Дзьмітры Асіпенка
беларускі футбаліст From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Дзьмі́тры Асіпе́нка (нар. 12 сьнежня 1982 году, Менск, БССР) — беларускі футбаліст, нападнік ігуменскага «Коласа».
Remove ads
Кар’ера
У 2000 годзе пачаў кар’еру футбаліста ў складзе менскага «Трактару». Пазьней выступаў у сталічным «Лякаматыве», затым перайшоў у «Смаргонь». З 2007 году па 2010 год абараняў колеры ФК «Менск», у студзені 2011 году падпісаў двухгадовы кантракт з украінскай «Ворсклай»[5]. 14 ліпеня 2011 году дэбютаваў у складзе «Ворсклы» ў Лізе Эўропы. Увосень 2011 году пакінуў «Ворсклу», бо страціў месца ў складзе.
У студзені 2012 году падпісаў кантракт з салігорскім «Шахцёрам», дзе хутка стаў асноўным нападнікам. У сэзоне 2012 году стаў найлепшым бамбардзірам чэмпіянату і выйграў срэбраныя мэдалі. У сэзоне 2013 году пачаў выступаць на пазыцыі атакуючага паўабаронцы. З 12 галамі стаў другім бамбардзірам чэмпіянату пасьля Віталя Радзівонава і зноў атрымаў срэбра. У сьнежні 2013 году падоўжыў кантракт з «Шахцёрам»[6]. Сэзон 2014 году распачынаў як нападнік, але потым саступіў месца Мікалаю Янушу, а сам стаў выкарыстоўвацца як флянгавы паўабаронца. У выніку забіў толькі 4 галы за сэзон. У студзені 2015 году стала вядома, што Асіпенка ня будзе выступаць за салігорскі клюб у сэзоне 2015[7]. 25 студзеня было афіцыйна абвешчана аб растаньні з гарнякамі[8].
У студзені 2015 года знаходзіўся на праглядзе ў малдаўскай «Дачыі», але кантракт гэтак і ня быў складзены[9]. Пазьней цікавасьць да Асіпенкі выказалі розныя беларускія клюбы, як то «Тарпэда-БелАЗ», «Менск», «Слуцак» і «Нёман»[10]. У выніку, у сакавіку 2015 году падпісаў кантракт зь мікашэвіцкім «Гранітам»[11]. 4 красавіка 2015 году ў адказным матчы чвэрцьфіналу Кубка Беларусі супраць «Шахцёра» (0:3) Асіпенка атрымаў траўму, празь якую выбыў да траўня. У чэрвені зьяўляўся на полі, выходзячы на замену, а потым замацаваўся ў першай адзінаццатцы мікашэвічцаў. У ліпені падоўжыў кароткатэрміновы кантракт з клюбам да канца сэзону[12].
Неўзабаве, у сьнежні 2015 году вярнуўся ў салігорскі «Шахцёр»[13]. У сэзоне 2016 году выступаў звычайна ў якасьці флянгавага атакуючага паўабаронцы, аднак ня меў трывалага месца ў асноўным складзе, часьцей выходзіў на замену. Па заканчэньні сэзону 2016 году пакінуў Салігорск[14]. У лютым 2017 году падпісаў кантракт з клюбам «Іслач»[15]. Пачынаў сэзон у якасьці асноўнага нападніка каманды, але ў траўні атрымаў траўму. У верасьні 2017 году вярнуўся да шыхтаў і неўзабаве зноў замацаваўся ў стартавым складзе. У ліпені 2018 году пакінуў «Іслач»[16].
У жніўні 2018 году перайшоў у клюб «Прамень»[17]. У дэбютны за каманду сэзон толькі чатыры разы выйшаў на замену, аднак пасьля выхаду на замену ў матчы апошнага туру 2 сьнежня супраць «Смалявічаў» забіў гол і ўсталяваў канчатковы лік 1:1, які дазволіў камандзе захаваць месца ў Найвышэйшай лізе. У 2019 годзе прыяднаўся да койданаўскага «Арсэнала»[18]. Разам з камандай перамог у Другой лізе 2019 году. З 26 галамі стаў трэцім бамбардзірам турніру і найлепшым бамбардзірам каманды. У 2020 годзе гуляў за «Арсэнал» у Першай лізе, дзе быў капітанам каманды. У студзені 2021 году падоўжыў кантракт з койданаўскім клюбам[19]. Паводле вынікаў сэзону 2021 году дапамог «Арсэналу» прабіцца ў Найвышэйшую лігу, дзе таксама заставаўся капітанам каманды і рэгулярна зьяўляўся ў стартавым складзе. У ліпені 2022 году стаў гуляючым трэнэрам каманды[20], пасьля чаго стаў часьцей выходзіць на замену. У сьнежні 2022 году пакінуў «Арсэнал»[21].
Сэзон 2023 году пачаў у складзе ігуменскага «Коласа» з Другой лігі. У ліпені 2023 году атрымаў трэнэрскую ліцэнзію УЭФА катэгорыі C[22].
Remove ads
Дасягненьні
- Бронзавы прызэр чэмпіянату Беларусі: 2010
- Уладальнік Кубка Беларусі: 2014
- Срэбраны прызэр чэмпіянату Беларусі: 2012, 2013, 2016
- Бронзавы прызэр чэмпіянату Беларусі: 2014
- Найлепшы бамбардзір чэмпіянату Беларусі: 2012
- У сьпісе 22 найлепшых гульцоў чэмпіянату Беларусі: 2012, 2013
Статыстыка
Крыніцы
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads