Новыя Валосавічы

Но́выя Вало́савічы^[1] — вёска ў Беларусі, на рацэ Букавіцы. Цэнтар сельсавету Лепельскага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2000 год — 532 чалавекі. Знаходзяцца за 20 км на паўднёвы ўсход ад места і чыгуначнай станцыі Лепеля; на аўтамабільнай дарозе Лепель — Халопенічы.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Валосавічы.

Новыя Валосавічы лац. Novyja Vałosavičy
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Лепельскі
Сельсавет:	Валосавіцкі
Насельніцтва:	532 чал. (2000)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2132
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	54°45′38.002″ пн. ш. 28°50′33.000″ у. д.
Новыя Валосавічы на мапе Беларусі ± Новыя Валосавічы Новыя Валосавічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Валосавічы — даўняе мястэчка гістарычнай Полаччыны. Сярод мясцовых славутасьцяў вылучалася Царква Раства Багародзіцы ў стылі драўлянага барока, помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя, спалены савецкімі партызанамі.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Царква, 1766 г.

Першы пісьмовы ўпамін пра мястэчка, сяло і слабаду Валосавічы датуецца 1633 годам і зьмяшчаецца ў інвэнтары Чашніцкага маёнтку. У гэты час тут існавалі царква Сьвятога Міхала і млын. Валосавічы ўваходзілі ў склад Полацкага ваяводзтва.

У 1780 годзе ўладальнік маёнтку Міхал Лапота прадаў яго Антонію Беліковічу.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Рынак і царква, каля 1900 г.

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Валосавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, дзе яны сталі цэнтрам воласьці Барысаўскага павету Менскай губэрні. На 1893 год у мястэчку было 40 двароў, дзеяла царква^[2].

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Валосавічы занялі войскі Нямецкай імпэрыі^[3].

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Валосавічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары мястэчка і воласьці накіроўвалі ў Народны Сакратарыят БНР скаргі на дзеяньні нямецкіх войскаў^[3]. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі Валосавічы ўвайшлі ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР.

20 жніўня 1924 году Валосавічы вярнулі БССР, дзе яны сталі цэнтрам сельсавету Лепельскага раёну. На 2000 год у Валосавічах быў 191 двор.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XX стагодзьдзе: 2000 год — 532 чал.^[4]

Інфраструктура

У Валосавічах працуюць сярэдняя школа, амбуляторыя, дом культуры, бібліятэка, пошта.

Забудова

Вуліцы і пляцы

Афіцыйная назва	Гістарычная назва
Лясная вуліца	Баравая вуліца
Савецкая вуліца	Сьвядзкая вуліца (частка) Чашніцкая вуліца (частка)
Цэнтральная вуліца	Барысаўская вуліца[5]

Гістарычны Рынак у наш час ня мае афіцыйнай назвы.

Эканоміка

Лясьніцтва.

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

За 0,5 км на захад ад Валосавічах і ў самой вёсцы на беразе сажалкі захаваліся курганныя могільнікі^[6].

Страчаная спадчына

• Царква Раства Багародзіцы (XVIII ст.)