Крытычная тэмпэратура

Крыты́чная тэмпэрату́ра — такая тэмпэратура, пры якой гаматнасьць і ціск насычанай пары становіцца максымальным, а гаматнасьць вадкасьці, якая знаходзіцца ў дынамічнай раўнаваге з парам, становіцца мінімальнай.

Пры тэмпэратуры, вышэй крытычнай тэмпэратуры газа, яго немагчыма скандэнсаваць ні пры якім ціске.

Крытычная тэмпэратура была адкрыта Д. І. Мендзялеевым у 1861. Калі ён дасьледваў залежнасьць паверхневага нацяжэньня вадкасьці ад тэмпэратуры, ён выявіў, што існуе такая тэмпэратура, пры якой зьнікаюць меніск вадкасьці і розьніца паміж вадкасьцю і яе насычанай парай. Гэтую тэмпэратуру Д. І. Мендзялееў назваў «абсалютным пунктам кіпеньня».

Рэчыва Крытычная тэмпэратура(°C) Азот -146.9 Аміяк 132.3 Аргон -122.29 Бензол 288 Бром 315 Вада 374.12 Вадарод -240.17 Вокіс вугляроду -138.8 Гелій -267.96 Ёд 546 Калій 1497 Кісларод -118.57 Крыптон -63.7 Ксенон 16.58 Літый 2577 Метан -82.5 Мыш'як 1400 Натрый 1827 Неон -228.75 Радон 105 Ртуць 1477 Рубідый 1377 Селен 1493 Сера 1041 Хлор 143.8 Фтор -128.85 Фосфар 721 Цэзій 1312 Этан 32