Віктар Іванавіч Карака

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Карака (значэнні).

Віктар Іванавіч Кара́ка (нар. 29 ліпеня 1948, Гродна) — беларускі архітэктар. Член праўлення Беларускага саюза архітэктараў, лаўрэат Прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1980), кіраўнік творчай майстэрні архітэктара Карака В. І.

Віктар Іванавіч Карака
Дата нараджэння	29 ліпеня 1948(1948-07-29) (77 гадоў)
Месца нараджэння	Гродна, Гродзенская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Альма-матар	архітэктурны факультэт БНТУ
Месца працы	Белдзяржпраект БелНДІПгорадабудаўніцтва архітэктурны факультэт БНТУ
Член у	Саюз архітэктараў СССР Беларускі саюз архітэктараў
Працаваў у гарадах	Мінск і Наваполацк
Прэміі	Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1982)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1966—1972 гадах вучыўся ў БПІ (выкладчыкі А. П. Воінаў, Л. М. Рымінскі і інш.), дыпломны праект — аэрапорт у Мінску. У 1972—1976 гадах у інстытуце «Белдзяржпраект». З 1975 года член Беларускага саюза архітэктараў. У 1976—1985 гадах у БелНДІПгорадабудаўніцтва (кіраўнік групы архітэктараў, галоўны архітэктар праектаў, кіраўнік майстэрні). У 1985—1998 гадах зноў у інстытуце «Белдзяржпраект» (галоўны архітэктар праектаў, кіраўнік аддзела), адначасова з 1989 года кіраўнік творчай майстэрні пры Саюзе архітэктараў Беларусі^[1].

З 1998 года кіраўнік уласнай творчай майстэрні архітэктара Карака В. І. З 2003 года выкладае праектаванне на архітэктурным факультэце Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта. З 2005 года член праўлення Беларускага саюза архітэктараў^[1].

Творчасць

Асноўныя работы: комплекс міжкалгаснага піянерлагера на возеры Шэвіна Віцебскай вобласці^[2], судзейскі домік на гоначным кальцы «Баравая» (1979), рэканструкцыя мінскай СШ № 4 (1979); маладзёжны цэнтр «Мінск» (1980, у сааўтарстве з Ю. Шпітам, пры ўдзеле В. Шалкоўскага, Я. Дубліка; Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі 1982) і гандлёва-грамадскі цэнтр 6-га мікрараёна (1986), будынак кінатэатра з кафэ і танцзалай (1980)^[2] ў Наваполацку; гасцініца маладзёжнага турызму ў Брэсце (1986); гараж і адміністрацыйны будынак Упраўлення ўнутраных спраў Мінгарвыканкама па вул. Апанскага ў Мінску (1990), Прафілакторый КДБ і Савета Міністраў на возеры Вяча^[1]. Інтэр’еры рэстарана «Рандэву», будынак галаўнога цэнтра «Белаграпрамбанк» па пр. Жукава ў г. Мінску, аздараўленчы комплекс Агеньчык «УП Мінгаз» на вадасховішчы Крыніца, інтэр’еры філіялаў «Белаграпрамбанка» у Магілёве, Смалявічах, Смаргоні, Карэлічах, гандлёва-грамадскі цэнтр з рэстаранам у г. Пінску^[3].

Конкурсы (у складзе аўтарскіх калектываў)

• Аэрапорт у г. Брэсце — 2 прэмія
• Чыгуначны вакзал у г. Мінску — 1-2 прэмія
• Оперны тэатр у г. Плоўдзіве — заахвочвальная прэмія
• Пантэон партызанскай славы — 2 прэмія

Конкурсы

• Designing The Absent, Бельгія
• The Art Fund Pavilion, Вялікабрытанія
• Shinkenchiku Residential Design Competition, Японія

• 
  Рэканструкцыя школы 4 у г. Мінск
• 
  Маладзёжны цэнтр у г. Наваполацк
• 
  Маладзёжны цэнтр у г. Наваполацк
• 
  Маладзёжны цэнтр у г. Наваполацк
• 
  Маладзёжны цэнтр у г. Наваполацк
• 
  Будынак галаўнога цэнтра «Белаграпрамбанк» у Мінску
• 
  Дом садоўніка пад Мінскам
• 
  Кветкавая крама ў Мінску
• 
  Міжнародны конкурс «The Art Fund Pavilion», Вялікабрытанія
• 
  Інтэр'ер спальні «Дрэва пазнання дабра і злы»
• 
  Рэканструкцыя будынка банка па вуліцы Заслаўскай, 10
• 
  Рэканструкцыя будынка банка па вуліцы Заслаўскай, 10

Узнагароды

Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1982), 1—2-я прэміі на Усесаюзным конкурсе за праект чыгуначнага вакзала (1974, у аўтарскім калектыве), 2-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе за праект мемарыяла партызанскай славы (1976, у аўтарскім калектыве) у Мінску^[2].