Віктар Радамысьльскі

Архімандры́т Віта́ль, сьвецкае імя Ві́ктар Алякса́ндравіч Радамы́сьльскі (нар. 13 красавіка 1953^[4], Ленінград^[5], РСФСР, СССР) — праваслаўны манах-архімандрыт, дэпутат Вярхоўнага Савету БССР XII скліканьня.

Віталь
Архімандрыт
Адукацыя	Ленінградзкі дзяржаўны інстытут тэатру, музыкі і кінэматаграфіі[d] (1974)[1]
Сапраўднае імя	Віктар Радамысьльскі
Нарадзіўся	13 красавіка 1953(1953-04-13)[2] (72 гады) Ленінград, РСФСР, СССР[3]
Прыняцьце сьвятога сану	27 верасьня 1981
Прыцяцьце манаства	28 сакавіка 1991
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Першыя пяць гадоў правёў у дзіцячым доме.

У 1974 року скончыў Ленінградзкі інстытут тэатру, музыкі і кінэматаграфіі(d) па спэцыяльнасьці «актор драматычнага тэатру і кіно»^[6]. У 1978 року быў паслушнікам і чытцом Сьвята-Лазараўскай царквы ў Волагдзе. У 1979—1980 роках — сакратар пісьменьніка Дзьмітрыя Балашова(d)^[5].

Рукапакладзены ў дыяканы ў Сьвята-Духавым саборы Менску мітрапалітам Менскім і Беларускім Філарэтам 27 верасьня 1981 року. 11 кастрычніка рукапакладзены ў прэсьбітары япіскапам Афанасіем, вікарыем Менскага экзархату, і прызначаны настаяцелем Сьвята-Траецкай царквы ў Поразаве Гарадзенскай вобласьці. Тут выйграў суд супраць канфіскацыі царкоўнай хаты і перадачы яе міліцыянту^[5].

З 1986 року служыў сьвятаром у арэхаўскай царкве(d) Віцебскай вобласьці. У 1986—1988 знаходзіўся ў камандзіроўцы ў Аўстраліі^[5].

У 1988 року зьняўся ў дакумэнтальным фільме Сяргея Лук’янчыкава «Боль», прысьвечанага лёсам воінаў-аўганцаў^[7][5].

У 1990 року стаў першым сьвятаром, абраным у беларускі парлямэнт за ўсе часы дзейнасьці савецкай улады^[8]. Падчас дэпутацтва ўваходзіў у склад парлямэнцкіх камісіяў па праблемах наступстваў катастрофы на Чарнобыльскай АЭС^[9] і па рассьледаваньні фактаў выкарыстаньня псыхіятрыі ў палітычных і рэпрэсіўных мэтах^[10]. Удзельнічаў у мітынгу каля Дома Ўраду ў Менску супраць жнівеньскага путчу ГКЧП^[11][12][13].

28 сакавіка 1991 року мітрапалітам Філарэтам пастрыжаны ў ераманахі пад імем Віталь^[5]. У 1994 року ў часе першых прэзыдэнцкіх выбараў выступіў на баку Вячаслава Кебіча^[14] супраць кандыдата ад БНФ, заклікаўшы не галасаваць за «здрадніка і фашыста Пазьняка»^[15].

20 траўня 1998 року мітрапаліт Філарэт надаў ераманаху Віталю сан ігумена. 20 красавіка 2001 року ўзнагароджаны правам нашэньня крыжа з упрыгажэньнямі^[5]. Служыў у менскім храме сьвятой Марыі Магдаліны^[16].

12 красавіка 2011 року стаў духаўніком(d) Сьвята-Троіцкай Аляксандра-Неўскай лаўры ў Санкт-Пецярбургу^[17][4]. 6 красавіка 2012 узьведзены ў сан архімандрыта^[5].