Loading AI tools
amerykański wrestler, aktor i wokalista hip-hopowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Felix Anthony Cena Jr.[1] (ur. 23 kwietnia 1977 w West Newbury w Massachusetts[1]) – amerykański wrestler, raper, aktor i prowadzący reality show. Obecnie występuje w amerykańskiej federacji wrestlingu WWE, gdzie wedle scenariusza jest wolnym agentem i występuje w brandach Raw i SmackDown[2].
John Cena (2024) | |
Imię i nazwisko |
John Felix Anthony Cena Jr. |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1977 |
Kariera profesjonalnego wrestlera | |
Pseudonimy ringowe |
John Cena |
Wzrost |
1,85 m |
Masa ciała |
114 kg |
Zapowiadany z |
„Classified” (UPW; tł. „tajne”) |
Trenerzy |
Ultimate Pro Wrestling |
Debiut |
5 listopada 1999 |
Rozpoczął karierę wrestlera w 1999 w federacji Ultimate Pro Wrestling (UPW); podczas pobytu w UPW zdobył UPW Heavyweight Championship[3]. W 2001 podpisał kontrakt z World Wrestling Federation (późniejsze World Wrestling Entertainment, WWE). W federacji zadebiutował w 2002. Cena jest szesnastokrotnym mistrzem świata (13 razy jako WWE Champion/WWE World Heavyweight Champion i 3 razy jako World Heavyweight Champion), pięciokrotnym zdobywcą WWE United States Championship i czterokrotnym posiadaczem tytułów drużynowych (2 razy World Tag Team i 2 razy WWE Tag Team Championship[3]). Ponadto jest zdobywcą walizki WWE Money in the Bank z 2012 roku[4] i dwukrotnym zwycięzcą Royal Rumble matchu[5][6]. Pięciokrotnie wystąpił w walce wieczoru WrestleManii (22, 23, XXVII, XXVIII, 29).
W 2005 wydał album raperski, zatytułowany You Can’t See Me, który zadebiutował na 15. miejscu listy magazynu Billboard[7]. Wystąpił w sześciu filmach pełnometrażowych, jak również w wielu programach telewizyjnych. Ponadto otrzymał własny serial na HBO Max[8]. Współpracuje z kilkoma organizacjami dobroczynnymi, szczególnie z fundacją Make-A-Wish.
Urodził się 23 kwietnia 1977 w West Newbury w stanie Massachusetts; jest synem Carol i Johna Ceny, Seniora[9]. Ma czterech braci: Dana, Matta, Steve’a i Seana[9]. Jest wnukiem bejsbolisty Tony’ego Lupiena[10]. Cena uczęszczał do Central Catholic High School w Lawrence w Massachusetts, przeniósł się jednak do Cushing Academy. Jest absolwentem Springfield College’u; grał w drużynie futbolu amerykańskiego uczelni[11]. Po ukończeniu studiów zajmował się kulturystyką[12] oraz pracował jako kierowca limuzyny[13].
Pierwsze kroki w ringu stawiał w 1999 w „Ultimate University” – szkółce wrestlingu federacji Ultimate Pro Wrestling (UPW). Przyjął pseudonim ringowy „The Prototype”. W kwietniu 2000 zdobył UPW Heavyweight Championship[14]. Tytuł utracił po 27 dniach panowania[14]. Ostatnią walkę dla UPW Cena stoczył w marcu 2001[15].
10 października 2000 nieoficjalnie zadebiutował w World Wrestling Federation (WWF) na tapingu tygodniówki Heat, w przegranym dark matchu przeciwko Mikeyowi Hendersonowi[16]. Zawalczył też na tapingach Heat 9 stycznia[17] i 13 marca 2001[18].
W 2001 podpisał kontrakt rozwojowy z WWF i został przypisany do ówczesnej rozwojówki federacji – Ohio Valley Wrestling (OVW). Walczył jako The Prototype, zdobył OVW Heavyweight Championship[3], a w drużynie z Rikiem Constantinem sięgnął po OVW Tag Team Championship[3]. Podczas pobytu w OVW otrzymał kilka szans walki na house showach i tapingach programów telewizyjnych WWF. Zawalczył m.in. z Sheltonem Benjaminem[19] i Tommym Dreamerem[20].
Oficjalny debiut Ceny w World Wrestling Entertainment (WWE; wcześniej WWF – nazwa została zmieniona po procesie sądowym z World Wildlife Fund) nastąpił 27 czerwca 2002. Odpowiedział na wyzwanie Kurta Angle’a i przegrał starcie. Dobrej walki pogratulowali mu Rikishi, Farooq, Billy Kidman oraz The Undertaker[21]. Po debiucie rozpoczął rywalizację z Chrisem Jericho. Pokonał rywala na gali Vengeance[22]. We wrześniu rozpoczął feud z Eddiem i Chavo Guerrero. Występował głównie na tygodniówce SmackDown[23].
W październiku połączył siły z Billym Kidmanem; drużyna wzięła udział w turnieju o nowo utworzone WWE Tag Team Championship. Odpadli już w pierwszej rundzie[24]. Na następnym SmackDown!, Cena obwinił Kidmana o przegraną i pokonał go w walce singlowej[25], lecz przegrał starcie rewanżowe tydzień później[26]. Na następnym specjalnym SmackDown! z okazji Halloween, Cena przebrał się za rapera Vanilla Ice i wykonał freestyle[27]. Wkrótce przybrał wizerunek rapera na stałe[28].
W pierwszej połowie 2003 rywalizował z Chrisem Benoit, a następnie z posiadaczem WWE Championship – Brockiem Lesnarem. Cena wygrał turniej o miano pretendenckie do WWE Championship[29], został jednak pokonany przez Lesnara w walce o mistrzostwo na Backlash[30]. Na gali Vengeance został pokonany przez The Undertakera[31]. W listopadzie dołączył do drużyny Kurta Angle’a na Survivor Series[32].
