Славутыч

Славутыч^[1] (укр.: Славутич) — горад у Кіеўскай вобласці Украіны. Горад стаіць на левым беразе Дняпра (Славутыч — старажытная славянская назва Дняпра). Станам на сакавік 2025 года, насельніцтва Славутыча каля 20.000 чалавек. Большасць дарослага насельніцтва працуе на Чарнобыльскай АЭС.

Горад Славутыч Славутич Герб Сцяг Краіна  Украіна Раён Вышгарадскі раён Гарадская грамада Славутыцкая Каардынаты 51°31′14″ пн. ш. 30°45′25″ у. д.HGЯO Заснаваны 1986 Плошча 2,53 км² Вышыня цэнтра 143 м Насельніцтва 24464 чалавекі (01.01.2022) Часавы пояс UTC+2 Тэлефонны код 4579 Паштовыя індэксы 07100 — 07199 Афіцыйны сайт e-slavutich.gov.ua Славутыч на карце Украіны

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Геаграфія

Славутыч размешчаны на левым беразе Дняпра, за 40 км ад Чарнігава, 45 км ад Прыпяці, 50 км ад Чарнобыля і 200 км ад Кіева. Геаграфічна знаходзіцца ў межах Чарнігаўскага раёна Чарнігаўскай вобласці, аднак адміністрацыйна адносіцца да Кіеўскай вобласці.

Гісторыя

Славутыч — наймаладзейшы горад Украіны. Яго будаўніцтва пачалося ў 1986 годзе неўзабаве пасля Чарнобыльскай аварыі, каб размясціць у ім працаўнікоў АЭС з сем’ямі, эвакуіраваных з Прыпяці. Назва ўзятая ад старарускай назвы ракі Дняпро.

Першыя жыхары засяліліся ў свае хаты ў кастрычніку 1988 года. Дагэтуль тут пераважна жывуць пацярпелыя, адселеныя з забруджанай зоны, 8000 з якіх у часе аварыі былі дзецьмі. Большасць працаздольнага насельніцтва Славутыча працуе на атамнай станцыі, куды пракладзеная чыгунка^[uk], што двойчы перасякае беларускую мяжу, а таксама на прадпрыемствах зоны адчужэння.

Славутыч быў запланаваны як «горад XXI стагоддзя», у яго пабудове ўдзельнічалі будаўнікі і архітэктары з васьмі савецкіх рэспублік: Азербайджанскай, Армянскай, Грузінскай, Латвійскай, Літоўскай, Расійскай, Украінскай і Эстонскай. У выніку горад падзелены на восем мікрараёнаў^[2], якія маюць свой унікальны стыль і атмасферу.

Да 17 ліпеня 2020 горад меў статус абласнога значэння і не ўваходзіў у склад якога-небудзь раёнаў. Горад быў цэнтрам Славутыцкага гарадскога савета.

Насельніцтва

Колькасць

Насельніцтва

1989	2001	2008	2011	2012	2013	2014
11 364	24 402	24 391	24 492	24 726	24 826	25 112

У Славутычы назіраецца высокая нараджальнасць і нечакана нізкая смяротнасць, таму сярэдні ўзрост жыхара Славутыча значна меншы за любы іншы горад Украіны. Больш за ⅓ ягоных насельнікаў маладзейшыя за 18 гадоў.

Мова

Насельніцтва паводле роднай мовы (2001)

украінская мова	руская	беларуская	армянская
55,42 %	42,58 %	1,25 %	0,26 %

Гарады-пабрацімы

•  Pleucadeuc^[d], Францыя (1997)^[3]
•  Richland^[d], ЗША
•  Айзкраўклэ, Латвія (2016)^[4]
•  Вісагінас, Літва (2003)
•  Калінкавічы, Беларусь
•  Мітвайда^[d], Германія (1994)^[5]
•  Нячанг, В’етнам
•  Тэцііў, Украіна^[6]

Зноскі

1. Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
2. Sébastien Daycard-Heid.. A second life for the inhabitants of Chernobyl (англ.)(недаступная спасылка). Cafébabel (24 красавіка 2006). Архівавана з першакрыніцы 29 снежня 2013. Праверана 27 красавіка 2016.
3. https://www.letelegramme.fr/ar/viewarticle1024.php?aaaammjj=19970314&article=1819991&type=ar
4. http://media.slav.gov.ua/4506/1/CHK_19(1)-2016.pdf
5. https://www.geocaching.com/geocache/GC70P23_eleven-saxons-in-slavutich
6. https://tetiivmiskrada.gov.ua/album/20/