Бярэзінскае

Бярэзінскае^[2], або Са́каўшчынскае^[3] — вадасховішча ў Валожынскім раёне Мінскай вобласці на рацэ Заходняя Бярэзіна (басейн Нёмана), за 11 км у напрамку на захад ад горада Валожын, каля аграгарадка Сакаўшчына. Створана ў 1937 годзе (адноўлена ў 1955) будаўніцтвам плаціны Сакаўшчынскай ГЭС^[3].

Бярэзінскае
Верасень 2019
Каардынаты: 54°06′23,40″ пн. ш. 26°23′54,20″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне	Мінская вобласць
Вышыня над узроўнем мора	154,2[1] м
Даўжыня	3,2 км
Шырыня	0,73 км
Плошча	1,3 км²
Аб'ём	0,0015 км³
Найбольшая глыбіня	3,1 м
Сярэдняя глыбіня	1,2 м
Плошча вадазбору	1100 км²
Упадаюць	Заходняя Бярэзіна
Выцякаюць	Заходняя Бярэзіна
Год напаўнення	1937
Звычайны падпорны ўзровень	3,6 м
Бярэзінскае
Бярэзінскае

Плошча паверхні вадасховішча 1,3 км², даўжыня 3,2 км, найбольшая шырыня 0,73 км, даўжыня берагавой лініі 5,88 км. Найбольшая глыбіня 3,1 м, сярэдняя 1,2^[4] м. Аб’ём вады каля 1,5 млн м³. Сярэдні шматгадовы сцёк 249^[4] млн м³. Ваганні ўзроўню вады ў сярэднім на працягу года нязначныя. Плошча вадазбору 1100 км². Вадазбор на паўднёвых схілах Ашмянскага ўзвышша^[4]. Катлавіна вадасховішча выцягнутая ў напрамку з поўначы на поўдзень і з’яўляецца часткай поймы ракі. Правабярэжны схіл катлавіны стромкі, вышынёй 5—10 м, у вярхоўі да 30 м^[4]. Берагі нізкія, спадзістыя і пясчаныя, у вярхоўі забалочаныя. Вадасховішча моцна зарастае (аер, рагоз, маннік, чарот, плюшчай, гарлачык жоўты і інш.)^[4].

У вадасховішчы водзяцца шчупак звычайны, судак, жэрах, плотка, карась, краснапёрка і інш.

Каля вадасховішча знаходзіцца навучальная геаграфічная станцыя «Заходняя Бярэзіна» геаграфічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта^[4].

Зноскі

1. Ліст карты N-35-65. Стан мясцовасці на 1983 г. Выданне 1986 г. (руск.)
2. https://pravo.by/document/?guid=12551&p0=R921np107173&p1=1
3. БелЭн 2002.
4. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.