Сімяон II

Сімяон II (нар. 16 чэрвеня 1937) — балгарскі палітык, апошні цар Балгарыі у 1943—1946 гадах з Саксен-Кобург-Гоцкай дынастыі, прэм’ер-міністр Балгарыі з 24 ліпеня 2001 года па 17 жніўня 2005 года, да 2009 года быў старшынёй і лідарам Нацыянальнага руху Сімяона II.

Сімяон II
балг.: Симеон II
Прэм’ер-міністр Балгарыі 24 ліпеня 2001 — 17 жніўня 2005
Прэзідэнт	Пётр Стаянаў Георгій Пырванаў
Папярэднік	Іван Костаў
Пераемнік	Сяргей Станішаў
Цар Балгарыі 28 жніўня 1943 — 15 верасня 1946
Папярэднік	Барыс III
Пераемнік	тытул скасаваны
Нараджэнне	16 чэрвеня 1937(1937-06-16)[1][2] (88 гадоў) Сафія, Трэцяе Балгарскае царства
Род	Саксен-Кобург-Гоцкая дынастыя[d] і Саксен-Кобург і Гота-Кахар[d]
Бацька	Барыс III
Маці	Джаванна Савойская[d]
Жонка	Маргарыта Гомес-Асеба-і-Сехуела[d][3]
Дзеці	Кардам Търновски[d], Kyril, Prince of Preslav[d][4], Kubrat, Prince of Panagyurishte[d][4], Konstantin-Assen, Prince of Vidin[d][4] і Princess Kalina of Bulgaria[d][4]
Веравызнанне	Праваслаўе
Партыя	НРСД
Адукацыя	Ваенная акадэмія і каледж Уэлі-Форс[d] Каледж Вікторыі[d]
Аўтограф
Манаграма
Узнагароды	Кавалер Вялікага крыжа ордэна Збавіцеля Вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна Кавалер Мальтыйскага ордэна
Сайт	kingsimeon.bg (балг.)​ (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валадаранне

Адзіны сын і спадчыннік прастола цара Балгарыі Барыса III і царыцы Іааны (Ёваны, Джаванны), дачкі італьянскага караля Віктара Эмануіла III. Фармальна быў царом Балгарыі з 1943 па 1946, аднак з прычыны яго маленства паводле Тырнаўскай канстытуцыі ад яго імя кіраваў рэгенцкі савет. З 1943 па 1944 у яго ўваходзілі князь Кірыл Праслаўскі (дзядзька Сімяона), Багдан Філаў і Нікола Міхаў. Пасля камуністычнага перавароту ў Балгарыі члены рэгенцкага савета былі адхілены ад улады і неўзабаве пакараны смерцю, а з 1944 па 1946 членамі рэгенцкага савета былі Тодар Паўлаў, Вянелін Ганеў і Цвятка Бабашэўскі. У 1946 манархія скасавана на падставе рэферэндуму.

Эміграцыя

Пасля рэферэндуму Сімяон разам з сям’ёй эміграваў у Егіпет, а ў 1951 годзе ў Іспанію, дзе жыў да 2001. Па дасягненні паўналецця ў 1955 абвясціў сябе дзеючым царом на падставе Тырнаўскай канстытуцыі. З-за гэтага ўрад Балгарыі доўга адмаўляў яму ва ўязной візе, асцерагаючыся яго прэтэнзій на ўладу.

У 1956 годзе скончыў Французскі ліцэй у Мадрыдзе. У 1958 годзе скончыў ваенную адукацыю ў амерыканскім ваенным каледжы Valley Forge Military Academy and College (ЗША) і атрымаў званне сяржанта і медаль «За поспехі і дысцыпліну». У 1959 годзе вярнуўся ў Мадрыд і паступіў на юрыдычны факультэт Мадрыдскага ўніверсітэта, які і скончыў у 1964 годзе

Ў 1960—1990 гадах займаў кіраўнічыя пасады ў буйных карпарацыях, праявіў сябе як таленавіты менеджар і фінансіст.

Прэм’ерства

У 2001 годзе сфарміраваная ім партыя «Нацыянальны рух Сімяона II» выйграла парламенцкія выбары і Сімяон узначаліў урад (ён таксама ўключаў членаў ДПС і БСП, аднак не меў афіцыйнай падтрымкі сацыялістаў). У 2005 годзе ва ўрадзе адбыліся перастановы, у яго былі ўключаны прадстаўнікі партыі «Новы час» (раней — дыскусійны клуб у рамках парламенцкай групы Нац. руху Сімяона II). У выніку выбараў у чэрвені 2005 года партыя засталася другой палітычнай сілай і ўвайшла ў кааліцыйны кабінет разам з БСП і турэцкай партыяй ДПС. 5 ліпеня 2009 года на парламенцкіх выбарах партыя НРСД прайграла і не здолеўшы набраць 4 %, неабходных для ўваходжання ў парламент, засталася па-за парламентам. 6 ліпеня 2009 года на прэс-канферэнцыі Сімяон Саксен-Кобург-Гоцкі абвясціў, што падае ў адстаўку.

Сімяон Саксен-Кобург-Гоцкі — буйны землеўладальнік. Падчас яго прэм’ерства адбылася рэстытуцыя зямельнай уласнасці царскай сям’і, канфіскаванай камуністамі падчас зямельнай экспрапрыяцыі.

Сям’я

Жанаты на іспанскай каталіцкай дваранцы Маргарыце Гомес-Асеба-і-Сехуэле (дачкі маркіза і далёкай сваячкі караля Хуана Карласа). Іх шлюб адбыўся ў 1962 годзе праз трохступеньчатую цырымонію шлюбу (завяршальным быў шлюб у храме Святой Варвары Рускай Замежнай Царквы ў Вевэ)^[5][6]. Чацвёра сыноў — князь Кардам (нар. 1962), князь Кірыл (1964), князь Кубрат (1965) і князь Канстанцін-Асень (1967), а таксама дачка князёўна Каліна (нар. 1972). Двое старэйшых хрышчоныя ў Праваслаўнай царкве, астатнія — у Каталіцкай.

З 2002 года рэзідэнцыяй Сімяона з’яўляўся пабудаваны яго дзедам на ўскраіне Сафіі палац Врана.

Узнагароды

• Ордэн «Стара планіна» I ступені (2007) ^[7]
• Ордэн Карласа III (Іспанія)
• Вялікі афіцэр ордэна Ганаровага легіёна (Францыя)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна Леапольда I (Бельгія)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна Незалежнасці (Іарданія)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна Збавіцеля (Грэцыя)
• Кавалер Вялікага крыжа ордэна Труны Гасподняй (Іерусалімскі праваслаўны патрыярхат)
• Кавалер Вялікага крыжа Мальтыйскага ордэна
• Ордэн Залатога руна
• Шматлікія дынастычныя ордэны, у тым ліку Ордэн Св. Андрэя Першазванага (ад Расійскага Імператарскага Дому ў 1976 г.)

Зноскі

1. Lundy D. R. Simeon II of Bulgaria, Tsar of Bulgaria // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q67129259'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21401824'></a>
2. Simeon Sakskoburggotski // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
3. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
4. Lundy D. R. The Peerage

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q67129259'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21401824'></a>
5. King Simeon’s golden wedding (англ.). Архівавана з першакрыніцы 5 лістапада 2012. Праверана 29 кастрычніка 2012.
6. Сустрэча з царом. Цар Балгарскі Сімяон II (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2012. Праверана 29 кастрычніка 2012.
7. Симеон Сакскобургготски ще бъде награден с орден «Стара планина»(недаступная спасылка) (балг.)