Pomorzlinowate (Frankeniaceae Desv.) – monotypowarodzina roślin okrytonasiennych. Obejmuje jeden rodzaj pomorzlin (Frankenia), w obrębie którego wyróżnia się ok. 80[5]–90[2] gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Zasiedlają zwykle plaże i pustynie, wiele gatunków dobrze znosi siedliska silnie zasolone[6][7].
Jako roślina ozdobna w ogrodach skalnych uprawiany bywa gatunek europejski – Frankenia laevis[7]. Niektóre gatunki wykorzystywane są jako lecznicze, np. południowoamerykański F. salina stosowany jest do leczenia chorób reumatycznych. Rośliny z tego rodzaju stanowią też źródło trucizn, a popiół stanowi surowiec do pozyskania soli[8].
Nazwa naukowa rodzaju i rodziny upamiętnia szwedzkiego naturalistę Johanna Franckego (Johannus Frankenius, 1590–1661), profesora medycyny Uniwersytetu w Uppsali[7].
Rodzaj Frankenia ma centrum zróżnicowania w Australii[7], gdzie rośnie 50 gatunków[8]. Poza tym rośliny te są szeroko rozprzestrzenione, zwłaszcza w rejonie wybrzeży[7] w strefie podzwrotnikowej i tropikalnej[6]. Na kontynentach amerykańskich rośnie 14 gatunków[8] – w południowo-zachodniej części Ameryki Północnej oraz zachodniej i południowej części Ameryki Południowej. Przedstawiciele rodzaju obecni są na wyspach Oceanu Atlantyckiego, w północnej i południowej Afryce, w południowej Europie (6 gatunków[8]), w południowo-zachodniej i środkowej Azji[5][7].
Naprzeciwległe, nieduże, pojedyncze[6][7], często pary liści zrastają się nasadami. Blaszki są płaskie lub silnie podwinięte (na przekroju liście bywają okrągłe)[7].
Promieniste i obupłciowe, wyrastają pojedynczo lub zebrane w wierzchotkowate kwiatostany. Kielich tworzy zwykle 5, rzadziej 4, 6, 7 działek, zrośniętych u dołu w trwałą, żebrowaną rurkę, na szczycie z krótkimi ząbkami. Taka sama jest liczba płatków korony, które są wolne, z paznokciem, z którego górnej części wyrastają łuskowate osklepki lub języczek. Pręciki są trzy w jednym okółku lub jest ich więcej (zwykle 6, ale czasem do 25) w dwóch okółkach. Nitki pręcików są wolne lub zrośnięte u dołu. Pylniki otwierają się podłużnymi pęknięciami do zewnątrz. Górna zalążnia tworzona jest przez 1–4 owocolistki (najczęściej trzy) i jest jednokomorowa. Smukła szyjka słupka zwieńczona jest rozgałęzieniami ze znamionami w liczbie odpowiadającej liczbie owocolistków[7].
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2021-03-04](ang.).
Maarten J.M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase:Plants of the World.Richmond UK, Chicago USA:Kew Publishing, Royal Botanic Gardens, The University of Chicago Press,2017,s.431. ISBN978-1-842466346.