We wczesnym 2004 wziął udział w Royal Rumble matchu na gali Royal Rumble; został wyeliminowany z walki przez Big Showa[33]. Zdarzenie to doprowadziło do rozpoczęcia rywalizacji Ceny z Big Showem. Na WrestleManii XX, Cena pokonał rywala w walce o WWE United States Championship[34]. Jego panowanie skończyło się cztery miesiące później, gdy został pozbawiony pasa po walce z Kurtem Angle’em[35]. Cena odzyskał pas po serii pięciu walk z Bookerem T, która zakończyła się na gali No Mercy[36]. Pas utracił tydzień później, na rzecz debiutującego Carlito[37]. Rozpoczęło to rywalizację Ceny z debiutantem. Feud zakończył się rzekomym dźgnięciem w nerkę Ceny przez ochroniarza Carlito – Jesúsa[38][39]. W rzeczywistości Cena potrzebował przerwy od akcji w ringu, by móc zagrać w The Marine. Cena odzyskał United States Championship w listopadzie, tuż po powrocie do ringu[40].
W styczniu 2005 wziął udział w Royal Rumble matchu. Ostatnimi dwoma przetrwałymi w walce zawodnikami byli on i Batista. Obydwaj zostali wyeliminowani w tym samym momencie; walkę zrestartowano, a jej zwycięzcą okazał się Batista[41]. W następnym miesiącu Cena pokonał Kurta Angle’a, by zaskarbić sobie prawo do walki z WWE Championem – Johnem „Bradshawem” Layfieldem (JBL)[42]. Rozpoczął więc rywalizację z JBL-em i jego stajnią Cabinet. Cena utracił United States Championship na rzecz członka Cabinetu, Orlando Jordana[43], jednak na WrestleManii 21 pokonał Layfielda w walce o WWE Championship[44]. Po WrestleManii Cena wprowadził pas ze „spinnerem”, a JBL ukradł pierwotny pas mistrzowski i nadal uważał się za mistrza[45]. Rywalizacja Ceny z Layfieldem zakończyła się na Judgment Day, kiedy to Cena pokonał rywala w „I Quit” matchu i odebrał mu stary pas mistrzowski[46].
W czerwcu 2005 został przeniesiony do brandu Raw[47]. Rozpoczął rywalizację z Erikiem Bischoffem po tym, jak odmówił udziału w walce przeciwko rosterowi Extreme Championship Wrestling (ECW) na gali One Night Stand[48]. Bischoff nakazał Chrisowi Jericho odebrać mistrzostwo Cenie[49]. Pomimo iż w trakcie trwania ich rywalizacji Jericho przedstawiany był jako heel (czarny charakter), a Cena jako face (pozytywna postać), fani zgromadzeni na widowni wspierali Jericho[50]. 22 sierpnia Cena pokonał Jericho w „You’re Fired” matchu[51]. Kolejnym rywalem Ceny stał się Kurt Angle. Cena obronił tytuł w walce z Angle’em na gali Unforgiven[52] i przypiął go w rewanżowym starciu na Survivor Series[53].
Na New Year’s Revolution w styczniu 2006 obronił WWE Championship w Elimination Chamber matchu. Tuż po zakończeniu walki Edge wykorzystał walizkę WWE Money in the Bank, dwukrotnie wykonał Spear na Cenie i przypiął mistrza, zdobywając WWE Championship[54]. Cena odzyskał tytuł trzy tygodnie później na Royal Rumble[55]. Po gali Cena rozpoczął rywalizację z Triple H, którego pokonał na WrestleManii 22[56]. Negatywne reakcje publiczności na Cenę nasiliły się podczas jego feudu z Robem Van Damem; Cena zmierzył się z nim na One Night Stand. Publika zgromadzona na evencie nie szczędziła Cenie negatywnych okrzyków. Tej nocy Van Dam odebrał Cenie mistrzostwo dzięki interwencji Edge’a[57].
W lipcu Cena, Edge i Van Dam zmierzyli się w Triple Threat matchu o WWE Championship – starcie wygrał Edge[58]. Cena wznowił swoją rywalizację z nowym mistrzem. Kulminacją feudu był wybrany przez Edge’a Tables, Ladders, and Chairs match na gali Unforgiven; na szali pojedynku stało nie tylko mistrzostwo, ale również praca Ceny w brandzie Raw. Na Unforgiven Cena pokonał Edge’a i odzyskał tytuł mistrzowski[59].
Cena wziął udział w międzybrandowej rywalizacji, mającej wyłonić „mistrza mistrzów”. Cena, posiadacz World Heavyweight Championship King Booker oraz ECW World Champion – Big Show zawalczyli ze sobą na Cyber Sunday. W międzyczasie Cena rozpoczął feud z Kevinem Federlinem. Federline zainterweniował w walkę na Cyber Sunday, pomagając Kingowi Bookerowi obronić mistrzostwo postawione przez niego na szali[60]. W grudniu Cena zaczął rywalizować z Umagą. Na pierwszym Raw w 2007 roku, Cena został przypięty przez Federline’a dzięki pomocy Umagi[61].
Noc po Royal Rumble drużyna złożona z Ceny i jego rywala – Shawna Michaelsa – pokonała Rated-RKO (Edge’a i Randy’ego Ortona) w walce o World Tag Team Championship[62]. Na WrestleManii 23 Cena pokonał Michaelsa[63]. Następnej nocy na Raw Michaels wyeliminował Cenę z 10-Team Battle Royalu o mistrzostwa; zwycięzcami walki i nowymi posiadaczami tytułów stali się The Hardy Boyz (Jeff i Matt Hardy)[64]. Do końca kwietnia Cena rywalizował z Michaelsem, Ortonem i Edge’em. 30 kwietnia The Great Khali zaatakował wszystkich trzech głównych pretendentów do tytułu[65], a tydzień później samego Cenę, po czym ukradł mu pas mistrzowski[66]. Cena pokonał Khaliego na Judgment Day[67] oraz na One Night Stand[68], po czym rozpoczął rywalizację z Randym Ortonem. Na SummerSlam Orton wykonał trzy RKO na Cenie, jednak mistrz zdołał obronić tytuł[69]. Cena został zdyskwalifikowany w walce rewanżowej na gali Unforgiven[70].
