Уладзіслаў Вікенцьевіч Корчыц

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Корчыц.

Уладзісла́ў Віке́нцьевіч Ко́рчыц (1 верасня 1893, в. Багдановічы, цяпер Слонімскі раён Гродзенскай вобласці — 17 кастрычніка 1966, Масква) — савецкі военачальнік, генерал-палкоўнік (1945), генерал броні Польскага Войска (1945).

Уладзіслаў Вікенцьевіч Корчыц
Дата нараджэння	1 верасня 1893(1893-09-01)
Месца нараджэння	Слонімскі раён, Беларусь
Дата смерці	17 кастрычніка 1966(1966-10-17) (73 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ
Грамадзянства	Польшча
Прыналежнасць	Расійская імперыя  СССР  ПНР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	Расійская імперыя 1914—1917  СССР 1919—1954  ПНР 1944—1945
Званне	Генерал-палкоўнік
Камандаваў	245-я стралковая дывізія[d], 182nd Rifle Division[d] і 1-я армія Войска Польскага[d]
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Узнагароды СССР Медаль «За ўзяцце Берліна» Медаль «За вызваленне Варшавы» Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі» Юбілейны медаль «30 гадоў Савецкай Арміі і Флоту» Медаль «40 гадоў Узброеных Сіл СССР» Узнагароды Польшчы Ордэн Будаўнікоў Народнай Польшчы Ордэн Адраджэння Польшчы 2-й ступені Медаль «За Варшаву 1939—1945» Медаль «За Одру, Нісу, Балтыку»
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пачатковая біяграфія

Нарадзіўся 1 верасня 1893 года ў вёсцы Багдановічы (каля цяперашняй вёскі Азгінавічы Слонімскага раёна Гродзенскай вобласці).

Ваенная служба

Першая сусветная і Грамадзянская войны

У Рускую імператарскую армію быў прызваны ў 1914 годзе. Даслужыўся да прапаршчыка.

Прымаў удзел у Першай сусветнай вайне, падчас якой камандаваў кавалерыйскім эскадронам на Заходнім фронце.

У 1917 годзе скончыў 5-ю Маскоўскую школу прапаршчыкаў.

У 1919 годзе перайшоў на бок РСЧА.

У час Грамадзянскай вайны ваяваў на Паўднёвым і Паўднёва-Заходнім франтах у якасці камандзіра дывізіённага харчтранспарту стралковай дывізіі.

Міжваенны перыяд

У 1923 і 1930 гадах скончыў курсы ўдасканалення камсаставу «Стрэл», а ў 1936 годзе — Акадэмію Генштаба.

Працаваў старшым памочнікам начальніка аператыўнай часці штаба 3-га стралковага корпуса, камандзірам стралковага палка, начальнікам штаба 19-й стралковай дывізіі і начальнікам штаба 14-га стралковага корпуса.

З 9 мая 1938 года па 20 студзеня 1940 года знаходзіўся пад следствам, аднак быў вызвалены з спыненнем справы. Загадам НКА № 01827 ад 28 красавіка 1940 года адноўлены ў шэрагах РСЧА і быў прызначаны спачатку выкладчыкам тактыкі Вышэйшай ваеннай школы штабной службы, затым Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзэ, у якой выкладаў да 1941 года.

Вялікая Айчынная вайна

У пачатку вайны прызначаны на пасаду камандзіра 245-й стралковай дывізіі, сфарміраванай у Маскоўскай вайсковай акрузе. У жніўні дывізія вяла баі з праўзыходнымі сіламі праціўніка ўздоўж чыгункі Старая Руса — Дно. Праціўніку ўдалося здзейсніць абыход і акружыць дывізію, але 24 жніўня дывізія выйшла з акружэння, заняўшы абарону ў 5-8 км на ўсход ад раённага цэнтра Залучча, дзе праціўнік зноў атачыў дывізію. З-за таго, што праціўнік перакрыў толькі дарогі, дывізія выйшла з акружэння ў раён возера Велле.

У снежні 1941 года прызначаны на пасаду камандзіра 182-й стралковай дывізіі, якая ў ходзе Дзям’янскай аперацыі абаранялі мяжу Воранава — Слабада. У красавіку дывізія прыкрывала адступленне арміі за раку Полісць. Ноччу дывізія пераправілася праз ракі Тулебля, Полісць і возера Соннае і заняла рубеж па рацэ Полісць да чыгункі Старая Руса — Парфіна. З чэрвеня дывізія абаранялі мяжу Гай Круглая — Рэдцы.

У верасні 1942 года прызначаны на пасаду намесніка камандуючага 34-й арміяй, якая брала ўдзел у ліквідацыі дзямянскага плацдарма праціўніка. Неўзабаве Корчыц займаў шэраг штабных і камандных пасад.

У снежні 1942 года прызначаны на пасаду начальніка штаба 1-й ударнай арміі. З сярэдзіны сакавіка 1943 года армія абаранялі мяжу па рэках Рэддзя і Парусся. У лютым 1944 года армія ўдзельнічала ў Ленінградска-Наўгародскай аперацыі.

У канцы красавіка 1944 года прызначаны на пасаду начальніка штаба 1-й Польскай арміі. З верасня служыў начальнікам штаба Войска Польскага, а 4 кастрычніка быў прызначаны на пасаду камандуючага 1-й Польскай арміяй, якая брала ўдзел з 16 па 23 верасня ў наступленні на цэнтральным участку 1-га Беларускага фронту з мэтай аказання дапамогі варшаўскага паўстання. У лістападзе 1-я Польская армія разам з 47-й арміяй вяла баявыя дзеянні па ліквідацыі плацдармаў праціўніка паміж рэкамі Вісла і Заходні Буг. З снежня 1944 года служыў начальнікам штаба Войска Польскага.

Пасляваенная кар’ера

У 1954 годзе скончыў Вышэйшыя акадэмічныя курсы пры Вышэйшай ваеннай акадэміі імя К. Я. Варашылава.

У снежні 1954 года выйшаў у запас.

Памёр 17 кастрычніка 1966 года ў Маскве.

Узнагароды

• Ордэн Леніна;
• Тры ордэны Чырвонага Сцяга;
• Ордэн Суворава 1 ступені;
• Ордэн Кутузава 2 ступені;
• Ордэн Чырвонай Зоркі;
• Медалі;
• Замежныя ордэны і медалі.

Зноскі