bonir

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Català

Oriental: central /buˈni/
balear /boˈni/, /buˈni/
Occidental: nord-occidental /boˈni/
valencià /boˈniɾ/, /boˈni/
  • Rimes: -i(ɾ)
  • Homòfon: boní
  • Etimologia: Del català antic bomir per dissimilació, del llatí bombīre, de bombus («remor»), del grec antic βόμβος (bómbos), segle XIII.

Verb

bonir intr.

  1. Fer una remor continuada i confusa, una multitud, un eixam, etc.
  2. rondinar

Conjugació

Paradigmes de flexió: boneixo, boneix, bonim

Derivats

Traduccions

Miscel·lània

Vegeu també

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads