Аляксандр Нічыпаравіч Аксёнаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Аксёнаў.

Алякса́ндр Нічы́паравіч Аксё́наў (9 кастрычніка 1924, в. Кунтараўка, Веткаўскі раён — 8 верасня 2009, Мінск) — беларускі і савецкі дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Аляксандр Нічыпаравіч Аксёнаў
2-і Старшыня Дзяржаўнага камітэта СССР па тэлебачанні і радыёвяшчанні 16 снежня 1985 — 16 мая 1989
Кіраўнік урада	Мікалай Рыжкоў
Папярэднік	Сяргей Лапін
Пераемнік	Міхаіл Нянашаў
Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Польскай Народнай Рэспубліцы 1983 — 1985
Папярэднік	Барыс Арыстаў
Пераемнік	Уладзімір Бровікаў
6-ы Старшыня Савета Міністраў БССР 11 снежня 1978 — 8 ліпеня 1983
Папярэднік	Ціхан Кісялёў
Пераемнік	Уладзімір Бровікаў
Другі сакратар ЦК КПБ 24 лютага 1971 — 4 снежня 1978
Папярэднік	Фёдар Сурганаў
Пераемнік	Уладзімір Бровікаў
8-ы Першы сакратар Віцебскага абкама КПБ 15 студзеня 1966 — чэрвень 1971
Папярэднік	Станіслаў Пілатовіч
Пераемнік	Сяргей Шабашоў
Міністр унутраных спраў БССР 6 чэрвеня 1960 — снежань 1965
Папярэднік	Сяргей Сікорскі
Пераемнік	Барыс Шумілін
Нараджэнне	9 кастрычніка 1924(1924-10-09) Кунтараўка, Веткаўская воласць[d], Гомельскі павет, Гомельская губерня, РСФСР, СССР[1][2][…]
Смерць	8 верасня 2009(2009-09-08) (84 гады) Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Партыя	ВКП(б) с 1945
Член у	Усесаюзны ленінскі камуністычны саюз моладзі[1][3][…] ЦК КПСС
Адукацыя	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС[1][3][…] Гомельскае педагагічнае вучылішча[d] (1941)
Прафесія	настаўнік
Прыналежнасць	СССР
Званне	генерал-маёр
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды	Ордэн Славы

Біяграфія

У 1941 годзе скончыў Гомельскае педагагічнае вучылішча^[4].

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны^[4]. Камандзір узводу 49-й гвардзейскай стралковай дывізіі, быў паранены на Сталінградскім фронце. На Беларусь вярнуўся ў 1944.

Адразу пасля вайны пачаў займацца камсамольскай працай у Баранавіцкай і Гродзенскай абласцях^[4], працаваў у Арэнбургу. Скончыў Вышэйшую партыйную школу пры ЦК КПСС (1957). З 1953 першы сакратар ЦК ЛКСМБ^[4].

У 1959 прызначаны на пасаду намесніка старшыні КДБ БССР^[4]. З 1960 міністр унутраных спраў БССР. З 1965 — першы сакратар Віцебскага абкама. Другі сакратар ЦК КПБ з 1971. У 1978—1983 старшыня Савету Міністраў БССР^[4].

З 1983 па 1985 пасол СССР у Польскай Народнай Рэспубліцы. Да 1989 займаў пасаду старшыні Дзяржаўнага камітэта СССР па тэлебачанні і радыёвяшчанні. На гэтай пасадзе спрыяў дэмакратызацыі дзяржаўных СМІ. Пасля выхаду ў адстаўку Аксёнаў вярнуўся ў Беларусь, актыўнага ўдзелу ў палітычным жыцці не прымаў.

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1955—1967 і 1971—1983, Вярхоўнага Савета СССР у 1966—1984 і 1986—1990, член Прэзыдыўму ВС БССР у 1975—1983.

Пахаваны 10 верасня 2009 года на Усходніх могілках у Мінску.

Узнагароды

Узнагароджаны чатырмаордэнамі Леніна, ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, ордэнам Славы III ступені і ордэнам Айчыннай вайны I ступені, а таксама медалямі і Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР і Савету Міністраў Беларусі.

Зноскі

1. Кто есть кто в Республике Беларусь — Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000. — С. 9. — 313 с. — ISBN 978-83-913780-0-7

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q14266181'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q761'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q14265955'></a>
2. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын — Мн.: 1996. — Т. 1. — С. 205. — 552 с. — ISBN 978-985-11-0036-7

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17428485'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13028710'></a>
3. Энцыклапедыя гісторыі Беларусі ў 6 тамах. Том 1 — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1993. — С. 84. — ISBN 978-5-85700-074-8

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q14271902'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q14271884'></a>
4. т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.