Општина Бајловце

Општина Бајловце, именувана и како Месен народен одбор Бајловце ― поранешна општина во Македонија, која постоела во периодот 1913-1915, меѓувоениот период и 1945-1955 година.

Општина Бајловце (1913-1915, 1918-1941, 1952-1955) Месен народен одбор Бајловце (1945-1952)
Општина на Кралство Србија / Кралство СХС/Југославија / ДФ/НР Македонија, ДФЈ/ФНРЈ
1913–1955 →
Главен град/седиште		Бајловце
Составни делови		Аљинце (1913-1915, 1918-1941, 1947-1955), Бајловце (1913-1915, 1918-1941, 1945-1955), Брешко (1913-1915, 1918-1941, 1947-1955), Добрача (1913-1915, 1918-1941, 1952-1955), Жељувино (1913-1915, 1918-1941, 1947-1955), Канарево (1913-1915, 1918-1941), Осиче (1913-1915, 1918-1941) и Цвиланце (1913-1915, 1918-1941, 1945-1955)
Историја
-	Основање на Општина Бајловце	1913
-	Основање на МНО Бајловце	1945
-	Укинување на Општина Бајловце	1955
Население
-	1913	2,464 жит.
-	1921	2,202
-	1931	2,388
-	1948	1,637
-	1953	1,942
Управни единици		Држава: Кралство Србија (1913-1915), Кралство Југославија (1918-1941), ДФЈ/ФНРЈ (1945-1955) Република: ДФ/НР Македонија (1945-1955) Бановина: Вардарска (1929-1941) Покраина: Јужна Србија (1918-1922) Округ: Кумановски (1913-1915, 1918-1922), Скопски (1945-1947) Област: Скопска (1922-1929) Срез: Жеглиговски (1913-1915, 1918-1941) Околија: Козјачка (1945-1947), Кумановска (1947-1955)
Денес во		Општина Старо Нагоричане

Историја

1913-1915

Општина Бајловце за прв пат била основана во 1913 година, за време на Кралството Србија. Населени места во општината биле Аљинце, Бајловце, Брешко, Добрача, Жељувино, Канарево, Осиче и Цвиланце. Општината била дел од Жеглиговскиот Срез, Кумановски Округ.^[1]

Кралство СХС/Југославија

За време на новата држава Кралство СХС (подоцна под името Кралство Југославија), Општина Бајловце продолжила да постои во рамки на Жеглиговскиот Срез, и почнувајќи од 1929 година, во Вардарската Бановина. Таа се состоела од населените места: Аљинце, Бајловце, Брешко, Добрача, Жељувино, Канарево, Осиче и Цвиланце.^[2][3][4]

1945-1955

Месниот народен одбор Бајловце бил основан во 1945 година. Тој бил дел од Козјачката Околија, Скопски Округ, и негови составни населени места биле Бајловце и Цвиланце.^[5] Во 1947 година, според новата административна поделба, Месниот народен одбор Бајловце бил проширен на сметка на соседниот и укинат Месен народен одбор Аљинце со неговите села Аљинце, Брешко и Жељувино. Истовремено, МНО Бајловце припаднал под проширената Кумановска Околија.^[6] Во 1950 година, според новата административна поделба, Месниот народен одбор Бајловце останал територијално непроменет.^[7] Согласно административната поделба од 1952 година, сега со називот, Општина Бајловце била проширена на сметка на укинатиот Месен народен одбор Драгоманце со неговото село Добрача.^[8] Согласно административната поделба од 1955 година, Општина Бајловце била укината и нејзината општинска територија припаднала на Општина Старо Нагоричане.^[9]

Население

Според пописот од 1913 година, Општина Бајловце имала 2,464 жители, односно вкупното население на Аљинце, Бајловце, Брешко, Добрача, Жељувино, Канарево, Осиче и Цвиланце.^[1]

Според пописот од 1921 година, Општина Бајловце имала 2,202 жители. Според верската припадност, сите биле православни. Според јазичната припадност, сите биле Срби/Хрвати.^{[10][б 1]}

Според пописот од 1931 година, Општина Бајловце имала 2,388 жители, од кои 1,197 биле мажи, а 1,191 биле жени. Општината се состоела од 364 куќи и 362 домаќинства.^[11]

Според пописот од 1948 година, Месен народен одбор Бајловце имал 1,637 жител, односно вкупното население на Аљинце, Бајловце, Брешко, Жељувино и Цвиланце. Од таа бројка, 1,630 биле Македонци, 6 биле Срби, додека 1 бил Ром.^[12]

Според пописот од 1953 година, Општина Бајловце имала 1,942 жители, односно вкупното население на Аљинце, Бајловце, Брешко, Добрача, Жељувино и Цвиланце. Од таа бројка, 1,906 биле Македонци, додека 36 биле Срби.^[13][14]

Поврзано

• Список на населени места во Вардарска Македонија по општина (1913-1915)
• Список на општини во Вардарска Бановина по население (1931)
• Список на општини во Македонија по население (1948)
• Список на општини во Македонија по население (1953)

Забелешки

1. Македонскиот јазик и македонскиот народ биле третирани за српски, согласно според српскиот/кралскојугословенскиот државен апарат.