communico

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /komˈmuːni.koː/(classice)
Syllabificatio phonetica: com·mū·ni·cō morphologica: com-munic-o

Notatio

Latine

Verbum temporale

commūnic|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. (Transitīvē) res aliquas cum aliis communes facere.[1]
  2. (Intransitivē) participem esse.[1]

Coniugatio

Verbum finitum

­

More information Thema, Vox activa ...
More information Thema, Vox activa ...

Verbum infinitum

More information Modus, infinitivus ...

Dictiones collatae

  • commūniō
  • commūnitās
  • commūniter
  • commūnitus

Synonyma

  1. sociō, sociāre
  2. conversor, conversārī

Dictiones derivatae

Translationes

More information Res aliquas cum aliis communes facere ...
More information Res aliquas cum aliis communes facere ...
More information Participem esse ...
More information Participem esse ...
Remove ads

Loci

Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • “Tu me,” inquis, “mones? Iam enim te ipse monuisti, iam correxisti? Ideo aliorum emendationi vacas?” Non sum tam inprobus, ut curationes aeger obeam, sed tamquam in eodem valitudinario iaceam, de communi tecum malo conloquor et remedia communico. Sic itaque me audi, tamquam mecum loquar; in secretum te meum admitto et te adhibito mecum exigo. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [6][7]
Remove ads

Fontes

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads