Žiga Jelar

Žiga Jelar (ur. 22 października 1997 w Kranju^[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SK Triglav Kranj. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Zdobywca Pucharu Świata w lotach narciarskich w sezonie 2021/2022. Dwukrotny drużynowy mistrz świata juniorów z 2017, medalista mistrzostw kraju.

Žiga Jelar

Data i miejsce urodzenia	22 października 1997 Kranj
Klub	SK Triglav Kranj
Wzrost	181 cm[1]
Debiut w PŚ	23 lutego 2016 w Kuopio (43. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 grudnia 2017 w Oberstdorfie (19. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	10 marca 2020 w Lillehammer (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	25 marca 2022 w Planicy
Rekord życiowy	239,0 m na Letalnicy w Planicy (25 marca 2022)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia Mistrzostwa świata złoto Planica 2023 duża druż. Mistrzostwa świata juniorów złoto Park City 2017 drużynowo złoto Park City 2017 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach Mała kryształowa kula 2021/2022 Alpen Cup 1. miejsce 2016/2017 Puchar Beskidów 3. miejsce 2017

Przebieg kariery

W lutym 2014 w Zakopanem zadebiutował w FIS Cupie. W swoim drugim starcie zdobył pierwsze punkty cyklu, zajmując 12. miejsce^[3]. W sezonie 2015/2016 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cupu: w sierpniu 2015 zajął drugie miejsce w Szczyrku, a w marcu 2016 dwukrotnie trzecie: w Planicy i Harrachovie. Zajął również kilkukrotnie miejsca w trzydziestce zawodów Pucharu Kontynentalnego, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 8. pozycji w styczniu w Bischofshofen. 23 lutego 2016 zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 43. miejsce na skoczni w Kuopio^[4].

Na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 zdobył złote medale w konkursach drużynowych: męskim i mieszanym. Zawody indywidualne ukończył na 6. pozycji^[5].

W 2017 startował w Letnim Grand Prix, zajmując między innymi 13. miejsce w Courchevel. W grudniu 2017 trzykrotnie zajął miejsca na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego. 30 grudnia 2017 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zajmując 19. miejsce w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie. W dalszej części sezonu jeszcze kilkukrotnie zdobywał punkty cyklu^[6].

W sezonie 2018/2019 dwa razy stawał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego. W Pucharze Świata punkty zdobył trzykrotnie, najwyżej klasyfikowanym będąc na 25. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualnie zajął 23. miejsce na skoczni dużej^[7], a w rozgrywanym w zmiennych warunkach pogodowych konkursie na skoczni normalnej po pierwszej serii zajmował trzecią lokatę, by ostatecznie zakończyć zawody na 27. pozycji^[8]. Konkurs drużyn męskich ukończył na 6., a drużyn mieszanych – na 4. miejscu^[7].

W ramach Letniego Grand Prix 2019 zajął między innymi 5. miejsce w lipcowych zawodach w Hinterzarten. Sezon zimowy 2019/2020 zaczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. W ich ramach w styczniu i lutym 2020 trzykrotnie stanął na podium. po czym został powołany do kadry na Puchar Świata. W kolejnych startach w tym cyklu kilkukrotnie poprawiał najlepszy wynik w karierze: w Willingen był 17., w Bad Mitterndorf 14., w Râșnovie 12. i 8. 10 marca 2020 w rozgrywanym w ramach Raw Air 2020 drugim konkursie w Lillehammer zajął 2. miejsce i tym samym po raz pierwszy zajął miejsce na podium zawodów indywidualnych najwyższej rangi^[9]. Sezon 2019/2020 Pucharu Świata zakończył na 28. miejscu w klasyfikacji generalnej z 200 punktami^[10].

W sezonie 2020/2021 regularnie występował w Pucharze Świata, w większości startów zdobywając punkty. Najwyżej sklasyfikowany był na 10. pozycji, w otwierającym 69. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 wystąpił w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 28. miejsce^[11]. Puchar Świata 2020/2021 ukończył na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej z 207 punktami^[10].

W październiku 2021 Jelar ciężko przeszedł COVID-19, co wymusiło u niego przerwę w treningach. Starty w zawodach międzynarodowych w sezonie zimowym 2021/2022 rozpoczął pod koniec grudnia podczas 70. Turnieju Czterech Skoczni^[12]. W trakcie sezonu naprzemiennie startował w Pucharze Świata i Pucharze Kontynentalnym. W tym drugim cyklu trzykrotnie zwyciężył, dwa razy był drugi i dwa razy trzeci. W zawodach Pucharu Świata rozgrywanych na skoczniach dużych najwyżej klasyfikowany był na 7. pozycji, w styczniu 2022 w Willingen, a najczęściej zajmował lokaty w trzeciej dziesiątce. Marcowe konkursy cyklu na skoczniach mamucich kończył w pierwszej dziesiątce. 19 marca 2022 w Oberstdorfie zajął 2. miejsce, a 25 marca w Planicy odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach indywidualnych Pucharu Świata^[13]. Pozwoliło mu to odnieść zwycięstwo w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2021/2022. Sezon PŚ zakończył na 20. pozycji w klasyfikacji generalnej z 389 punktami^[10].

Zimą 2022/2023 występował w Pucharze Świata, regularnie zdobywając punkty. W drugiej połowie sezonu sześciokrotnie kończył zawody cyklu w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium – w słabo obsadzonym konkursie w Râșnovie 18 lutego 2023 zajął 2. pozycję. Poza tym występem najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu w Willingen. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, na których wraz z Lovro Kosem, Timim Zajcem i Anže Laniškiem zdobył złoty medal w drużynowym konkursie mężczyzn. Indywidualnie zajął 23. lokatę na skoczni normalnej i 16. na dużej^[14]. W trakcie sezonu, w marcu 2023, był hospitalizowany z powodu infekcji^[15]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył ostatecznie na 17. pozycji w klasyfikacji generalnej z 498 punktami^[10].

