Бэлу-Арызонці

Бэ́лу-Арызо́нці (па-партугальску: Belo Horizonte) — горад у Бразыліі, адміністрацыйны цэнтар штату Мінас-Жэрайс. Паводле насельніцтва займае 6-ы радок у краіне, пасьля Сан-Паўлу, Рыю-дэ-Жанэйру, Салвадору, Бразыліі і Фарталезы. У Бэлу-Арызонці было заснавана некалькі папулярных бразыльскіх рок-групаў, як то Jota Quest, Overdose, Sepultura і Soulfly.

Бэлу-Арызонці
парт. Belo Horizonte
Герб Бэлу-Арызонці Сьцяг Бэлу-Арызонці
Дата заснаваньня:	1701
Краіна:	Бразылія
Штат:	Мінас-Жэрайс
Плошча:	330,9 км²
Вышыня:	760 м н. у. м.
Насельніцтва:	▼2 315 560 чал. (2022)[1]
Часавы пас:	UTC-3
летні час:	UTC-2
Тэлефонны код:	31
Паштовы індэкс:	30000-000
Геаграфічныя каардынаты:	19°55′41″ пд. ш. 43°56′31″ з. д.
Бэлу-Арызонці на мапе Бразыліі Бэлу-Арызонці
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
https://prefeitura.pbh.gov.br/

Гісторыя

Горад некалі быў маленькай вёсачкай, якая была заснавана Жуанам Лэйці да Сылвай Артысам, дасьледнікам з Сан-Паўлу. Ён упершыню зьявіўся ў гэтым рэгіёне ў 1701 годзе, пакінуўшы экспэдыцыю залатой ліхаманкі. Затым ён тутака стварыў фальварак. Багацьце фэрмы й посьпехі ў гаспадарцы прывялі сюды людзей з навакольных месцаў, які таксама пасяліліся тут^[2]. Іншым важным фактарам, які паўплываў на рост насельніцтва вёскі стаўся шлях мігрантаў з рэгіёну ля ракі Сан-Франсішку на поўдзень краіны.

Горад у 1970-х гадах.

Папярэдняя сталіца штату Мінас-Жэрайс, Ору-Прэту была сымбалем манархічнай Бразыльскай імпэрыі, але пасьля дарваньня да ўлады рэспубліканцаў цэнтар штату было вырашына перанесьці ў Бэлу-Арызонці. Гэтая падзея адбылася ў 1889 годзе^[3].

У 1906 годзе назва была зьменена на Бэлу-Арызонці, што ў перакладзе мае азначае «Прыгожы гарызонт». Гэты назоў паходзіць ад відарысаў навакольных гор Курал-дэл-Рэй, якія ствараюць візуальна ўражлівы пагорысты хрыбет, што выглядае як прыгожы, калі глядзець на яго з боку гораду. У той час Бэлу-Арызонці перажываў значны прамысловы рост, які пашырыў ягоны камэрцыйны сэктар і сэктар паслуг. З самага пачатку плян места забараняў рабочым жыць унутры гарадзкой зоны, якая была вызначаная паводле алеі Авэніда-ду-Канторну.

Маючы асобныя вылучаныя зоны, як то модны раён з мноствам дзяржаўных установаў Фунцыянарыяс, у горадзе створаныя варункі паскоранага разьвіцьця добра забясьпечанай інфраструктуры з самага пачатку забудовы. Відавочна, што спачатку пляніроўшчыкі гораду не разьлічвалі на сталы рост насельніцтва, які аказаўся асабліва інтэнсіўным у апошнія 20 гадоў XX стагодзьдзя. У 1940-х гадах малады Оскар Німэер спраектаваў раён Пампульля, які атрымаў вялікую ўхвалу. Замову архітэктар атрымаў дзякуючы тагачаснаму мэру і будучаму прэзыдэнту Жусэліну Кубічку. Гэтыя два чалавекі ў значнай ступені адказныя за шырокія праспэкты, паркі і выступаючыя гарызонты, якія характарызуюць горад сёньня^[4].

Дэмаграфія

Паводле зьвестках перапісу 2022 году ў горадзе налічваецца 2 315 560 чалавек. Таксама перапіс паказаў, што ў горадзе жывуць 43,6% белых, 42,6% маюць зьмяшанае паходжаньне, 13,5% адносяцца да нэгроіднай расы й маецца прыкладна 0,2% выхадцаў з Азіі^[5]. Мэтраполія Бэлу-Арызонці, якая называецца Вялікі Бэлу-Арызонці, ёсьць трэцяй паводле колькасьці насельніцтва ў Бразыліі, саступаючы толькі Вялікаму Сан-Паўлу і Вялікаму Рыю-дэ-Жанэйру. Горад лічыцца шостым паводле колькасьці насельніцтва ў краіне.

У XVIII стагодзьдзі ў Мінас-Жэрайсе сялілася шмат партугальскіх імігрантаў, галоўным чынам з Паўночнай Партугаліі, а таксама шмат паняволеных афрыканцаў^[6]. Тым ня менш, Бэлу-Арызонці мае прыкметны італьянскі ўплыў, бо блізу 30% насельніцтва гораду маюць італьянскае паходжаньне. Італьянская культура прысутнічае ў кухні, танцах і мове^[7]. Людзі нямецкага, гішпанскага, францускага і сырыйска-лібанскага паходжання таксама складаюць значныя супольнасьці.

Гарады-сябры

Луанда, Ангола Захле, Лібан Гранада, Гішпанія Порту, Партугалія Менск, Беларусь Гавана, Куба Нанкін, Кітай Калката, Індыя Бэтлеем, Палестынская аўтаномія

Хомс, Сырыя Масая, Нікарагуа Трыпалі, Лібія Форт Лодэрдэйл, ЗША Тэгусыгальпа, Нікарагуа Куэнка, Эквадор Ньюарк, ЗША Ізьмір, Турэччына Інчхон, Рэспубліка Карэя