Першае беларускае таварыства драмы і камедыі

Першае беларускае таварыства драмы і камедыі, Першае таварыства беларускай драмы і камедыі, Беларускае таварыства драмы і камедыі — існавала ў красавіку 1917 — сярэдзіне 1920 года ў Менску. За часамі Беларускай Народнай Рэспублікі мела статус Дзяржаўнага тэатра.

Сябры былога Першага таварыства беларускай драмы і камедыі, ператворанага ў Дзяржаўны тэатр Беларускай Народнай Рэспублікі. Унізе ў цэнтры сядзяць маладыя артысты трупы: Мікола Міцкевіч, Вера Тарасік. У 2-м радзе ў цэнтры сядзяць (злева направа): Усевалад Фальскі, Язэп Варонка (старшыня Народнага акратарыята Беларусі), Фларыян Ждановіч. У 3-м радзе: Міхась Гурскі, Уладзіслаў Галубок. Менск, красавік 1918 года

Узнікла з ініцыятывы Фларыяна Ждановіча, Ігната Буйніцкага, Усевалада Фальскага і іншых дзеячаў перыяду станаўлення беларускага тэатра. Кіраўнік і рэжысёр Фларыян Ждановіч. У трупе працавалі: Уладзіслаў Галубок, Генрых Грыгоніс, Аляксандр Ільінскі, Антук Крыніца, Лідзія Ржэцкая, Кацярына Міронава, Мікалай Міцкевіч і іншыя. Тэатр гастраляваў па Беларусі.

Адкрылася 23 красавіка 1917 года спектаклямі «Паўлінка» Янкі Купалы і «У зімовы вечар» паводле Элізы Ажэшкі ў памяшканні Мінскага гарадскога тэатра. Потым працавала ў клубе «Беларуская хатка». У таварыства ўваходзілі ўдзельнікі драматычных гурткоў, хор (кіраўнік Уладзімір Тэраўскі), танцавальная група (кіраўнік Часлаў Родзевіч) і аркестр народных інструментаў (кіраўнік Дзмітрый Захар). У рэпертуары тэатра былі: «Раскіданае гняздо», «Паўлінка», «Прымакі» Янкі Купалы, «Антось Лата» Якуба Коласа, «Пінская шляхта» Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, «Хам», «Рысь» Элізы Ажэшкі, «Модны шляхцюк» Каруся Каганца, «Кветка папараці» Канстанцыі Буйло, «Бязвінная кроў», «Апошняя сустрэча» Уладзіслава Галубка, «Пашыліся ў дурні» Марка Крапіўніцкага, «Міхалка» Далецкіх, «Сватанне» Антона Чэхава і інш. Калектыў развіваўся на прафесійнай аснове і ў сваёй дзейнасці абапіраўся на народныя традыцыі Першай беларускай трупы Ігната Буйніцкага. Пасля спектакляў звычайна наладжваліся дэкламацыі, выконваліся народныя танцы і песні. Трупа выязджала на гастролі ў розныя гарады Беларусі.

У траўні 1918 года трупа рэарганізавана ў Беларускі дзяржаўны тэатр (Тэатр Беларускай Народнай Рэспублікі). У ліпені 1918 года загадчыкам рэпертуару тэатра прызначаны Францішак Аляхновіч^[1]. Сядзіба тэатра знаходзілася ў Беларускім народным доме імя Максіма Багдановіча, адкрытым у маі 1918 года^[2].

Улетку 1920 года тэатр быў расфарміраваны. На аснове яго творчага калектыву былі створаныя 1-ы Беларускі дзяржаўны драматычны тэатр (БДТ-1, з 1945 года тэатр імя Янкі Купалы) і перасоўны тэатр пад кіраўніцтвам Уладзіслава Галубка (з 1932 года — 3-і Беларускі дзяржаўны драматычны тэатр, БДТ-3).

Таварыства адыграла важную ролю ў культурным жыцці Беларусі, у станаўленні беларускага прафесійнага тэатральнага мастацтва.

Іншыя ўдзельнікі Першага беларускага таварыства драмы і камедыі

• Пралеска
• Рамуальд Жакоўскі
• Вера Тарасік
• Люба Тарасік
• Лідзія Навахацкая
• Янка Беларус
• Ася Стрэльніцкая