ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ
ਫਾਰਮੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲ From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ (ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ: Animal husbandry) ਮੀਟ, ਪਨੀਰ ,ਫਾਈਬਰ, ਦੁੱਧ, ਅੰਡੇ ਜਾਂ ਹੋਰ ਉਤਪਾਦਾਂ ਲਈ ਪਾਲੇ ਜਾ ਰਹੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ, ਚੋਣਵੇਂ ਪ੍ਰਜਨਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ, ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਮਾਂਦਰੂ ਗੁਣਾਂ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ (ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਲਈ ਲਾਭਦਾਇਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ), ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ, ਨਵਓਲੀਥਿਕ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ 13 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਲਗਭਗ 13,000 ਬੀ.ਸੀ. ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਜੋਂ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰ ਵਿੱਚ ਗਾਵਾਂ, ਭੇਡਾਂ, ਬੱਕਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸੂਰਾਂ ਆਦਿ ਨੂੰ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਕੋਲੰਬੀਅਨ ਐਕਸਚੇਂਜ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀਆਂ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਜਦੋਂ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ 18 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਇਨਕਲਾਬ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਰਾਬਰਟ ਬੇਕਵੈਲ ਵਰਗੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿਗਿਆਨੀ ਦੁਆਰਾ ਡੈਸ਼ਲੀ ਲੋਂਗਹੋਰਨ ਗਾਂਵਾਂ ਅਤੇ ਲਿੰਕਨ ਲੌਂਗਵੂਲ ਭੇਡਾਂ ਵਰਗੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ, ਵਧੇਰੇ ਮੀਟ, ਦੁੱਧ, ਅਤੇ ਉੱਨ ਦੇਣ ਕਰਕੇ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਈ।
ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਘੋੜਾ, ਮੱਝ, ਖਰਗੋਸ਼ ਅਤੇ ਗਿਨੀ ਸੂਰ ਵਰਗੀਆਂ ਹੋਰ ਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਖੇਤੀ, ਮੱਛੀ ਪਾਲਣ, ਮੋਲਸਕਸ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਟਾਸੀਨ, ਵਿਆਪਕ ਹਨ।
ਆਧੁਨਿਕ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ, ਉਪਲਬਧ ਉਤਪਾਦਨ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਉਪਲੱਬਧ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਕਿਸਮ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵਧੇਰੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਤੋਂ ਸਬਸਿਸਟੈਂਸ ਫਾਰਮਿੰਗ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਬੀਫ ਵਾਲੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਉੱਚ ਘਣਤਾ ਵਾਲੇ ਫੀਡਲੌਟਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੁਰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਬਰੋਲਰ ਘਰਾਂ (ਪੋਲਟਰੀ ਫਾਰਮ) ਜਾਂ ਬੈਟਰੀਆਂ (ਇੱਕ ਤਰਾਂ ਦੇ ਪਿੰਜਰੇ) ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਚਾਈਆਂ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਾੜੀ ਮਿੱਟੀ ਤੇ, ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਜਿਆਦਾ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਾਲਤੂ ਪਸ਼ੂ, ਜੜੀ ਬੂਟੀਆਂ ਜਾਂ ਘਾਹ ਫੂਸ ਖਾਣ ਵਾਲੇ (ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ) ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸੂਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਜੋ ਕਿ ਮਾਸ ਵੀ ਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਗਾਵਾਂ ਅਤੇ ਭੇਡਾਂ ਨੂੰ ਘਾਹ ਖਾਣ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ; ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਬਾਹਰ ਖੁੱਲਾ ਘੁੰਮ ਕੇ ਘਾਹ ਚਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਊਰਜਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਵਾਲੇ ਰਾਸ਼ਨ, ਜਿਵੇਂ ਕੇ ਅਨਾਜ, ਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੁਰਾਕ ਵਜੋਂ ਦਿੱਤੇ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸੂਰ ਅਤੇ ਪੋਲਟਰੀ ਜਾਨਵਰ, ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਚਾਰੇ ਵਿਚ ਸੈੱਲੂਲੋਜ਼ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਨਾਜ ਅਤੇ ਹੋਰ ਉੱਚ-ਊਰਜਾ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ, ਖ਼ਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜੇ ਇਹ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸ ਦਾ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਭਾਵ ਕਾਫੀ ਹੈ, ਜੋ ਧਰਤੀ ਦੇ ਬਰਫ਼-ਰਹਿਤ ਭੂਮੀ ਦਾ ਇਕ-ਤਿਹਾਈ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਵਾਸ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿਚ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗਰੀਨਹਾਊਸ ਗੈਸ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। 