Ветрына

Ве́трына^[3] — мястэчка ў Беларусі, на беразе возера Сердава. Цэнтар сельсавету Полацкага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2018 год — 2077 чалавек^[2]. Знаходзіцца за 22 на паўднёвы захад ад Полацку; на аўтамабільнай дарозе Віцебск — Вільня, чыгуначная станцыя на лініі Полацак — Маладэчна.

Ветрына лац. Vietryna
Вуліца мястэчка
Герб Ветрына
Дата заснаваньня:	XV стагодзьдзе
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Полацкі
Сельсавет:	Ветрынскі
Плошча:	5,22 км²[1]
Вышыня:	151 м н. у. м.
Насельніцтва:	2077 чал. (2018)[2]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 214
Паштовы індэкс:	211434
СААТА:	2238817906
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	55°24′42″ пн. ш. 28°28′30″ у. д.
Ветрына на мапе Беларусі ± Ветрына Ветрына
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Ветрына — мястэчка гістарычнай Полаччыны.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Ветрына ўпамінаецца ў сярэдзіне XVI стагодзьдзя як мястэчка ў складзе Полацкага ваяводзтва.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Ветрына апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе стала цэнтрам воласьці Лепельскага павету. У пачатку XX ст. Ветрынская воласьць налічвала 93 вёскі і 74 фальваркі.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Ветрына занялі войскі Нямецкай імпэрыі^[4].

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Ветрына абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1924 годзе Ветрына вярнулі ў склад БССР, дзе яно стала цэнтрам райну (з 1931 году ў Полацкім раёне). У Другую сусьветную вайну з 11 ліпеня 1941 да 29 чэрвеня 1944 году мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Райху. 21 студзеня 1958 году Ветрына атрымала афіцыйны статус гарадзкога пасёлку^[5].

11 ліпеня 2004 году ў Ветрына ўрачыста кансэкравалі (асьвяцілі) новы касьцёл пад тытулам блаславёнага Юрыя Матулевіча^[6]. 9 сьнежня 2004 году афіцыйна зацьвердзілі герб мястэчка: «у блакітным полі гішпанскай тарчы залаты млын»^[7].

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1893 год — 149 чал.^[8]
• XX стагодзьдзе: 1993 год — 2,2 тыс. чал.^[9]; 1995 год — 3,5 тыс. чал.^[10]; 1999 год — 3031 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2006 год — 2,7 тыс. чал.; 2008 год — 2,6 тыс. чал.; 1 студзеня 2009 году — 2,5 тыс. чал.; 2009 год — 2725 чал.^[11] (перапіс); 2016 год — 2220 чал.^[12]; 2017 год — 2134 чал.^[13]; 2018 год — 2077 чал.^[2]

Інфраструктура

У Ветрыне працуюць прафэсійна-тэхнічная вучэльня мэханізацыі сельскай гаспадаркі, сярэдняя школа і школа мастацтваў, дашкольная ўстанова, лякарня, дом культуры, 2 бібліятэкі.

Турыстычная інфармацыя

Будынак на падмурку сынагогі

Славутасьці

Каля Ветрына захавалася гарадзішча Глінскі замак, за возерам Гарадзёнак — старажытныя курганы.

Таксама каля мястэчка знаходзяцца вайсковыя абарончыя ўмацаваньні (доты).

Страчаная спадчына

• Сынагога
• Царква Прачыстай Багародзіцы (1811, зьнішчаная па 1911)
• Царква Сьвятога Міхала Арханёла (1728, зруйнаваная па 1924)