Велют

Велют (Велюць, Вілюць, Велюта), Велут — мужчынскае імя.

Welut
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Welo + суфікс з элемэнтам -т- (-t-)
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Велут, Велюць, Вілюць, Велюта
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Велют»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Велут або Велют (Welut, Weluth^[1]) — імя германскага паходжаньня^[2]. Іменная аснова вел- (імёны ліцьвінаў Велянт, Вяльмонт, Велерат; германскія імёны Welant, Welamunt, Welarat) паходзіць ад стараісьляндзкага welja 'абіраць' або стараангельскага wela 'багацьце, дастатак'^[3]. Антрапанімічны суфікс-пашыральнік -ут- (-ut-) адзначаецца як у германскіх, так і ў славянскіх мовах^[4].

У Ноўгарадзе ў XIV ст. адзначалася германскае (паўночнагерманскае) імя Вельют (Veljotr)^[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Вельютовых 2 куницы… у Вельюта 3 куницы (1340 — пачатак 1380-х гадоў)^[6]; Wolczhko Welutewicz (18 студзеня 1401 году)^[7]; пану Контовту у Кнетонскои волости люди Овняне, 30 и чотыри чоловеки куничников, на имя: <…> а Вилютя (1440—1492 гады)^[8]; et inscribo homines in villa mea Mileykoni dicta tredecem nominibus nuncupatos… Veluti (14 студзеня 1459 году)^[9]; Труфонъ Оноховъским… Велюта, братъ его (каля 1492 году)^[10]; Helena Wiełutowicz (1840 год)^[11].

Носьбіты

• Вельют (Вельютъ) і Вельютаў (Вельютовъ) — жыхары Ноўгараду, якія ўпамінаюцца ў XIV стагодзьдзі^[6]
• Волчка Велюцевіч — літоўскі баярын, які засьведчыў акт Віленска-Радамскай уніі
• Велюта Анахоўскі — смаленскі баярын, які ўпамінаецца ў 1492 годзе