1 października 2007, podczas walki z Mr. Kennedym, Cena naderwał mięsień piersiowy większy; kontuzja wymagała operacji i kilku miesięcy przerwy, toteż następnej nocy Vince McMahon odebrał Cenie tytuł mistrzowski, kończąc trwające 381 dni panowanie[71][72]. Pomimo kontuzji Cena pojawił się na dorocznym evencie Tribute to the Troops w Iraku w grudniu 2007[73].
Cena niezapowiedzianie powrócił jako trzydziesty uczestnik Royal Rumble matchu w styczniu 2008 roku; wygrał walkę i tradycyjny title shot na WrestleManii[5]. Zamiast jednak czekać do WrestleManii, Cena postanowił wykorzystać swoją szansę na walkę z WWE Championem Randym Ortonem już na No Way Out w lutym. Cena wygrał walkę z mistrzem poprzez dyskwalifikację, przez co nie zdobył tytułu[74]. Na WrestleManii XXIV, Cena zmierzył się z Ortonem i Triple H w Triple Threat matchu o mistrzostwo; walkę wygrał Randy Orton[75]. Na Backlash Cena wziął udział w Fatal 4-Way Elimination matchu o WWE Championship; wyeliminował z niego JBL-a, sam jednak uległ Ortonowi[76]. Cena pokonał JBL-a na Judgment Day[77] oraz na One Night Stand w First Blood matchu[78]. Został jednak pokonany przez rywala na The Great American Bash[79].
4 sierpnia Cena stał się dwukrotnym posiadaczem World Tag Team Championship, kiedy to wraz z Batistą pokonał Cody’ego Rhodesa i Teda DiBiasego[80]. Panowanie Ceny i Batisty trwało tydzień; utracili tytuły w walce rewanżowej z byłymi mistrzami[81]. Batista pokonał Cenę na SummerSlam[82]. Cena miał zawalczyć w starciu o World Heavyweight Championship na Unforgiven, lecz przed galą doznał wymagającej operacji kontuzji szyi[83].
Cena powrócił do ringu na Survivor Series. Na tejże gali pokonał Chrisa Jericho w walce o World Heavyweight Championship, zdobywając mistrzostwo po raz pierwszy[84]. Cena i Jericho kontynuowali rywalizację aż do gali Armageddon, na której Cena obronił swoje mistrzostwo[85]. Cena utracił tytuł na rzecz Edge’a w Elimination Chamber matchu na gali No Way Out w lutym 2009[86]. Odzyskał mistrzostwo w Triple Threat matchu na WrestleManii XXV[87], lecz stracił je w walce z Edge’em na Backlash po interwencji Big Showa[88]. Zapoczątkowało to rywalizację Ceny z Big Showem; pokonał go na Judgment Day[89] i Extreme Rules[90].
Na lipcowej gali Night Of Champions wziął udział w Triple Threat matchu o WWE Championship, jednak nie zdołał wygrać starcia[91]. Dwa miesiące później na Breaking Point, Cena pokonał Randy’ego Ortona w „I Quit” matchu, zdobywając WWE Championship po raz czwarty[92]. Tytuł utracił miesiąc później w walce z Ortonem na Hell In A Cell[93], lecz odzyskał go w Iron Man matchu na Bragging Rights[94], a następnie obronił go w Triple Threat matchu z Triple H oraz Shawnem Michaelsem na Survivor Series[95]. Tytuł utracił na rzecz Sheamusa w Tables matchu na gali TLC: Tables, Ladders, and Chairs[96].
Cena odzyskał WWE Championship w Elimination Chamber matchu na Elimination Chamber w lutym 2010[97]. Jego panowanie trwało kilka minut – Vince McMahon nakazał zmęczonemu Cenie bronić tytułu w walce przeciwko Batiście[98]. Cena wygrał walkę o mistrzostwo na WrestleManii XXVI[99] i obronił je w walkach z Batistą na Extreme Rules[100] oraz Over The Limit[101].
7 czerwca 2010 Cena został zaatakowany przez grupę byłych uczestników pierwszego sezonu NXT, z Wade’em Barrettem na czele. Jego przeciwnik – CM Punk, a także Luke Gallows i personel obecny przy ringu również ucierpieli z rąk ugrupowania, lecz to Cena był głównym celem ataku[102]. Na WWE Fatal 4-Way Cena utracił WWE Championship na rzecz Sheamusa po tym, jak to samo ugrupowanie – The Nexus – zainterweniowało w walkę[103]. Cena przegrał rewanżowy Steel Cage match z Sheamusem na Money in the Bank po ponownej interwencji The Nexus[104]. Aby pokonać ugrupowanie Cena połączył siły z Edge’em, Chrisem Jericho, Johnem Morrisonem, R-Truthem, The Great Khalim i Bretem Hartem. Dwie drużyny spotkały się na SummerSlam; starcie wygrała drużyna Ceny dzięki pomocy powracającego Daniela Bryana – byłego członka The Nexus[105].
