Сінча

Сінча́^[1] (таксама сустракаецца Сінчы́, мн.^[1]) — вёска ў Пухавіцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Дубраўскага сельсавету.

Сінча
трансьліт. Sinča
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Пухавіцкі
Сельсавет:	Дубраўскі
Насельніцтва:	106 чал. (2019)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1713
Паштовы індэкс:	222815
СААТА:	6244870066
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	53°26′12″ пн. ш. 28°4′51″ у. д.
Сінча на мапе Беларусі ± Сінча Сінча
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Месьціцца за 10 км на паўднёвы захад ад Мар’інай Горкі, 10 км ад чыгуначнай станцыі Пухавічы на лініі Менск-Асіповічы.

Гісторыя

У 1710 годзе згадваецца як моцна пацярпелая ў Паўночную вайну вёска ў складзе маёнтка Сьмілавічы-Бакшты ў Менскім ваяводзтве ВКЛ^[2].

У 19 стагодзьдзі ў Ігуменскім павеце Менскай губэрні, уласнасьць Ратынскіх. У 1897 годзе працавалі 2 лаўкі і вінакурны завод.

У XIX—XX стагодзьдзя ў Амельнянскай воласьці Ігуменскага павету Менскай губэрні. Побач з вёскай знаходзілася аднайменны маёнтак Ратынскага. Працавала школа царкоўнай граматы (адкрыта ў 1903 г.).

Летам 1905 г. адбылося сялянскае хваляваньне. Выступленьне было падаўлена салдатамі, яго арганізатары арыштаваны.

У Першую сусьветную вайну ў лютым — сьнежні 1918 году была пад акупацыяй войскаў кайзэраўскай Нямеччыне.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І з’езду КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

Пасьля рэвалюцый працавала працоўная школа 1-ай ступені, у якой у 1922 г. вучыліся 86 дзяцей, у тым ліку 26 дзяўчынак, працавалі 2 настаўніка.

З 1924 г. да 1965 г. цэнтар Сінчанскага сельсавету. У 1933 г. быў створаны саўгас «Сінча», працавала кузьня, маслабойня, стальмашня, шорная майстэрня.

З чэрвеня 1941 г. да 4 ліпеня 1944 г. вёска была пад нямецкай акупацыяй.

Насельніцтва

• 1816 год — 37 двароў, каля 200 жыхароў
• 1897 год — 84 двары, 532 жыхары жыхароў
• Пачатак ХХ ст. — 101 двор, 647 жыхароў. Маёнтак — 1 гаспадарка, 142 жыхара
• 2002 год — 78 двароў, 163 жыхары
• 2009 год — 117 чалавек^[3]
• 2019 год — 106 чалавек

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Гаспадарчы двор

Страчаная спадчына

Сядзіба Рарынскіх (1901-17)

• Сядзібна-паркавы ансамбаль Ратынскіх (XVIII ст.)