Loading AI tools
polski polityk, minister Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Sztachelski (ur. 17 stycznia 1911 w Puławach, zm. 17 grudnia 1975 w Warszawie) – polski doktor medycyny i polityk komunistyczny. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i V kadencji, minister aprowizacji i handlu (1945–1947), minister zdrowia (1951–1956), minister bez teki (1956–1961) oraz minister zdrowia i opieki społecznej (1961–1968).
Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1975 |
Minister zdrowia i opieki społecznej | |
Okres |
od 18 maja 1961 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister bez teki | |
Okres |
od 13 listopada 1956 |
Przynależność polityczna | |
Minister zdrowia | |
Okres |
od 10 stycznia 1951 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister aprowizacji i handlu | |
Okres |
od 7 kwietnia 1945 / 5 lipca 1945[1] |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
|
Syn Jarosława i Zofii. Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, uzyskał stopień doktora medycyny. W latach 30. związany ze komunistycznym środowiskiem Związku Lewicy Akademickiej „Front”, sądzony i uniewinniony w procesach lat 1936–1937[4][5]. Od 1939 do 1941 był naczelnikiem wydziału zdrowia w Wilnie, następnie do 1943 lekarzem w Armii Czerwonej. Od 1943 był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR oraz uczestnikiem bitwy pod Lenino jako dowódca Batalionu Sanitarnego. Od lutego do sierpnia 1944 sekretarz generalny zarządu głównego Związku Patriotów Polskich.
Od 1945 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od grudnia 1945 do grudnia 1948 zastępca członka Komitetu Centralnego PPR, następnie (do listopada 1968) członek KC PZPR, w latach 1948–1954 członek centralnej komisji kontroli partyjnej. Od sierpnia 1944 do kwietnia 1945 wojewoda białostocki, następnie pełnomocnik rządu na Okręg mazurski (marzec 1945), minister aprowizacji i handlu (1945–1947), podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia (1947–1951), minister zdrowia (1951–1956), minister bez teki, pełnomocnik Rządu ds. stosunków z Kościołem i kierownik Urzędu do Spraw Wyznań (1956–1961), a następnie ponownie minister zdrowia i opieki społecznej do 1968. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i V kadencji.
W 1949 podjął starania zmierzające do powołania Akademii Medycznej w Białymstoku[6]. W uznaniu tych zasług został w roku 1960 jako pierwszy wyróżniony tytułem doktora honoris causa tej uczelni[7].
W latach pięćdziesiątych związany z „frakcją” puławian[8]. Prezes zarządu głównego Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej (1969–1975), członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu pod koniec lat 50.[9] Od 1959 był także jednym z wiceprezesów Rady Naczelnej ZBoWiD[10].
Sfabularyzowane losy Jerzego Sztachelskiego stanowią główny motyw trzytomowej powieści Jerzego Putramenta Wybrańcy. Był mężem Ireny Sztachelskiej.
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4-Tuje-9)[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.