Cena wyzwał Wade’a Barretta do walki na gali Hell in a Cell, przy czym, jeżeli by przegrał, musiałby dołączyć do The Nexus. Na gali przegrał walkę z Barrettem i został zmuszony do wypełniania wszystkich poleceń członków ugrupowania pod groźbą zwolnienia z WWE[106]. Na Bragging Rights Cena i członek Nexus – David Otunga – pokonali Cody’ego Rhodesa i Drew McIntyre’a w walce o WWE Tag Team Championship. Jeszcze tej samej nocy miał pomóc Barrettowi wygrać walkę z Randym Ortonem o WWE Championship. Barrett nakazał mu nie dopuścić do tego, by Orton wygrał pojedynek; Cena doprowadził do wygranej Barretta poprzez dyskwalifikację, przez co lider The Nexus nie zdobył tytułu mistrzowskiego[107]. Następnej nocy na Raw Cena i Otunga utracili tytuły na rzecz członków Nexus – Heatha Slatera i Justina Gabriela – po tym, jak Barrett nakazał Otundze „położyć się i przegrać tytuł”[108]. Na Survivor Series Cena stał się sędzią specjalnym pojedynku o tytuł pomiędzy Barrettem a Ortonem, przy czym, jeżeli Orton obroniłby tytuł, Cena zostałby zwolniony z WWE. Orton pokonał Barretta, przez co Cena zmuszony był opuścić federację[109]. Następnej nocy na Raw Cena wygłosił mowę pożegnalną, po czym zainterweniował w pojedynek rewanżowy między Ortonem a Barrettem, nie pozwalając Barrettowi wygrać[110]. Tydzień później pojawił się na Raw jako widz, później jednak zaatakował członków The Nexus, twierdząc, że choć nie pracuje dla WWE, nadal może zniszczyć ugrupowanie[111]. 13 grudnia Cena został ponownie zatrudniony przez Wade’a Barretta[112]. Zmierzył się z liderem Nexus na TLC: Tables, Ladders & Chairs w Chairs matchu; zdołał wygrać pojedynek[113].
27 grudnia The Nexus, już bez Barretta, ogłosiło, że ma nowego lidera i zaoferowało Cenie rozejm. Ten jednak odmówił, na co w odpowiedzi Nexus zaatakowało go i zostawiło w ringu frotkę z ich logo. Wówczas do ringu wszedł CM Punk, lecz zamiast atakować Cenę, założył frotkę The Nexus, symbolicznie ogłaszając, iż jest nowym liderem ugrupowania[114]. Cena zmierzył się z CM Punkiem 17 stycznia 2011, walka zakończyła się no contestem po tym, jak debiutujący przyszły członek Nexus – Mason Ryan – zaatakował Cenę[115]. Rywalizacja Ceny z The Nexus zakończyła się na Royal Rumble, podczas którego Cena wyeliminował z Royal Rumble matchu większość członków ugrupowania[116].
Podczas tego samego Royal Rumble matchu Cena został wyeliminowany przez niebiorącego udziału w walce ówczesnego posiadacza WWE Championship – The Miza[116]. Na gali Elimination Chamber Cena wygrał Elimination Chamber match i szansę walki z Mizem na WrestleManii XXVII[117].
21 lutego Cena skomentował ogłoszenie The Rocka jako gospodarza WrestleManii i jeszcze tej samej nocy, wraz z The Mizem, zdobył WWE Tag Team Championship, pokonując Heatha Slatera i Justina Gabriela. Ich panowanie trwało 5 minut; Slater i Gabriel odzyskali tytuły po tym, jak Miz zaatakował Cenę podczas natychmiastowo wykorzystanej walki rewanżowej[118]. 28 marca, po kilku tygodniach wymiany obelg, Cena skonfrontował się z The Rockiem i wymierzył mu Attitude Adjustment po odparciu ataku ze strony The Miza i Alexa Rileya[119]. Na WrestleManii starcie pomiędzy Ceną a Mizem zakończyło się podwójnym wyliczeniem pozaringowym. The Rock nakazał wznowić pojedynek i zaatakował Cenę Rock Bottom, dzięki czemu The Miz obronił mistrzostwo[120]. Następnej nocy Cena przyjął wyzwanie Rocka na walkę na WrestleManii XXVIII[121].
Na Extreme Rules Cena pokonał The Miza i Johna Morrisona w Triple Threat Steel Cage matchu o WWE Championship[122]. Obronił mistrzostwo w rewanżowym „I Quit” matchu z The Mizem na Over The Limit[123] i w walce z R-Truthem na Capitol Punishment[124]. Rozpoczął rywalizację z CM Punkiem. Na Money in the Bank Punk odebrał Cenie WWE Championship i odszedł z WWE z pasem mistrzowskim[125]. Po tym, jak Rey Mysterio wygrał nowe WWE Championship w turnieju, Cena wyzwał go na pojedynek i jeszcze tej samej nocy stał się rekordowym dziewięciokrotnym zdobywcą WWE Championship. Świętowanie wygranej przerwał mu powracający ze swoim pasem CM Punk[126]. Punk pokonał Cenę na SummerSlam, stając się niekwestionowanym mistrzem WWE. Po tym, jak Alberto Del Rio wykorzystał walizkę WWE Money in the Bank i zdobył WWE Championship[127], Cena stał się pretendentem do tytułu i pokonał Del Rio na Night Of Champions, stając się mistrzem po raz dziesiąty[128]. Tytuł utracił w walce rewanżowej z Del Rio na Hell in a Cell[129]. Przegrał też walkę rewanżową na Vengeance po tym, jak w walkę zainterweniowali The Miz i R-Truth[130]. Cena otrzymał pozwolenie na wybranie sobie dowolnego partnera do walki z Mizem i R-Truthem na Survivor Series. Wybrał The Rocka i pomimo ostrej wymiany obelg w następnych tygodniach, Cena i Rock zdołali pokonać Miza i R-Trutha na gali. Survivor Series zakończyło się widokiem The Rocka wykonującego Rock Bottom na Cenie[131].
Następnie Cena rozpoczął rywalizację z Kane’em. Ich starcie na Royal Rumble w styczniu 2012 zakończyło się remisem[132], a Ambulance match na Elimination Chamber – zwycięstwem Ceny[133]. Na WrestleManii XXVIII Cena przegrał starcie z The Rockiem[134].
Następnej nocy na Raw Cena został zaatakowany przez powracającego do WWE – Brocka Lesnara[135]. Zaowocowało to rozpoczęciem rywalizacji z Generalnym Menedżerem Raw, Johnem Laurinaitisem, który wyznał, że podpisał kontrakt z Lesnarem, aby przywrócić nieco „realizmu” do WWE[136]. Na Extreme Rules, Cena pokonał Lesnara w Extreme Rules matchu[137], lecz na Over The Limit przegrał walkę z Laurinaitisem po interwencji Big Showa[138]. Na No Way Out Cena pokonał Big Showa w walce, której stawką była praca Laurinaitisa oraz jego samego w WWE[139].
Cena wygrał Money in the Bank ladder match na Money in the Bank i stał się posiadaczem walizki i kontraktu na walkę o tytuł mistrzowski[4]. Na tysięcznym odcinku Raw Cena wykorzystał walizkę, by zawalczyć z CM Punkiem, lecz przegrał poprzez dyskwalifikację spowodowaną interwencją Big Showa w pojedynek[140]. Tym samym Cena stał się pierwszą osobą, która po wykorzystaniu walizki Money in the Bank nie zdobyła mistrzostwa. Punk pokonał Cenę i Big Showa w Triple Threat matchu na SummerSlam[141], zaś starcie między Ceną a Punkiem na Night of Champions zakończyło się remisem[142]. Cena doznał kontuzji ręki, która wykluczyła go z akcji w ringu aż do gali Survivor Series w listopadzie, na której zmierzył się z Rybackiem i CM Punkiem o WWE Championship; nie zdołał wygrać starcia[143]. Następnie rozpoczął rywalizację z Dolphem Zigglerem i AJ Lee. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs, interwencja AJ Lee spowodowała przegraną Ceny w walce z Zigglerem[144]. Następnej nocy na Raw Cena połączył siły z Vickie Guerrero i stanął w szranki z Zigglerem i AJ Lee; walka zakończyła się dyskwalifikacją po tym, jak debiutujący w głównym rosterze – Big E Langston – zaatakował Cenę[145]. Cena pokonał Zigglera 7 stycznia 2013 w walce singlowej[146], jak również tydzień później w Steel Cage matchu[147], pomimo interwencji ze strony Lee i Langstona w obydwu walkach.
27 stycznia 2013 Cena wygrał Royal Rumble match po raz drugi[6], a następnie ogłosił, że na WrestleManii 29 zmierzy się z posiadaczem WWE Championship. Cena, Ryback i Sheamus zaczęli rywalizować z The Shield; kulminacją feudu był Six-Man Tag Team match pomiędzy drużynami na Elimination Chamber, z którego zwycięsko wyszło The Shield[148]. 25 lutego Cena pokonał CM Punka, aby utwierdzić swój status jako pretendenta do WWE Championship[149], będącego w posiadaniu The Rocka. Na WrestleManii 29 Cena pokonał The Rocka, stając się jedenastokrotnym mistrzem WWE[150]. Po WrestleManii rozpoczął rywalizację z Rybackiem; zmierzył się z nim na Extreme Rules oraz na Payback. W obydwu przypadkach zdołał obronić WWE Championship[151][152]. Na gali Money in the Bank wygrał starcie z Markiem Henrym[153], zaś na SummerSlam utracił pas mistrzowski na rzecz Daniela Bryana w starciu, którego sędzią specjalnym był Triple H[154]. W następnym tygodniu przeszedł operację mięśnia trójgłowego ramienia, która miała wykluczyć go z akcji na co najmniej 4 miesiące[155].
Cena powrócił na gali Hell in a Cell w październiku 2013 i pokonał Alberta Del Rio w starciu o World Heavyweight Championship, zdobywając owo mistrzostwo po raz trzeci[156]. Zdołał obronić tytuł w walce rewanżowej z Del Rio miesiąc później na Survivor Series[157]. Cena wyzwał Randy’ego Ortona do walki unifikującej World Heavyweight Championship oraz WWE Championship. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs Cena przegrał TLC match o tytuły[158]. W walkę rewanżową na gali Royal Rumble zainterweniowało The Wyatt Family, powodując przegraną Ceny[159]. Na Elimination Chamber zaś The Wyatt Family przeszkodziło Cenie w wygraniu Elimination Chamber matchu[160].
Lider Wyatt Family – Bray Wyatt – zgodził się na walkę z Ceną na WrestleManii XXX; chciał zmienić Cenę „z bohatera w potwora”[161]. Na WrestleManii Cena pokonał Wyatta pomimo interwencji ze strony członków The Wyatt Family[162]. Na Extreme Rules Cena ponownie okazał się lepszy od Wyatta[163], a ich rywalizacja zakończyła się na Payback, kiedy to Cena zwyciężył w Last Man Standing matchu[164].
16 czerwca, na epizodzie Raw, Cena pokonał Kane’a, stając się jednym z uczestników Ladder matchu o zawieszony tytuł WWE World Heavyweight Championship na Money in the Bank. Na gali, Cena wygrał starcie, stając się piętnastokrotnym mistrzem świata[165]. Cena zdołał obronić mistrzostwo w Fatal 4-Way matchu na gali Battleground[166], lecz utracił je w walce z Brockiem Lesnarem na SummerSlam[167]. W walkę rewanżową na Night Of Champions zainterweniował Seth Rollins, powodując dyskwalifikację Ceny[168]. Rozpoczął rywalizować z Deanem Ambrosem o prawo do walki z Rollinsem na Hell in a Cell. Po przegranej z Ambrosem[169] Cena wygrał z Randym Ortonem w Hell in a Cell matchu o miano pretendenckie do WWE World Heavyweight Championship[170].
27 października na Raw Triple H zaoferował Cenie dołączenie do The Authority. Cena odmówił, a w odpowiedzi Triple H wyznaczył Traditional Survivor Series Tag Team Elimination match pomiędzy drużyną reprezentującą Authority a drużyną prowadzoną przez Cenę[171]. W następnych tygodniach ogłoszono, że jeśli Team Authority przegra, to samo Authority zostanie rozwiązane[172], zaś jeżeli Team Cena przegra, to wszyscy członkowie tej drużyny, oprócz samego Ceny, zostaną zwolnieni[173]. Na Survivor Series zadebiutował Sting; zaatakował on sędziego Scotta Armstronga i oraz Triple H. Pozwoliło to na przypięcie Rollinsa przez Dolpha Zigglera i wygranie walki przez drużynę Johna Ceny[174]. Na TLC: Tables, Ladders & Chairs Cena pokonał Rollinsa w Tables matchu. 29 grudnia, na Raw, Rollins zmusił Cenę do przywrócenia The Authority; Rollins groził atakiem na gościu specjalnym Raw – Edge’u[175]. 19 stycznia 2015 Cena pokonał Rollinsa, Kane’a i Big Showa w handicap matchu, ponownie dzięki pomocy Stinga[176]. Na Royal Rumble Cena zmierzył się z Brockiem Lesnarem i Sethem Rollinsem; nie udało mu się zdobyć WWE World Heavyweight Championship[177].
