Руднікі (Салечніцкі раён)

У гэтага тапоніма ёсць і іншыя значэнні, гл. Руднікі.

Руднікі^[1], часам Ру́дзнінкай^[2] (літ.: Rūdninkai) — вёска ў Салечніцкім раёне Віленскага павета Літвы. Уваходзіць у склад Яшунскай сянюніі. Размешчана на рацэ Мерачанка.

Вёска
Руднікі
літ.: Rūdninkai
Касцёл
54°26′14″ пн. ш. 25°09′06″ у. д.HGЯO
Краіна	Літва
Павет	Віленскі
Раён	Салечніцкі
Сянюнія	Яшунская
Гісторыя і геаграфія
Часавы пояс	UTC+2, летам UTC+3
Насельніцтва
Насельніцтва	492 чал. (2011)
Паказаць/схаваць карты
Руднікі
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Руднікі ўпамінаюцца ў XV стагоддзі. У гэты час яны ўваходзілі ў склад Троцкага павета Троцкага ваяводства. Напісанне старабеларускай мовай: Рудники^[3], лацінскай мовай Rudnikum^[4].

Лічыцца, што Казімір Ягелончык палюбіў гэта месца праз блізкасць да Вільні, загадаў збудаваць тут паляўнічы двор. Двор з’явіўся каля 1470 года^[4]. У 1511 годзе ў Рудніках быў пабудаваны касцёл паводле фундацыі Жыгімонта Старога, таксама былі збудаваны 3 асобныя драўляныя палацыкі. У XVI стагоддзі цераз Руднікі ішоў тракт з Вільні ў Кракаў. Віленская брама ў прадмесці, ад якой ішла дарога на Руднікі, была названа Рудніцай^[4].

У 1655 годзе шведскія войскі спалілі рудніцкі палац і касцёл^[4].

У 1766 годзе ўласнасць Міхала Бжастоўскага. У 1790 годзе ўласнасць Гелены Дамброўскай, падваяводзіны Смаленскай, якая адбудавала касцёл у Рудніках^[4].

Пад уладай Расійскай імперыі

Касцёл у 1905 г.

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Руднікі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Троцкім павеце Віленскай губерні.

На 1866 год у Рудніках было 15 будынкаў.

За часамі Першай сусветнай вайны з 1915 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі.

Найноўшы час

Забудова Руднікаў, 2008 г.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі^[5]. У пачатку 1919 года тэрыторыя занята Чырвонай Арміяй^[6]. З 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР, у канцы сакавіка заняты польскімі войскамі.

У 1920 годзе Руднікі апынуліся ў Сярэдняй Літве, з 1922 года ў складзе Польшчы. У беларускай гістарыяграфіі землі вядомыя як Заходняя Беларусь.

У другой палове верасня 1939 года Руднікі заняты Чырвонай Арміяй, 10 кастрычніка 1939 года паводле дагавора з СССР тэрыторыя Віленскай вобласці перададзена Літве. З 1940 года ў Літоўскай ССР.

У Другую сусветную вайну з чэрвеня 1941 года да ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі.

З 1990 года ў складзе адноўленай незалежнай Літвы.

Насельніцтва

• XIX стагоддзе: 1866 год — 160 чал., з 150 каталікоў і 10 іўдзеяў; 1881 год — 210 чал.^[4]

Дынаміка насельніцтва з 1868 па 2021
1868*[7]	1881[4]	1905[8]	1931[9]	1959пер.[10]	1970пер.	1979пер.[11]	1981
160	230	294	604	524	596	640	630
1986[12]	1989пер.[13]	2001пер.[14]	2011пер.[15]	2021[16]	-	-	-
597	620	602	492	480	-	-	-
* гады выдання энцыклапедыі. Год, за які падаюцца звесткі, у энцыклапедыі не пазначаны.
Гістаграма дынамікі насельніцтва

Славутасці

Помнік паўстанню 1863 года

• Касцёл Найсвяцейшай Тройцы (1884)