Валерый Уладзіміравіч Гайдукевіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гайдукевіч.

Валерый Уладзіміравіч Гайдукевіч (19 студзеня 1953, пас. Бягомль, Бягомльскі раён, Мінская вобласць) — беларускі ваенны і палітык.

Валерый Уладзіміравіч Гайдукевіч
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь V склікання 18 кастрычніка 2012 — 2016
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада	Міхаіл Мясніковіч Андрэй Кабякоў
Дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VI склікання 11 кастрычніка 2016 — 4 снежня 2019
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада	Андрэй Кабякоў
Нараджэнне	19 студзеня 1953(1953-01-19) (72 гады) Бягомль, Бягомльскі сельсавет, Беларусь
Адукацыя	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь Шацкая сярэдняя школа Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае каманднае вучылішча
Ваенная служба
Званне	Генерал-маёр
Узнагароды	ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь

Генерал-маёр. Дэпутат Палаты прадстаўнікоў і член Савета Рэспублікі розных скліканняў.

Біяграфія

Нарадзіўся 19 студзеня 1953 года ў пасёлку Бягомль (тады — центр Бягомльскага раёна Мінскай вобласці)^[1][2].

Адукацыя

Скончыў Разанскае вышэйшае паветрана-дэсантнае вучылішча, асноўны факультэт Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе, Ваенную акадэмію Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі, Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь^[2].

Ваенная служба

Камандаваў парашутна–дэсантным узводам, затым разведвальным узводам разведвальнай роты 350–га гвардзейскага парашутна–дэсантнага палка 103–й гвардзейскай паветрана-дэсантнай дывізіі. У 1978 годзе прызначаны камандзірам парашутна–дэсантнай роты таго ж палка.

У 1979–1982 гадах — у складзе абмежаванага кантынгенту савецкіх войскаў у Афганістане^[1]. Быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.

Пасля заканчэння Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе камандаваў парашутна-дэсантным батальёнам, парашутна–дэсантным палком 76-й гвардзейскай дэсантна-штурмавая дывізіі.

У 1992 годзе ўзначаліў 5–ю асобную брыгаду спецыяльнага прызначэння ў горадзе Мар’іна Горка Мінскай вобласці. У 1994 годзе яму прысвоена воінскае званне «генерал–маёр».

З 1999 года служыў ва Унутраных войсках МУС Рэспублікі Беларусь, дзе да 2003 года займаў пасаду намесніка камандуючага ўнутранымі войскамі — начальніка аператыўнай і баявой падрыхтоўкі.

2 снежня 2003 года быў прызначаны намеснікам Міністра ўнутраных спраў — камандуючым унутранымі войскамі^[1][2].

Палітычная дзейнасць

У 2012—2019 гадах дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 5-га і 6-га скліканняў^[1]. Старшыня Пастаяннай камісіі Палаты прадстаўнікоў па нацыянальнай бяспецы.

Дэлегат VII Усебеларускага народнага сходу^[1].  

Член Савета Рэспублікі 7-га склікання^[1]. Выбраны ў 2024 годзе членам Савета Рэспублікі 8-га склікання ад Мінскай вобласці^[1]. Намеснік старшыні Пастаяннай камісіі Савета Рэспублікі па міжнародных справах і нацыянальнай бяспецы^[1].  

Старшыня савета грамадскага аб’яднання «Беларускі саюз ветэранаў вайны ў Афганістане»^[1].  

Узнагароды

• Ордэн Чырвонай Зоркі;
• ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені (1990;
• ордэн «За службу Радзіме» II ступені;
• Медалі СССР і Рэспублікі Беларусь;
• ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь^[1].  

Асабістае жыццё

Жанаты, мае траіх дзяцей. Пражывае ў г. Заслаўе Мінскага раёна.