Po Royal Rumble Cena rozpoczął rywalizację z posiadaczem WWE United States Championship – Rusevem. Zmierzył się z nim na gali Fastlane; Rusev nieczysto wygrał starcie[178]. Cena wyzwał Ruseva do walki o mistrzostwo na WrestleManii 31. Na WrestleManii Cena pokonał Ruseva, stając się posiadaczem United States Championship po raz czwarty[179]. Przez następne tygodnie Cena bronił mistrzostwa na każdym Raw przeciwko różnym przeciwnikom, jak również na Extreme Rules[180] oraz Payback[181] przeciwko Rusevowi. Dzień po gali Payback Cena został zaatakowany przez ówczesnego mistrza NXT – Kevina Owensa. Owens pokonał Cenę na Elimination Chamber[182], lecz Cena zdołał wygrać walkę z Owensem na Battleground, tym samym kończąc ich rywalizację[183]. Następnie wznowił feud z ówczesnym posiadaczem WWE World Heavyweight Championship – Sethem Rollinsem. Zdołał obronić United States Championship w walce z Rollinsem na Raw[184], lecz przegrał „Winner Takes All” match na SummerSlam, którego stawką były obydwa mistrzostwa[185].
Cena odzyskał United States Championship na Night of Champions[186], lecz utracił je miesiąc później na Hell in a Cell w starciu przeciwko powracającemu Alberto Del Rio[187]. Nie zdołał pokonać go w starciu rewanżowym[188]. W styczniu 2016 Cena przeszedł operację ramienia, która miała wykluczyć go z akcji na kilka miesięcy[189].
Cena powrócił na WrestleManii 32, aby pomóc byłemu rywalowi, The Rockowi wygonić z ringu The Wyatt Family[190]. Następnie nie zjawił się aż do 30 maja, kiedy to rozpoczął rywalizację z AJ Stylesem i ugrupowaniem The Club[191]. Na Money in the Bank AJ Styles pokonał Johna Cenę dzięki interwencji reszty członków The Club. Następnej nocy Styles i Luke Gallows zaatakowali Cenę podczas jego walki z Karlem Andersonem. 27 czerwca Cena oraz Styles przeszkodzili sobie nawzajem w walkach kwalifikacyjnych do starcia o WWE Championship na Battleground. Tydzień później The Club ponownie próbowało zaatakować Cenę, lecz tym razem w jego obronie stanęli Enzo Amore i Big Cass[192]. W lipcu, w wyniku WWE Draftu, Cena stał się członkiem brandu SmackDown Live[193]. Na gali Battleground wraz z Amore i Cassem pokonał członków The Club[194]. Styles wyzwał Cenę na kolejną walkę, tym razem na SummerSlam. Cena przyjął wyzwanie[195], lecz ostatecznie przegrał pojedynek[196][197]. Kiedy Styles zdobył WWE World Championship, Cena wyzwał go i byłego mistrza Deana Ambrose’a do walki o tytuł w formule Triple Threat na gali No Mercy[198]. Po restarcie walki ze względu na poddanie się Stylesa w dźwigni założonej przez Cenę i Ambrose’a jednocześnie, Styles przypiął Cenę i obronił mistrzostwo[199].
Przez kolejne trzy miesiące Cena występował w reality show American Grit. 27 grudnia wystąpił w kolejnym odcinku SmackDown Live, podczas którego ogłosił się pretendentem do tytułu WWE Championship. Tej samej nocy Styles obronił mistrzostwo w walce z Dolphem Zigglerem i Baronem Corbinem[200]. W kolejnej walce, podczas styczniowego Royal Rumble, Cena pokonał Stylesa i po raz trzynasty zdobył tytuł WWE Championship, tym samym wyrównując rekord Rika Flaira w ilości zdobytych mistrzostw świata – 16[201]. Na gali Elimination Chamber wziął udział w tytułowej walce, gdzie stracił pas na rzecz Braya Wyatta[202]. Dwie noce później na tygodniówce SmackDown Live przegrał w rewanżu z Wyattem i Stylesem. Cena rozpoczął rywalizację z The Mizem, który spowodował eliminację Ceny w Elimination Chamber matchu. Miz i jego żona Maryse naśmiewali się ze związku Ceny z Nikki Bellą, co doprowadziło do Mixed Tag Team matchu na WrestleManii 33, którą wygrali protagoniści. Po walce Cena oświadczył się Belli[203].
20 czerwca ogłoszono, że Cena powróci na SmackDown Live z 4 lipca[204]. W kolejnym tygodniu wyjawiono, że zawodnik stał się wolnym agentem, co oznaczało, że nie należał już do żadnego z brandów i mógł pojawiać się na obydwu tygodniówkach[205]. W dniu powrotu na SmackDown Cena rozpoczął rywalizację z Rusevem. Wyzwał go na Flag match i ostatecznie pokonał Ruseva na gali Battleground[206]. Zmierzył się z Shinsuke Nakamurą w pojedynku o prawo do walki z WWE Championem Jinderem Mahalem, lecz pojedynek przegrał. Jeszcze tego samego wieczoru uratował Nakamurę przed atakiem ze strony Barona Corbina[207]. 15 sierpnia Corbin zaatakował Cenę podczas jego walki z Mahalem, po czym wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Corbin skupił jednak swoją uwagę na interweniującym Cenie, co pozwoliło Mahalowi przypiąć Corbina i obronić mistrzostwo[208]. Cena i Corbin zmierzyli się ze sobą na SummerSlam; z walki zwycięsko wyszedł Cena[209].
Podczas kolejnego Raw Cena rzucił wyzwanie Romanowi Reignsowi, w następnych tygodniach zawodnicy wymieniali się obraźliwymi promami[210]. Na No Mercy Cena przegrał pojedynek z Reignsem[211]. W listopadzie ogłoszono, że Cena weźmie udział w tradycyjnym dziesięcioosobowym Tag Team Elimination matchu na Survivor Series, dołączając do drużyny reprezentującej brand SmackDown[212]; ostatecznie drużyna SmackDown przegrała walkę[213]. Cena obecny był podczas Raw z 25 grudnia 2017; pokonał Eliasa w improwizowanej walce[214].
1 stycznia 2018 zawodnik ogłosił, że weźmie udział w Royal Rumble matchu[215]. Federacja zapowiedziała też występ Ceny podczas specjalnego odcinka Raw celebrującego 25-lecie emisji tygodniówki[216]. Cena brał udział w Royal Rumble matchu, jednak został wyeliminowany przez zwycięzcę Shinsuke Nakamurę. Był też uczestnikiem Elimination Chamber matchu o miano pretendenta do walki o pas Universal na WrestleManii 34, jednak odpadł, jako trzeci. Na kolejnej gali wziął udział w Six Pack Challenge’u o WWE Championship, jednak nie udało mu się wygrać. Ostatecznie na WrestleManii 34 zmierzył się z The Undertakerem, gdzie przegrał. Trzy tygodnie później na Greatest Royal Rumble pokonał on Triple H’a. Był nieobecny do października, gdzie zawalczył w tag team matchu na Super ShowDown w Australii i wspólnie z Bobbym Lashleyem pokonali Kevina Owensa i Eliasa. Cena pojawił się później już na nowy rok, gdzie brał udział na Raw w walce o miano pretendenta do pasa Universal na Royal Rumble, jednak zwycięsko z niej wyszedł Finn Balor. Pojawił się podczas WrestleManii 35 w swoimstarym gimmicku rapera, przerywając koncert Eliasa. 22 lipca na specjalnym wydaniu Monday Night Raw pojawił się w „Rap battle” z braćmi Uso.
Cena nie pojawiał się aż do końca lutego 2020, gdzie na zakończenie show pojawił się „The Fiend” Bray Wyatt i wyzwał on Cenę do walki na WrestleManii 36. W związku z wybuchem pandemii koronawirusa ich walka odbyła się w surrealistycznym meczu w stylu filmowym, zwanym Firefly Fun House match, zabierając konkurentów w podróż przez historię, gdy rozgrywały się momenty z historii Ceny i Wyatta, w tym debiut przeciwko Kurtowi Angle’owi, w którym występuje jego postać Doctor of Thuganomics i ich walka na WrestleManii XXX. Wyatt ostatecznie pokonał Cenę na WrestleManii. Po zwycięstwie Wyatta nieruchome ciało Ceny zniknęło ze środka ringu.
Od tego czasu Cena był nieobecny w programach WWE aż do powrotu publiczności w lipcu 2021 r., gdzie Cena pojawił się po walce wieczoru na Money in the Bank o pas Universal i przerwał promo Romana Reignsa. Na następnym SmackDown Cena wyzwał mistrza do walki na SummerSlam, jednak Reigns odrzucił jego wyzwanie. Reigns miał zmierzyć się z Finnem Balorem, jednak ostatecznie wskutek ataku Barona Corbina, to Cena podpisał kontrakt. W walce wieczoru SummerSlam Cena uległ Reignsowi w walce o Universal Championship.
Przed premierą 12 rund Cena ogłosił swoje zaręczyny z Elizabeth Huberdeau[217]. Para wzięła ślub 11 lipca 2009[218]. 1 maja 2012 Cena wniósł pozew o rozwód, który został sfinalizowany 18 lipca[219]. Rozwód Ceny został wykorzystany jako część scenariusza WWE[220]. Od listopada 2012 spotyka się z wrestlerką Nikki Bellą[221]. 2 kwietnia 2017 roku na WrestleManii 33 po wspólnej wygranej walce, Cena oświadczył się Nikki Belli[203][222], jednakże w kwietniu 2018 zerwali zaręczyny[223].
Cena jest leworęczny[224]. Jest fanem japońskiego anime, serii gier Command & Conquer[225][226] oraz należy do oficjalnego fandomu koreańskiego zespołu BTS. Ma kolekcję ponad dwudziestu samochodów typu muscle[217].
Cena współpracuje z organizacją non-profit Make-A-Wish Foundation. Przyczynił się do spełnienia blisko pięciuset życzeń ciężko chorych dzieci, zapisując się w kartach historii fundacji[227]. W 2009 przyznano mu nagrodę imienia Chrisa Greiciusa[228]. Promował kampanię Be a Star, walczącą z występkiem znęcania się[229][230]. Popiera ideę corocznego Miesiąca Świadomości Raka Piersi (Breast Cancer Awareness Month)[231][232]. Wspiera prawa osób LGBT[233]. W 2016 wystąpił w reklamie społecznej „We Are America”, sponsorowanej przez organizację Ad Council, będącej częścią kampanii Love Has No Labels. W reklamie zwrócił uwagę na sytuację socjalną mniejszości, między innymi seksualnych[234][235].
W 2006 Cena wystąpił w wyprodukowanym przez WWE Studios i 20th Century Fox filmie W cywilu. Ogólnoświatowe zyski finansowe z dystrybucji filmu wyniosły ponad 18 milionów dolarów[236]. Światowa premiera jego drugiego filmu, 12 rund, odbyła się w marcu 2009; podobnie jak W cywilu została wyprodukowana przez WWE Studios[237]. W 2010 odbyła się premiera jego trzeciego filmu – Legendary[238]. Cena zagrał ojca Freda we Fred: The Movie i jego sequelach: Noc żywego Freda i Fred: Obóz obciachu. W 2015 Cena wystąpił w filmach Wykolejona, Sisters oraz Daddy’s Home[239][240].
