчынскае імя.

Welo
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вел, Вель
Вытворныя формы	Валь
Зьвязаныя імёны	Велейка, Велянт, Велют, Вяльмонт, Велерат
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вела»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вела (Welo) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова вел- паходзіць ад стараісьляндзкага welja 'абіраць' або стараангельскага wela 'багацьце, дастатак'^[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Велейка (Веліка), Велянт, Велют, Вяльмонт, Велерат. Адзначаліся германскія імёны Weleka (Weliko), Welant, Welut, Welamunt, Welarat. Іменная аснова вел- таксама магла ўтварыцца ад асновы -віл-^[1].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Welke^[3], Wielusz^[4].

У Прусіі бытавалі імёны: Wele, Welun / Welune (1339, 1370, 1396, 1404 і 1425 гады), Walithe (1328 год), Welot (1339 год), Walgenne (1400 год), Waliot / Welyod^[a] (1382 і 1399 гады), Walgoth^[b] (1363 год)^[9].

У Ноўгарадзе ў XIV ст. адзначалася германскае (паўночнагерманскае) імя Вельют (Veljotr)^[10].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Вел Мончович (1537 год)^[11]; слугу на имя Веля Миновича шляхтича (1567 год)^[12]; ку сеножати подданого пана Тихона Корсака, хоружого повету Менского Яна Веловича, старца (30 ліпеня 1586 году)^[13]; Kazimierz Wiełowicz (1621 год)^[14]; na miejscu P. Augustyna Wiełowicza… Piotr Wiełowicz… Dawid Wiełowicz (1690 год)^[15][c].

Носьбіты

Вяловічы (Wiełowicz) — літоўскі шляхецкі род з Ашмянскага павету^[20].

Велі (Wiel) і Вяловічы (Wiełłowicz, Wiełowicz) гербаў Порай, Рудніца, Стрэмя і Шранява — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Віленскага павету^[21].

Вялёвічы — літоўскі шляхецкі род^[22].

У XVI ст. існавала поле Вялевічы (Велевичи) у Жамойцкім старостве^[23].

Заўвагі

1. Адзначалася старажытнае германскае імя Walhad^[5], Wallath^[6]
2. Адзначалася старажытнае германскае імя Walagaudius^[7], Valgautr^[8]
3. Таксама:

   • Велун: Wełuny (1744 год)^[16], Балтрамей Велуновіч — селянін з Румшышкаў, які ўпамінаецца ў 1818 годзе^[17];
   • Велюш: Велюш або Велуш (Wielusz) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў^[18];
   • Вельмут (адзначалася старажытнае германскае імя Welamuot^[19]): на гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Вельмуты