Ігар Пятровіч Сергеенка

Ігар Пятровіч Сергее́нка^[A] (14 студзеня 1963, вёска Сталіца, Шаркаўшчынскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі ваенны і дзяржаўны дзеяч. Кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2019—2024). Старшыня Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (з 2024). Фігурант санкцыйных спісаў ЕС, Канады, шэрагу іншых краін.

Ігар Сергеенка
10-ы кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 5 снежня 2019
Папярэднік	Наталля Іванаўна Качанава
Пераемнік	Дзмітрый Мікалаевіч Крутой
першы намеснік Старшыні КДБ Рэспублікі Беларусь[d] 12 красавіка 2013 — 6 снежня 2019
дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь[d] з 2024
Нараджэнне	14 студзеня 1963(1963-01-14) (62 гады) Сталіца, Германавіцкі сельсавет, Мёрскі раён, Віцебская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Дзеці	двое
Адукацыя	гістарычны факультэт БДУ (1984)[1] Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2006)[1] Вышэйшыя курсы КДБ СССР[d] (1989)
Месца працы	Камітэт дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь Адміністрацыя прэзідэнта Рэспублікі Беларусь Упраўленне КДБ па Магілёўскай вобласці[d]
Ваенная служба
Прыналежнасць	рэжым Лукашэнкі
Званне	Генерал-маёр
Узнагароды

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сергеенка (значэнні).

Біяграфія

Нарадзіўся 14 студзеня 1963 года ў вёсцы Сталіца Шаркаўшчынскага раёна Віцебскай вобласці^[2].

У 1984 годзе скончыў гістарычны факультэт БДУ. У 1984—1986 гадах праходзіў службу ва Узброеных Сілах. З 1986 па 1988 год — загадчык вучэбна-метадычнага кабінета кафедры гісторыі КПСС і палітэканоміі Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. У 1988—1989 гадах — курсант Вышэйшых курсаў Камітэта дзяржаўнай бяспекі СССР.

У 1989—2010 гадах праходзіў службу на розных пасадах у органах Камітэта дзяржаўнай бяспекі Беларусі. У 2006 скончыў Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь. 23 лютага 2007 года ўказам Прэзідэнта Беларусі яму было прысвоена званне генерал-маёра.

Паводле «Нашай Нівы», у 2008 годзе «пад яго кантролем», праходзіў працэс прызнання экстрэмісцкімі кніг «Лісты з лесу» Паўла Севярынца, «Выпадковы прэзідэнт» Святланы Калінкінай і Паўла Шарамета, а таксама газеты польскай меншасці «Głos znad Niemna»^[3].

Ад студзеня 2010 года ўзначальваў упраўленне КДБ па Магілёўскай вобласці  (бел. (тар.)), ад красавіка 2013 года — першы намеснік старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь. Пазней працаваў у Гродне, адкуль пайшоў на павышэнне.

З 12 красавіка 2013 года па 16 снежня 2013 года — першы намеснік Старшыні КДБ Рэспублікі Беларусь па контрвыведніцкай дзейнасці. З 16 снежня 2013 года па 6 снежня 2019 года першы намеснік Старшыні КДБ Рэспублікі Беларусь.

У канцы жніўня 2013 года менавіта Сергеенка расказаў журналістам пра завяршэнне расследавання справы аб так званым «плюшавым дэсанце», аднак адмовіўся раскрываць падрабязнасці. Пазней стала вядома, што з фігурантаў Антона Сурапіна і Сяргея Башарымава знятыя абмежаванні волі.

У лютым 2017 года, як намеснік кіраўніка КДБ Валерыя Вакульчыка, браў удзел у круглым стале «Курапаты — мемарыял памяці і смутку», які праводзіла газета «Беларусь сегодня»^[4]. Там ён выказваўся наконт «адкрытасці» архіваў КДБ.

6 снежня 2019 года прызначаны кіраўніком Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь^[5].

У 2024 годзе стаў дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VIII склікання ад Пастаўскай акругі № 29^[2]. 22 сакавіка 2024 года выбраны Старшынёй Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь.

Сям'я

Жанаты, мае дзвюх дачок^[2].

Узнагароды

Узнагароджаны дзяржаўнымі ўзнагародамі Рэспублікі Беларусь, у тым ліку ордэнам «За службу Радзіме» III ступені, медалямі «За адзнаку ў воінскай службе», «За бездакорную службу» I, II і III ступені^[2].

Міжнародныя санкцыі

2 лютага 2011 года начальнік упраўлення КДБ па Магілёўскай вобласці  (бел. (тар.)) Сергеенка быў унесены ў Чорны спіс Еўрасаюза як адказны за рэпрэсіўную працу КДБ супраць грамадзянскай супольнасці і дэмакратычнай апазіцыі на Магілёўшчыне^[6][7].

31 жніўня 2020 года Сергеенка быў уключаны ў спіс асоб, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае здушэнне мірных пратэстаў»^[8]. 29 верасня Сергеенка трапіў пад санкцыі Вялікабрытаніі^[9][10].

6 лістапада 2020 года Сергеенку зноўку дадалі ў Чорны спіс Еўрасаюза^[11]. Пры абгрунтаванні ўвядзення санкцый адзначалася, што ён як кіраўнік Адміністрацыі прэзідэнта, які цесна звязаны з Аляксандрам Лукашэнкам і адказвае за забеспячэнне рэалізацыі прэзідэнцкіх паўнамоцтваў у сферы ўнутранай і знешняй палітыкі, падтрымлівае рэжым Лукашэнкі, у тым ліку ў кампаніі рэпрэсій і запалохвання, якую праводзіць дзяржапарат пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года^[12].

24 лістапада 2020 года да санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя^[13], а 11 снежня — і Швейцарыя^[14]. Акрамя таго, 6 лістапада Сергеенка трапіў пад санкцыі Канады^[15].