18 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੋਂ, ਲੋਕ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਬਾਰੇ ਲਗਾਤਾਰ ਚਿੰਤਤ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਮਿਆਰਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਨੂੰ ਵੀ ਵਿਆਪਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਜੋਂ ਚਿੱਤਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਸੁੰਦਰ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਕ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿਚ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਮਾਨ ਤਸਵੀਰ ਪਾਲਤੂ ਫਾਰਮਾਂ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਫਾਰਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਮਾਨਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਕੇ ਇਹਨਾਂ ਫਾਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਠਹਿਰਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।
Remove ads
ਇਤਿਹਾਸ
ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਦਾ ਜਨਮ
ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨਾ ਗੈਰ-ਅਨੁਪਾਤਕ ਸੀ। ਘਰੇਲੂ ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰ ਦੀਆਂ ਲੋੜੀਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਇਹ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਸਾਥ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹਿਦਾ ਹੈ, ਸੁਤੰਤਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਣਨ ਅਤੇ ਰੁਝਾਨ ਵਿੱਚ ਆਸਾਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।[1]
ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਇੱਕ ਇਕਲੌਤਾ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰਾਮ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਦੁਹਰਾਏ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੈ। ਭੇਡਾਂ ਅਤੇ ਬੱਕਰੀਆਂ ਉਹ ਜਾਨਵਰ ਸਨ ਜੋ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਵਿਚ ਨੋਮਾਡ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਗਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੂਰ ਜਿਆਦਾ ਸਥਾਪਤ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ।[2]
ਮਨੁੱਖ ਦੁਆਰਾ ਪਾਲਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਜੰਗਲੀ ਜਾਨਵਰ ਕੁੱਤਾ ਸੀ। ਅੱਧੇ ਜੰਗਲੀ ਕੁੱਤੇ, ਸ਼ਾਇਦ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਾਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਖੁਰਕਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਦੇ ਕਾਤਲ, ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਪੈਕ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਮਨੁੱਖੀ ਪੈਕ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਨ ਅਤੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵੇਲੇ ਭਵਿੱਖਵਾਣੀ ਵਜੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਜਾਨਵਰਾਂ, ਭੇਡਾਂ, ਬੱਕਰੀਆਂ, ਸੂਰ ਅਤੇ ਗਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੋਭਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਹੋਰ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਗਏ।[2]
ਲਗਭਗ 13,000 ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮੇਸੋਪੋਟਾਮੀਆ ਵਿੱਚ ਸੂਰ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ[3] 11,000 ਅਤੇ 9,000 ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਭੇਡਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[4] ਗਾਵਾਂ ਨੂੰ ਆਧੁਨਿਕ ਤੁਰਕੀ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ 8,500 ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਵਿਚ ਜੰਗਲੀ ਆਰੋਕ ਤੋਂ ਪਾਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[5]
ਇੱਕ ਗਾਂ, ਇੱਕ ਪੇਂਡੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੱਛੇ ਦੀ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੁੱਧ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੇ ਬਲ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਹਲ ਖਿੱਚਣਾ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੱਡੇ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਖੇਤ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨਾ ਨੂੰ ਖੇਤ ਤੋਂ ਘਰ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਵਰਤਣਾ। ਡਰਾਫਟ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ 4,000 ਬੀ.ਸੀ. ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਅਨਮਿਣਤ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ।[2] ਦੱਖਣੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿਚ, ਹਾਥੀ ਨੂੰ 6000 ਬੀ.ਸੀ. ਵਿੱਚ ਪਾਲਤੂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।[6]
ਪੂਰਬੀ ਚੀਨ ਵਿਚ 5040 ਬੀ.ਸੀ. ਤੋਂ ਚਿਕਨ (ਮੁਰਗੇ) ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਜੈਵਿਕ ਤੱਥ (ਫੌਸਿਲ) ਲੱਭੇ ਗਏ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੰਗਲੀ ਪੂਰਵਜ ਗਰਮ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਪੁਰਾਤੱਤਵ-ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪਾਲਤੂ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦਾ ਅਸਲੀ ਉਦੇਸ਼ ਕਾਕਫਾਈਟਿੰਗ (ਕੁੱਕੜਾਂ ਦੀ ਲੜਾਈ) ਦੀ ਖੇਡ ਸੀ।[7]
