Berlin Zachodni

Berlin Zachodni (niem. West-Berlin, Berlin (West), Westberlin) – zachodnia część Berlina w latach 1949–1990, na którą składały się sektory okupowane przez aliantów zachodnich, od północy: sektory francuski, brytyjski i amerykański – łącznie stanowiły one enklawę na terytorium NRD.

Ten artykuł dotyczy Berlina Zachodniego. Zobacz też: inne znaczenia nazwy Berlin.

Quick facts: Język urzędowy, Stolica, Ustrój polityczny, Z... ▼

Berlin Zachodni

West-Berlin

1949–1990
Flaga Herb
Język urzędowy	niemiecki
Stolica	Berlin Zachodni
Ustrój polityczny	obszar specjalny pod kontrolą aliantów o statusie zbliżonym do wolnego miasta
Zależne od	Niemiec Zachodnich
Powierzchnia  • całkowita	479,3 km²
Liczba ludności (1987)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	1,9 mln 3964 osób/km²
Waluta	Marka niemiecka (DEM)
Data powstania	1949
Zjednoczenie Niemiec	Konferencja dwa plus cztery 3 października 1990
Strefa czasowa	UTC +1 – zima UTC +2 – lato
Kod samochodowy	B (tablice rejestracyjne)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Na Berlin Zachodni składały się przede wszystkim peryferyjne dzielnice południowe i zachodnie, wcielone do miasta dopiero w 1920 r. (54% powierzchni całkowitej miasta[1]), ponadto park Tiergarten i niewielka południowa część historycznego centrum. Jednym z architektonicznych symboli Berlina Zachodniego jest blok mieszkalny Unité d’habitation (niem. Corbusierhaus) autorstwa Le Corbusiera zbudowany w 1958 r. Budynek charakteryzuje się wyższym standardem niż bloki mieszkalne w Niemczech Wschodnich[2].