Пары Сэн-Жэрмэн Парыж

«Пары́ Сэн-Жэрмэ́н» (па-француску: Paris Saint-Germain) — францускі футбольны клюб з гораду Парыж. Заснаваны ў 1970 годзе. 13-разовы чэмпіён Францыі, 16-разовы ўладальнік Кубка Францыі, дзевяціразовы ўладальнік Кубка францускай лігі і 13-разовы ўладальнік Супэркубка Францыі. Пераможца Лігі чэмпіёнаў УЭФА (2025), уладальнік Кубка ўладальнікаў кубкаў (1996).

Пары Сэн-Жэрмэн
Поўная назва	Paris Saint-Germain Football Club
Заснаваны	12 жніўня 1970
Горад	Парыж, Францыя
Стадыён	Парк-дэ-Прэнс Умяшчальнасьць: 47 929
Прэзыдэнт	Насэр аль-Хэлайфі[d]
Кіраўнік	Qatar Sports Investments[d]
Галоўны трэнэр	Люіс Энрыке[d][1]
Чэмпіянат	Ліга 1
· 2024—2025	1 месца
Хатнія колеры Выязныя колеры Трэція колеры
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы psg.fr (фр.)​ (анг.)

У 1991 годзе клюб быў набыты каналам францускага тэлебачаньня — Canal+, але з прычыны аддзяленьня спартовага падразьдзяленьня, у 2006 годзе «ПСЖ» быў набыты двума інвэстыцыйнымі фондамі: «Калонія Кэпітал» з ЗША, «Батлер Капіталь» з Францыі й амэрыканскім банкам — «Морган Стэнлі». 30 чэрвеня 2009 году «Калонія Капітал» выкупіў частку «Морган Стэнлі» й стаў акцыянэрам, які валодае большай часткай акцыяў.

31 траўня 2011 году фонд «Катар Спорт Інвэстмэнтс» выкупіў 70% акцыяў «ПСЖ». Катарцам прыйшлося паўгоду весьці перамовы аб угодзе, уключаючы атрыманьне ўхваленьня дзейнага прэзыдэнта Францыі.

Гісторыя

Першыя гады

Крыза сталічнага футболу ў Францыі прывяла гарадзкія ўлады й шэраг уплывовых энтузіястаў да думкі аб стварэньні новага футбольнага клюбу ў Парыжы, на зьмену некалі прыстойным камандам «Расінг» і «Стад Франсэ». Лёсавызначальнае рашэньне было прынята 20 траўня 1970 году, і ўжо 12 жніўня таго ж году адбылося зьліцьцё адмыслова створанага клюбу «Парыж» з камандай «Стад Сэн-Жэрмэн» (франц. Stade Saint-Germain) з прыгараду Парыжу. «Стад Сэн-Жэрмэн», які існаваў з 1904 году, у той год выйшаў з трэцяга францускага дывізіёну ў другі. Новы футбольны клюб «Пары Сэн-Жэрмэн» узначалілі Гі Крэсан і П’ер-Эт’ен Гюё. Па выніках сэзону 1970—1971 гадоў «ПСЖ» зь першай жа спробы выйшаў у найвышэйшы дывізіён разам з «Манака» і «Лілем». Аднак справы ў эліце ў «Пары Сэн-Жэрмэн» пайшлі не зусім удала. У сэзоне 1971—1972 гадоў клюб заняў 16 месца, прычым да канца сэзону рушыла ўсьлед фінансавая крыза й зьвязаныя зь ёй рознагалосьсі ў кіраўніцтве, якія прывялі да хуткага падзелу клюбу на «Парыж» і «Пары Сэн-Жэрмэн». Вось толькі «Парыж» застаўся ў найвышэйшым дывізіёне, а «ПСЖ» стаў аматарскай камандай, і быў адпраўлены назад у трэці дывізіён. Ізноў клюб адразу падняўся вышэй, а ў наступным сэзоне 1973—1974 гадоў дайшоў да 1/4 фіналу Кубка Францыі, паралельна выканаўшы асноўную задачу: ПСЖ вярнуўся ў эліту й больш яе ніколі не пакідае. Хоць у далейшым тройчы паўставала сытуацыя пагрозы вылету.