ਸ਼ਾਇਦ 3,000 ਬੀ.ਸੀ. ਦੌਰਾਨ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਉੱਨ ਲਈ, ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ, ਲਾਮਾ ਅਤੇ ਐਲਪਾਕ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਨਾ ਹੀ ਖੇਤ ਜੋਤਣ ਲਈ ਜਿਆਦਾ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਸੀਮਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।[2]
ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਤੇ ਘੋੜੇ ਕੁਦਰਤੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਲਣ ਦਾ ਕਾਰਨ, ਕਾਲੇ ਸਾਗਰ ਅਤੇ ਕੈਸਪੀਅਨ ਸਾਗਰ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਲਗਪਗ 3,000 ਬੀ.ਸੀ. ਮੂਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਾਸ ਦਾ ਸਰੋਤ ਸੀ; ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਪੈਕ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤੋਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਲਗਭਗ ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਜੰਗਲੀ ਗਧੇ ਨੂੰ ਮਿਸਰ ਵਿਚ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੰਗੋਲੀਆ ਦੇ ਬੈਕਟਰੀਅਨ ਊਠ ਅਤੇ ਅਰਬੀ ਊਠ ਭਾਰ ਖਿੱਚਣ ਵਾਲੇ ਜਾਨਵਰ ਬਣਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਜਲਦੀ ਹੀ ਊਠ ਪਾਲਤੂ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।[8] 1000 ਬੀ.ਸੀ. ਤਕ, ਅਰਬੀ ਊਠਾਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ ਮੇਸੋਪੋਟਾਮਿਆ ਅਤੇ ਮੈਡੀਟੇਰੀਅਨ ਦੇ ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਜੋੜ ਰਹੇ ਸਨ।[2]
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰ ਵਿਚ, ਗਾਵਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪਸ਼ੂ ਸਨ, ਅਤੇ ਭੇਡਾਂ, ਬੱਕਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸੂਰ ਨੂੰ ਵੀ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ; ਬੱਤਖਾਂ, ਗਾਇਜ਼ ਅਤੇ ਕਬੂਤਰਾਂ ਸਮੇਤ ਪੋਲਟਰੀ ਨੂੰ ਜਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਫਾਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਸਲ ਵਧਾਉਣ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੋਟਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਟੇ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।[9]
ਨੀਲ ਨੇ ਮੱਛੀਆਂ ਦਾ ਭਰਪੂਰ ਸਰੋਤ ਮੁਹੱਈਆ ਕੀਤਾ। ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਲੀਆਂ ਮਧੂ ਮੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪੁਰਾਣੇ ਰਾਜ ਤੋਂ ਪਾਲਤੂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੋ ਸ਼ਹਿਦ ਅਤੇ ਮੋਮ ਦੋਵੇਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ।[10]
ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਰੋਮ ਵਿਚ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਿਸਰ ਵਿਚ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਰੇ ਜਾਨਵਰ ਉਪਲਬਧ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਪੂਰਵ ਵਿਚ ਖਰਗੋਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਲਈ ਪਾਲਤੂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭੂਮੀਗਤ ਖੁੱਡਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਪੋਲਕੈਟ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਾਲਕ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਇਸਦਾ ਉਪਯੋਗ ਪਲਾਈਨੀ ਦਾ ਏਲਡਰ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।[11]
ਮੱਧਕਾਲੀ ਪਾਲਣ
ਉੱਤਰੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਰੋਮੀ ਸਾਮਰਾਜ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਸ਼ੂ ਪਾਲਣ ਸਮੇਤ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਆਈ। ਕੁਝ ਪਹਿਲੂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਸ਼ੂ ਚਰਾਉਣੇ, ਪੂਰੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਜਾਰੀ ਰਹੇ। 11 ਵੀਂ ਸਦੀ ਤੱਕ, ਅਰਥਚਾਰੇ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮਜਬੂਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉਤਪਾਦਕ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ।[12]
ਡੋਮਜ਼ਡੇ ਕਿਤਾਬ ਨੇ ਬ੍ਰਿਟਨ ਵਿਚ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਹਰ ਟੁਕੜੇ ਅਤੇ ਹਰ ਇਕ ਜਾਨਵਰ ਨੂੰ ਰਿਕਾਰਡ ਕੀਤਾ: "ਇਕ ਵੀ ਜਗ੍ਹਾ ਛੁਪਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਨਾ ਹੀ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਕੋਈ ਯਾਰਡ, ਨਹੀਂ, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ... ਨਾ ਇਕ ਵੀ ਬਲਦ, ਨਾ ਇਕ ਵੀ ਗਊ, ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਸੂਰ ਬਚਿਆ ਜੋ ਕਿ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੀ ਲਿਖਤ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।""[13] ਮਿਸਾਲ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਬਰਕਸ਼ਾਇਰ ਵਿਚ ਅਰਲੇ ਦਾ ਸ਼ਾਹੀ ਮਹਿਲ, ਜੋ ਕਿ ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਦਰਜ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਸੀ, ਵਿਚ 1086 "[7] ਅਤੇ 6 ਡੀ [ਹਰ ਸਾਲ] ਅਤੇ [ਪਸ਼ੂਧਨ ਲਈ] 20 ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਮਾਲੀਏ ਲਈ 2 ਮੱਛੀ ਪਾਲਣ। 70 ਫੀਡ [ਫੀਡਿੰਗ] ਲਈ ਵੁਡਲੈਂਡ।""[14]
Remove ads
ਬਾਹਰੀ ਕੜੀਆਂ
ਵਿਕੀਮੀਡੀਆ ਕਾਮਨਜ਼ ਉੱਤੇ Animal husbandry ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਮੀਡੀਆ ਹੈ।
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads