Міхал Ігнатавіч Балінскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Балінскі.

Міхал Вінцэнт Балінскі, у расійскай традыцыі Міхаіл Ігнатавіч Балі́нскі (псеўданімы: Auszławis, Usztaritois, Mokitinis, Аушлавис; 14 жніўня 1794(1794-08-14)^[1][2], Цярэспаль, Полацкая губерня^[3] — 3 студзеня 1864(1864-01-03)^[1], Вільня^[2]) — гісторык, краязнавец, публіцыст, рэдактар. Магістр філасофіі (1818)^[4].

Міхал Ігнатавіч Балінскі
польск.: Michał Baliński
Ястрабец
Род дзейнасці	гісторык, пісьменнік, публіцыст, рэдактар, калекцыянер
Дата нараджэння	14 жніўня 1794(1794-08-14)[1][2]
Месца нараджэння	Цярэспаль, Лаўжанская воласць[d], Полацкі павет, Полацкая губерня, Расійская імперыя[3]
Дата смерці	3 студзеня 1864(1864-01-03)[1] (69 гадоў)
Месца смерці	Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя[2]
Месца пахавання	Яшуны
Грамадзянства	Расійская імперыя
Жонка	Зоф’я Снядэцкая[d]
Дзеці	Іван Міхайлавіч Балінскі
Месца працы	Dziennik Wileński
Альма-матар	Імператарскі Віленскі ўніверсітэт
Член у	Таварыства шубраўцаў[d] Віленская археалагічная камісія Рускае геаграфічнае таварыства Кракаўскае навуковае таварыства[d][2]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

З роду Балінскіх герба «Ястрабец». Сын Ігнацыя Балінскага і Ганны з Корсакаў. Брат Станіслава Балінскага.

Скончыў Віленскі ўніверсітэт (1818). Вывучаў літаратуру і гісторыю ў Іаахіма Лялевеля і права ў Ігната Даніловіча. У 1816—1822 і 1829—1830 гадах супрацоўнік часопіса «Dziennik Wileński». З 1818 года разам з Лялевелем рэдагаваў часопіс «Tygodnik Wileński». Належаў да Таварыства шубраўцаў, адзін з рэдактараў яго газеты «Wiadomości brukowe». У 1818—1822 гадах сакратар Віленскага друкарскага таварыства. У 1831 гадах арыштаваны за ўдзел у падрыхтоўцы паўстання 1830—1831 гадоў. З 1836 года жыў у Варшаве, працаваў ва ўстановах асветы, займаўся навукай. У 1841 годзе ініцыятар стварэння і адзін з рэдактараў навукова-літаратурнага часопіса «Biblioteka Warszawska». З 1847 года канчаткова пасяліўся ў сваім маёнтку Яшуны каля Вільні, займаўся даследаваннем мясцовых археалагічных помнікаў. Друкаваўся ў газеце «Kurier Wileński». У 1855—1862 гадах віцэ-старшыня Віленскай археалагічнай камісіі^[4], з 1856 года член Рускага геаграфічнага таварыства.

Навуковая дзейнасць

Аўтар прац па гісторыі ВКЛ, Вільні і Віленскага ўніверсітэта. Супольна з Тыматэўшам Ліпінскім выдаў працу «Starożytna Polska pod względem historycznym, geograficznym i statystycznym…» (t. 1-3, 1843-46; 2-е выданне: t. 1-4, 1885-86), трэці том якой, падрыхтаваны Балінскім, прысвечаны населеным пунктам Беларусі. Упершыню даў апісанне старажытнасцей Лоска (Валожынскі раён), Ружан (Пружанскі раён), Смаргоні, Быхава, Пінска, Слуцка, Гродна і іншых, рэшткаў замка на возеры Мястра, датаваў час закладкі Ніжняга замка ў Полацку^[4].

Сям’я

З 1820 года ў шлюбе з Зоф’яй, дачкой Анджэя Снядэцкага. Мелі сына Яна.