Афанасій Паўланцьевіч Белабародаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Белабародаў.

Афанасій Паўланцьевіч Белабародаў (18 (31) студзеня 1903, вёска Акініна-Баклашы, Іркуцкая губерня — 1 верасня 1990, Масква) — савецкі военачальнік, двойчы Герой Савецкага Саюза, камандуючы 43-й Арміяй, якая вызваліла Віцебск ад нямецкіх акупантаў і ўдзельнічала ў штурме Кёнігсберга, генерал арміі. Ганаровы грамадзянін Віцебска (1974).

Афанасій Паўланцьевіч Белабародаў
Дата нараджэння	18 (31) студзеня 1903[1]
Месца нараджэння	Баклашы[d], Іркуцкі павет[d], Іркуцкая губерня, Іркуцкае генерал-губернатарства[d], Расійская імперыя
Дата смерці	1 верасня 1990(1990-09-01)[2][1] (87 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Істрынскі раён[d]
Альма-матар	Tashkent Higher Tank Command School[d] Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ (1936)
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1919—1920, 1923—1968
Званне
Камандаваў	43-я армія, 1-я Чырванасцяжная армія
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі, Канфлікт на КУЧ, Вялікая Айчынная вайна Бітва за Маскву Беларуская наступальная аперацыя Рыжская аперацыя Усходне-Пруская наступальная аперацыя Савецка-японская вайна Маньчжурская наступальная аперацыя
Узнагароды і званні	Ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна» Юбілейны медаль «Сорак гадоў перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» Медаль «За ўзяцце Кёнігсберга» Медаль «Ветэран Узброеных Сіл СССР» Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі» Юбілейны медаль «30 гадоў Савецкай Арміі і Флоту» Медаль «40 гадоў Узброеных Сіл СССР» Медаль «50 гадоў Узброеных Сіл СССР» Медаль «60 гадоў Узброеных Сіл СССР» Медаль «70 гадоў Узброеных Сіл СССР» Замежныя ўзнагароды:
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Афанасій Паўланцьевіч Белабародаў нарадзіўся 18 (31) студзеня 1903 года ў вёсцы Акініна-Баклашы Іркуцкай губерні (цяпер сяло Баклашы Шэлехаўскага раёна Іркуцкай вобласці), у сялянскай сям’і. У 1919—1920 гадах ваяваў у партызанскім атрадзе на Далёкім Усходзе. Пачаў служыць у РККА ў 1923 годзе^[3]. Скончыў пяхотную школу ў 1926 годзе, затым Ваенна-палітычныя курсы ў 1929 годзе і Ваенную акадэмію імя Фрунзэ ў 1936 годзе^[3]. Удзельнічаў у баях на КУЧ у 1929 годзе. Член ВКП (б) з 1926 года.

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны з кастрычніка 1941 камандаваў 78-й (з 26 лістапада 1941 года — 9-й гвардзейскай) стралковай дывізіяй, якая вызначылася ў бітве за Маскву. З кастрычніка 1942 года быў камандзірам стралковага корпуса, а з мая 1944 года камандаваў 43-й Арміяй, якая ўдзельнічала ў Беларускай аперацыі^[3], у прыватнасці, у аперацыі «Баграціён» у чэрвені 1944 года, у выніку якой быў вызвалены Віцебск. На чале гэтай жа арміі ўдзельнічаў у вызваленні Літвы і ў Усходне-Прускай аперацыі. У перыяд вайны супраць імперыялістычнай Японіі ў жніўні 1945 года камандаваў 1-й Чырванасцяжнай арміяй.

Пасля вайны з 1946 па 1953 год камандуючы арміяй, затым працаваў начальнікам курсаў «Стрэл»^[3], з 1955 года камандаваў войскамі Варонежскай ваеннай акругі^[3], а ў 1957 годзе быў прызначаны начальнікам Галоўнага ўпраўлення кадраў Міністэрства абароны СССР. З 1963 года з’яўляўся камандуючым войскамі Маскоўскай ваеннай акругі. З 1968 года — інспектар-дарадца Групы генеральных інспектараў Міністэрства абароны СССР^[3]. Член ЦК КПСС з 1966 па 1971 года. Выбіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета СССР 3-га і 7-га скліканняў^[3].

Узнагароды

• Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза № 4157 (1944/07/22)
• Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза № 5542 (1945/04/19)
• 5 ордэнаў Леніна
• Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі
• 5 ордэнаў Чырвонага Сцяга
• ордэн Суворава I-й ступені
• ордэн Суворава II-й ступені
• ордэн Кутузава II-й ступені
• ордэн Айчыннай вайны I-й ступені
• ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені
• медалі
• Ганаровы грамадзянін г. Іркуцка^[4] і г. Віцебска

Памяць

• У гонар генерала арміі А. П. Белабародава названыя вуліцы ў Маскве (Вуліца Генерала Белабародава), Нахабіна, Калінінградзе, Іркуцку, Віцебску і Мыцішчах.
• У Іркуцку усталяваны бюст каля галоўнага ваеннага мемарыяла Іркуцка наадварот Вечнага агню (скульптар Г. І. Матавілаў, архітэктар Л. М. Палякоў)^[5].
• У Маскве ўстаноўлена мемарыяльная дошка на сцяне школы № 1918 па адрасе: вул. Генерала Белабародава, 22.
• На адным з будынкаў на праспекце Белабародава ў г. Віцебск ўстаноўлена мемарыяльная дошка.
• На радзіме Героя Баклашынскай школе прысвоена імя Белабародава і на будынку школы ўстаноўлена мемарыяльная дошка^[6].
• У Іркуцкe на будынку, дзе навучаўся Афанасій Белабародаў, устаноўлена мемарыяльная дошка^[7].
• Генерал А. П. Белабародаў з’яўляецца героем фільма «Дзень камандзіра дывізіі».
• Генерал А. П. Белабародаў з’яўляецца заснавальнікам музея ў школе № 59 (цяпер 1286).

Сачыненні

• Сквозь огонь и тайгу. М., 1960.
• Приказ командира — закон для воина. М., 1969.
• Ратный подвиг. 2-е изд., испр. и доп. М., 1973.
• Прорыв на Харбин. М., 1982.
• Всегда в бою. М., 1984.

Зноскі

1. Историческая энциклопедия Сибири / под ред. В. А. Ламин — Новосибирск: 2009. — ISBN 5-8402-0230-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4253570'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q883'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q113559915'></a>
2. Afanasy Pavlantyevich Beloborodov // TracesOfWar

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q98839586'></a>
3. Белобородов Афанасий Павлантьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 50. — 737 с.
4. Региональный портал городской администрации Иркутска Архівавана 19 мая 2012.
5. Фотографии бюста в Иркутске. (Праверана 16 лютага 2009) (Праверана 16 лютага 2009)
6. Официальный сайт администрации города Шелехов Архівавана 11 красавіка 2012. (руск.)
7. Мемориальные доски и памятники Иркутска Архівавана 9 верасня 2011.