annus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈannus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: an·nus — morphologica: ann-us

Notatio

← Protindeuropaee *at-no- “circuitus.”

Nomen substantivum

ann|us, -i masc.

1. Tempus a bruma ad brumam dum sol redit.^[1]

   Circuitus; praesertim, telluris circum solem, spatium CCCLXV dierum.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	annus	annī	I
gen.	annī	annōrum	II
dat.	annō	annīs	III
acc.	annum	annōs	IV
abl.	annō	annīs	VI
voc.	anne	annī	V

Dictiones collatae

• brūma

Collocationes

• annus solaris
• ad annos
• exeunte anno
• ineunte anno
• postero anno
• superiore anno
• principio anni

Dictiones derivatae

• annālēs, annālium (plur.)
• annālis, annāle
• annārius
• annata
• anniculus
• annifer
• anniversāria (plur.)
• anniversārius, anniversāriē
• annō, annāre
• annōna
• annōsitās
• annōsus
• annōtinus
• annua (plur.)
• annuālis, annuāle
• annuātim
• annuus

Translationes

Tempus a bruma ad brumam dum sol redit

Anglice: year (en) Batave: jaar (nl) n Aromanice: an (roa-rup) m Bohemice: rok (cs) m Dacoromane: an (ro) m Esperantice: jaro (eo) Francogallice: an (fr) m, année (fr) f Germanice: Jahr (de) n

Hispanice: año (es) m Islandice: ár (is) n Italice: anno (it) m Kyrgesse: жыл (ky) ‎(cıl) Ruthenice: год (ru) m ‎(god) Slovene: leto (sl) n Suecice: år (sv) n

Loci

C. Nepos

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Cum hoc ipsum vere gloriantem audierim in funerem matris suae, quam extulit annorum nonaginta, cum esset septem et sexaginta, se numquam cum matre in gratiam redisse,... Cornelius Nepos, XXV, Atticus.

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 255 — “ANNUS, i, m. 2.”