incomodar
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Català
- Pronúncia(i):
Oriental: central /iŋ.ku.muˈða/ balear /iŋ.ko.moˈða/, /iŋ.ku.muˈða/ Occidental: nord-occidental /iŋ.ko.moˈða/ valencià /iŋ.ko.moˈðaɾ/, /iŋ.ko.moˈða/
Verb
incomodar trans., pron. (pronominal incomodar-se)
- Causar molèstia, incomoditat.
Conjugació
Primera conjugació regular
Formes no normatives o col·loquials
Formes compostes i perifràstiques
Paradigmes de flexió: incomodo, incomoda, incomodem
Vocal rizotònica: /ɔ/
Derivats
Relacionats:
Sinònims
- empipar, emprenyar, enfadar, enfurismar, enutjar, fastiguejar, indignar, irritar, molestar, mortificar, ofendre.
- descomodar (alguerès)
Traduccions
Miscel·lània
- Síl·labes: in·co·mo·dar (4)
Vegeu també
- Diccionari Catalá-Castellá-Llatí-Frances-Italiá: Per una societat de catalans. Barcelona, 1839. Tom II.
- Obres de referència: DIEC, GDLC, Optimot
- Vegeu el Diccionari de sinònims de Softcatalà: incomodar
Remove ads
Castellà
- Pronúncia(i):
- Peninsular: \iŋ.ko.moˈðaɾ\
- Americà: alt \iŋ.k(o).moˈdaɾ\, baix \iŋ.ko.moˈðaɾ\
- Rimes: -aɾ
- Etimologia: Del llatí incommodāre.
Verb
incomodar (present incomodo, passat incomodé, futur incomodaré)
Miscel·lània
- Síl·labes: in·co·mo·dar (4)
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads