Юры Караеў

Ю́ры Хаджымура́тавіч Кара́еў (нар. 21 чэрвеня 1966 Арджанікідзэ, Паўночная Асэтыя) — вайсковы й дзяржаўны дзяяч рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі, старшыня Гарадзенскага абласнога выканаўчага камітэту з 2025 году. Экс-міністар унутраных справаў (11 чэрвеня 2019 — 29 кастрычніка 2020), памочнік Аляксандра Лукашэнкі па Гарадзенскай вобласьці з 2020^[1] па 2025 год, генэрал-лейтэнант міліцыі. Кіраўнік карных апэрацыяў супраць мірнага насельніцтва ў пэрыяд акцыяў пратэсту 2020 году.

Юры Караеў
па-расейску: Юрий Хаджимуратович Караев
9-ы міністар унутраных справаў Рэспублікі Беларусь
11 чэрвеня 2019 — 29 кастрычніка 2020
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар	Сяргей Румас, Раман Галоўчанка
Папярэднік	Ігар Шуневіч
Наступнік	Іван Кубракоў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	21 чэрвеня 1966 (59 гадоў) Арджанікідзэ, Паўночная Асэтыя
Адукацыя	Акадэмія міліцыі МУС Беларусі (1992)
Узнагароды	нагрудны знак «За самаадданую службу» I ступені[d] нагрудны знак адрознення «За выдатнае заканчэнне ваеннай навучальнай установы»[d]

Жыцьцяпіс

Юры Караеў паводле нацыянальнасьці асэтын. У 1996 годзе скончыў Акадэмію Генштабу імя Фрунзэ. Быў камандзірам міліцэйскай брыгады ў Гомлі, камандаваў міліцэйскім батальёнам у Бабруйску. У ліпені 2008 году Караеў быў прызначаны камандзірам палка міліцыі адмысловага прызначэньня (былы АМАП) ГУУС Менгарвыканкаму. Камандаваць сталічным ПМАПам яму прыйшлося ледзь больш двух месяцаў.

6 кастрычніка 2008 году прызначаны камандзірам 3-й асобнай Чырвонасьцяжнай брыгадзе спэцыяльнага прызначэньня(en) (в/ч 3214, Уручча, Менск) унутраных войскаў з прычыны адхіленьня ад гэтай пасады палкоўніка Дзьмітрыя Паўлічэнкі. У 2009 годзе Караеў заняў пасаду першага намесьніка начальніка апэратыўнай і баявой падрыхтоўкі ўнутраных войскаў МУС Беларусі. У сьнежні 2012 году стаў кіраваць унутранымі войскамі. 20 лютага 2013 году А. Лукашэнка падпісаў Указ аб прысваеньні Караеву вайсковай годнасьці генэрал-маёра^[2].

11 чэрвеня 2019 году прызначаны на пасаду міністра ўнутраных справаў Беларусі. Адказны за ўтойваньне вынікаў прэзыдэнцкіх выбараў 9 жніўня 2020 году. Аддаваў загады на гвалтоўны разгон мірных мітынгаў і прымяненьне гумовых куляў, агнястрэльнае зброі, сьвятло-шумавых гранатаў і вадамётаў супраць бяззбройных пратэстуючых, а таксама за гвалт і катаваньні ў РАУС і месцах пазбаўленьня волі^[1]. 29 кастрычніка 2020 году вызвалены з пасады міністра і прызначаны памочнікам Лукашэнкі па Гарадзенскае вобласьці^[1].

4 сакавіка 2021 году ініцыятыва BYPOL апублікавала аўдыёзапіс меркаванага звароту Караева да супрацоўнікаў ГУБАЗіК восеньню 2020 году^[3]. У стэнаграме прамовы тагачасны міністар унутраных справаў дазваляе абразы ў адносінах да беларускага народу, а таксама інструктуе супрацоўнікаў ГУБАЗіК адносна спосабаў і мэтадаў пазасудовых расправаў над людзьмі^[3][4].

3 сакавіка 2025 года прызначаны выконваючым абавязкі старшыні Гродзенскага абласнога выканаўчага камітэту. 31 сакавіка 2025 году прызначаны старшынёй Гродзенскага аблвыканкаму^[5].

Міжнародныя санкцыі

31 жніўня 2020 году ўключаны ў сьпіс асобаў, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію й забарона на ўезд у Летуву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяньнямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсыфікацыю прэзыдэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае здушэньне мірных пратэстаў»^[6].

2 кастрычніка 2020 году Рада Эўрапейскага зьвязу ўключыла Караева ў Чорны сьпіс Эўразьвязу як экс-міністра ўнутраных справаў, які застаўся актыўным пры рэжыме Лукашэнкі у якасьці памочніка прэзыдэнта – інспэктара па па Гарадзенскае вобласьці і нясе адказнасць за «кампанію рэпрэсіяў і запалохваньняў, якую праводяць сілы МУС у выніку прэзыдэнцкіх выбараў 2020 году, у прыватнаьсці адвольныя арышты й жорсткае абыходжаньне з мірнымі дэманстрантамі, а таксама запалохваньне й гвалт у дачыненьні да журналістаў»^[7]. У той жа дзень Караеў трапіў у сьпіс спэцыяльна вызначаных грамадзянаў і заблякаваных асобаў ЗША^[8].

Акрамя таго, яго ў свае санкцыйныя сьпісы ўключылі Вялікабрытанія^[9][10], Канада^[11], Швайцарыя^[12][13]. 20 лістапада да кастрычніцкага пакету санкцый ЭЗ далучыліся Альбанія, Ісьляндыя, Ліхтэнштайн, Нарвэгія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Ўкраіна^[14].