1974—1978

Клюб паступова набіраў магутнасьць. Аднак правальваліся спробы па запрашэньні вядомых футбалістаў. Так Пэле не гарэў жаданьнем гуляць за эўрапейскі клюб, «Барсэлёна» не адпусьціла ў Парыж Ёгана Кройфа, а асабісты фінансавы апэтыт Франца Бэкенбаўэра астудзіў цікавасьць да яго з боку парыскага кіраўніцтва. Пэрыяд запомніўся зьяўленьнем у камандзе шэрагу па-сапраўднаму гістарычных для клюбу гульцоў. У 1974 годзе з «Сэдану» быў набыты альжырэц Мустафа Далеб, які правёў у клюбе наступныя дзесяць гадоў, і такім жа стажам зь ім можа пацягацца толькі выхаванец клюбу Эрык Рэно. З 1975 году на поле зьяўляецца выхаванец клюбу, абаронца Жан-Марк Піляржэ, чый лёс будзе зьвязаны з роднай камандай рэкордныя чатырнацаць гадоў — да 1989 году. Вэтэран «Бэнфікі» партугалец Умбэрту Каэлью правёў у складзе парыжанаў два сэзоны, пакуль яго не зьмяніў у 1977 годзе такі ж вопытны гулец апорнай зоны «Сэнт-Эт’ену» Жан-Мішэль Лярке. Тады ж, у 1977 годзе, з «Рэймсу» быў набыты аргентынскі нападнік Карляс Арманда Б’янкі. Паўфінал Кубка Францыі 1975 году парыжане прайгралі. Нічога больш прыкметнага ў пляне спартовых дасягненьняў зь імі на той момант ня здарылася. Скандал з падвойнымі квіткамі на стадыён сканчаецца пакараньнем у двухгадовую забарону на ўдзел у эўрапейскіх кубкавых турнірах, і вымушанай зьменай уладальніка прэзыдэнцкага крэсла. Даніель Эштэр сышоў у адстаўку, і са студзеня 1978 году «Пары Сэн-Жэрмэн» на цэлых 13 гадоў узначаліў Франсіс Барэльлі.

Дасягненьні

• Чэмпіён Францыі: 13
  • 1956, 1994, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2020, 2022,
  • 2023, 2024, 2025

• Уладальнікі Кубка Францыі: 16
  • 1982, 1983, 1993, 1995, 1998, 2004, 2006, 2010, 2015, 2016,
  • 2017, 2018, 2020, 2021, 2024, 2025

• Уладальнікі Кубка лігі Францыі: 9
  • 1995, 1998, 2008, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2020

• Уладальнікі Супэркубка Францыі: 13
  • 1995, 1998, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020
  • 2022, 2023, 2024

• Уладальнікі Лігі чэмпіёнаў УЕФА: 1
  • 2025

• Уладальнікі Супэркубка УЭФА: 1
  • 2025

• Уладальнікі Кубка ўладальнікаў кубкаў:
  • 1996

• Уладальнікі Кубка Інтэртота:
  • 2001

Склад

Актуальны на 17 жніўня 2025 году

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 1 Бр Джанлюіджы Данарума  1999 2 Аб Ашраф Гакімі 1998 3 Аб Прэснэль Кімпэмбэ 1995 4 Аб Лукас Бэралду  2003 5 Аб Маркіньюс (капітан) 1994 6 Аб Ільля Забарны  2002 7 Нап Хвіча Кварацхелія 2001 8 ПА Фабіян Руіс 1996 9 Нап Гансалу Рамуш 2001 10 Нап Усман Дэмбэле 1997 11 ПА Марка Асэнсіё 1996 14 Нап Дэзырэ Дуэ  2005 17 ПА Вітыньня  2000 18 ПА Рэнату Саншэш 1997 19 Нап Лі Кан Ін  2001

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 21 Аб Люкас Эрнандэс 1996 23 Нап Рандаль Калё Муані  1998 24 ПА Сэні Маюлю  2006 25 Аб Нуну Мэндыш  2002 26 Аб Нардзі Мюкіеле  1997 28 ПА Карляс Салер  1997 29 Нап Брэдлі Баркаля  2002 30 Бр Люка Шэвалье  2001 33 ПА Варэн Заір-Эмры  2006 39 Бр Мацьвей Сафонаў  1999 49 Нап Ібраім Мбай  2008 51 Аб Віліян Пача  2001 80 Бр Арнаў Тэнас  2001 87 ПА Жуан Нэвіш  2004 89 Бр Рэната Марын  2006