W 2001 Cena wystąpił w reality show Manhunt[239]. W 2007 wziął udział w Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race i zajął trzecie miejsce w rywalizacji. W tym samym roku, w dokumencie CNN – Death Grip: Inside Pro Wrestling, wypowiedział się na temat używania sterydów przez wrestlerów[241]. W 2008 poprowadził australijską wersję Nickelodeon Kids’ Choice Awards. Gościnnie wystąpił w serialach Świry oraz Hannah Montana[239].
Cena jest prowadzącym reality show American Grit. Premiera pierwszego odcinka odbyła się 14 kwietnia 2016[242].
Cena jest nie tylko wrestlerem, ale również raperem. Samodzielnie wykonał swój motyw muzyczny „Basic Thuganomics”, a utwór znalazł się na ścieżce dźwiękowej WWE WWE Originals[243]. Pierwszy album Ceny, You Can’t See Me, ukazał się w 2005. Na płycie znalazł się między innymi motyw muzyczny Ceny „The Time Is Now”[244].
W 2014 Cena, wraz z Wizem Khalifą, nagrał dwa utwory, które później znalazły się na ścieżce dźwiękowej do gry WWE 2K15[245].
Rok | Tytuł | Rola | Notka | Źródło |
---|---|---|---|---|
2000 | Kibice do dzieła! | Trener | [246] | |
2006 | W cywilu | John Triton | [246] | |
2009 | 12 rund | Danny Fisher | [246] | |
2010 | Legendary | Mike Chetley | [246] | |
2010 | Fred: The Movie | Tata Freda | [246] | |
2011 | The Reunion | Sam Cleary | [246] | |
2012 | Noc żywego Freda | Tata Freda | [246] | |
2013 | Fred: Obóz obciachu | Tata Freda | [246] | |
2014 | Scooby Doo: WrestleMania – Tajemnica ringu | On sam | (głos) | [246] |
2015 | Flintstonowie: Wielkie Łubu-dubu | John Cenastone | (głos) | [246] |
2015 | Wykolejona | Steven | [246] | |
2015 | Siostry (film 2015) | Pazuzu | [246] | |
2015 | Tata kontra tata | Roger | [246] | |
2017 | Co wiecie o swoich dziadkach? | Roger | ||
2017 | The Wall | Matthews | ||
2017 | Fernando | Fernando | (głos) | |
2018 | Strażnicy cnoty | Mitchell | ||
2018 | Bumblebee | agent Burns | ||
2019 | Na ringu z rodziną | On sam | ||
2019 | Igrając z ogniem | Jake Carson | ||
2021 | Szybcy i wściekli 9 | Jacob Toretto | ||
2021 | Legion samobójców: The Suicide Squad | Christopher Smith / Peacemaker | [247] | |
2022 | Peacemaker | Christopher Smith / Peacemaker | [248] | |
2023 | Barbie | Ken (Merman) | ||
2023 | Szybcy i wściekli 10 | Jacob Toretto | ||
2024 | Ricky Stanicky | Rod Rimestead | [249] | |
2024 | Loteria! | Noel |
Rok | Tytuł | Rola | Notka | Źródło |
---|---|---|---|---|
2001 | Manhunt | On sam | [246] | |
2007 | Fast Cars and Superstars: The Gillette Young Guns Celebrity Race | On sam | [246] | |
2009 | Saturday Night Live | On Sam | (sezon 34: odcinek 18) | [246] |
2010 | Świry | Ewan O’Hara | (sezon 4: odcinek 10) | [246] |
True Jackson | On sam | (sezon 2: odcinek 12) | [246] | |
Hannah Montana | On sam | (sezon 4, odcinek 9) | [246] | |
Generator Rex | Hunter Cain | (sezon 1: odcinek 13) | [246] | |
2012 | Zdaniem Freda! | Tata Freda | [246] | |
2013–obecnie | Total Divas | On sam | [246] | |
2015 | Parks and Recreation | On sam | (sezon 7: odcinek 10) | [246] |
2016 | American Grit | On sam | Prowadzący | [246] |
The Edge & Christian Show that totally reeks of Awesomeness | On sam | [246] | ||
2017 | Tour de Pharmacy | On sam | ||
Psych: The Movie | Ewan O’Hara | |||
2018 | Rise of the Teenage Mutant Ninja Turtles | Baron Draxum | Głos | |
Dallas & Robo | Robo | Głos | ||
2019 | Are You Smarter than a 5th Grader? | On sam | Prowadzący | |
The Substitute | On sam | (sezon 1: odcinek 3) | ||
2022 | Peacemaker | Christopher Smith / Peacemaker | główna rola | [250] |
Cena jest grywalną postacią w wielu grach komputerowych o tematyce wrestlingu[251][252][253][254][255][256][257][258][259][260][261][262][263][264][265][266][267]. Postać Ceny zadebiutowała w grze WWE Wrestlemania XIX, wydanej w 2003 roku[268].
Unexpected John Cena (znany również jako Unexpected Cena, It’s John Cena lub And his name is John Cena) jest memem internetowym i formą trollingu. Pierwotnie była to forma dowcipu, zapoczątkowana przez żarty telefoniczne stacji radiowej Z Morning Zoo, polegające na tym, że dzwoniono do słuchaczy i rozmawiano z nimi tylko i wyłącznie o wrestlingu. Podczas jednej z takich rozmów prowadzący audycję znienacka wypowiedział słowa „...and his name is John Cena!”. Niedługo później w Internecie pojawiły się pierwsze memy i filmiki z Ceną. Przedstawiały urywki seriali telewizyjnych, popularnych filmów czy piosenek, nagle przerwanych przez głośno odtworzoną wejściówką Ceny i komentatora krzyczącego „and his name is John Cena!”[269]. Mem został ciepło przyjęty zarówno przez dziennikarzy, jak i samego Cenę[270].
Zwycięzca | Przegrany | Miejsce | Wydarzenia | Data | Notka |
---|---|---|---|---|---|
John Cena (kontrakt) | Big Show (kontrakt Johna Laurinaitisa) | East Rutherford, New Jersey | No Way Out | 17 czerwca 2012 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.