Гідрыла

Гідры́ла^[1][2], Вадзяніца^[2] (Hydrilla) — род кветкавых раслін сямейства Жабнікавыя (Hydrocharitaceae). Вядомы 1 від — Гідрыла кальчаковая, або мутоўчатая (Hydrilla verticillata (L. fil.) Royle., 1839)^[1].

Гідрыла
Навуковая класіфікацыя
Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Аднадольныя Парадак:  Шальнікакветныя Сямейства:  Жабнікавыя Род:  Гідрыла
Міжнародная навуковая назва
Hydrilla Rich., 1814
Даччыныя таксоны
Гідрыла кальчаковая (Hydrilla verticillata (L. fil.) Royle., 1839)
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   38973 NCBI   51023 EOL   35133 IPNI   114161-3 TPL   kew-308117

Апісанне

Шматгадовая, паглыбленая ў ваду двухдомная травяністая расліна (знешне нагадвае эладэю), з тонкім доўгім галінастым сцяблом даўжынёй ад 15 см да 3 м. Міжвузеллі падоўжныя, галіны рэдкія. Лісце лінейнае, ланцэтападобнае, эліптычнае або яйкападобнае, па 3—8 у кальчаках, з вострай верхавінкай, па краі востра пілавата-зубчастае; у пазухах лісця па 2 махрыста-зубчастыя лускавінкі. Кветкі дробныя, адзіночныя, раздзельнаполыя. Чашачка з 3 зеленавата-бурых лісцікаў. Тычынкавыя кветкі зеленавата-белыя, песцікавыя — белавата-плевачныя. Плод — ягадападобны.

Пашырэнне

Пашырана пераважна ў тропіках і субтропіках Еўропы, Азіі, Афрыкі і Аўстраліі. На тэрыторыі Беларусі знаходзіцца ў асобных лакалітэтах і астраўных участках росту на мяжы еўрапейскага фрагмента арэала, як заносная або рэліктавая расліна знойдзена ў азёрах Віцебскай вобласці. Месцы росту: азёры, пераважна мезатрофныя, з сярэдняй ступенню мінералізацыі вады, на пясчаных і глеістых грунтах на глыбіні 150—200 см. Утварае зараснікі або расце адзіночнымі экземплярамі.

Асаблівасці біялогіі

Цвіце рэдка. Размнажэнне, у асноўным, вегетатыўнае. Тычынкавыя кветкі нярэдка ўсплываюць, перамяшчаюцца ветрам і плынню па вадаёму, што садзейнічае перакрыжаванаму апыленню.

Выкарыстанне

Дэкаратыўная расліна. Добры корм для рыб і вадаплаўных птушак.

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 66. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 522 с. — 10 000 экз.