Na Igrzyskach Europejskich 2023 zajął 19. miejsce na skoczni normalnej i 25. na dużej indywidualnie. W czterech pierwszych konkursach Pucharu Świata 2023/2024 dwukrotnie zdobył punkty, a najwyżej sklasyfikowany był na 26. pozycji. W dalszej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, raz kończąc zawody cyklu w pierwszej dziesiątce – w lutym 2024 był 4. w Brotterode^[16]. Znalazł się w słoweńskiej kadrze na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2024, ale nie wystąpił w żadnym konkursie^[17].

W sezonie zimowym 2024/2025 w siedmiu występach w Pucharze Świata tylko raz zdobył punkty – 1 stycznia 2025 był 27. w konkursie 73. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. Występował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w którym raz stanął na podium, zajmując 3. miejsce 16 marca 2025 w Lahti^[18].

Zdobywał medale mistrzostw Słowenii. Indywidualnie zajął 3. miejsce na skoczni normalnej w 2016^[19], latem 2018^[20] oraz latem 2021^[21]. W drużynie męskiej zdobył złoty medal latem 2015^[22] oraz w 2016^[23], 2017^[24], 2018^[25], 2020^[26], 2022^[27] i 2023^[28], srebrny w 2019^[29], a także brązowy w 2024^[30] i 2025^[31]. W drużynie mieszanej zdobył złoto latem 2024^[32], srebro latem 2021^[33] oraz brąz latem 2018^[34].

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2019 Seefeld/Innsbruck	–	23. miejsce (K-120), 27. miejsce (K-99)
2021 Oberstdorf	–	28. miejsce (K-95)
2023 Planica	–	23. miejsce (K-95), 16. miejsce (K-125)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	6. miejsce (K-120)[a], 4. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[b]
2023 Planica	–	złoty medal (K-125)[c]

Starty Ž. Jelara na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
23.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	118,5 m	121,0 m	219,8 pkt	59,6 pkt	Markus Eisenbichler
6.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[a]	117,0 m	119,0 m	858,7 pkt (203,0 pkt)	128,8 pkt	Niemcy
27.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	95,5 m	87,0 m	186,0 pkt	32,3 pkt	Dawid Kubacki
4.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. miesz.[b]	99,5 m	104,0 m	930,8 pkt (229,9 pkt)	81,4 pkt	Niemcy
28.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	96,0 m	90,5 m	223,5 pkt	45,3 pkt	Piotr Żyła
23.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	96,0 m	90,0 m	232,8 pkt	29,0 pkt	Piotr Żyła
16.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	126,5 m	128,5 m	251,8 pkt	35,7 pkt	Timi Zajc
1.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[c]	133,5 m	138,0 m	1178,9 pkt (292,5 pkt)	–

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2017 Park City

–

6. miejsce

Drużynowo

2017 Park City

–

złoty medal[d], złoty medal (drużyna mieszana)[e]

Starty Ž. Jelara na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	1 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	indywid.	90,0 m	92,5 m	252,7 pkt	10,5 pkt	Viktor Polášek
1.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż.[d]	89,5 m	86,0 m	932,3 pkt (239,0 pkt)	–
1.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	druż. miesz.[e]	90,5 m	95,5 m	925,3 pkt (248,7 pkt)	–

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Kraków/Zakopane[f]

–

19. miejsce (K-95), 25. miejsce (K-125)

Starty Ž. Jelara na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
19.	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	96,0 m	97,0 m	230,1 pkt	40,2 pkt	Daniel Tschofenig
25.	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	125,5 m	131,0 m	231,3 pkt	47,8 pkt	Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2017/2018	44.
2018/2019	54.
2019/2020	28.
2020/2021	25.
2021/2022	20.
2022/2023	17.
2023/2024	62.
2024/2025	63.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	25 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	232,0 m	239,0 m	468,2 pkt	* Loty 2021/2022

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 marca	2020	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-140	132,0 m	137,0 m	259,0 pkt	2.	5,3 pkt	Kamil Stoch
2.	19 marca	2022	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	232,0 m	220,0 m	411,3 pkt	2.	1,7 pkt	Stefan Kraft
3.	25 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	232,0 m	239,0 m	468,2 pkt	1.	–
4.	18 lutego	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	91,5 m	98,5 m	240,2 pkt	2.	0,2 pkt	Andreas Wellinger

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[35][36]
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	43	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	19	21	27	21	35	36	40	32	-	-	-	-	-	24	-	43
Sezon 2018/2019
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	25	32	35	31	37	38	25	26	33	q	-	-	37	-	17
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	17	23	14	12	8	20	27	20	2	200
Sezon 2020/2021
																									punkty
38	13	13	24	26	-	-	10	40	35	27	39	26	22	41	18	12	29	33	37	39	15	17	12	12	207
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	36	q	45	29	25	19	16	30	7	35	27	9	24	27	28	2	4	1	6	389
Sezon 2022/2023
																																punkty
43	41	24	41	16	20	12	16	28	34	21	15	16	18	q	28	7	16	11	5	12	9	2	17	42	7	24	22	20	-	-	6	498
Sezon 2023/2024
																																punkty
29	31	31	26	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	7
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	q	44	46	27	49	39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	31	-	4
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[35][36]
Sezon 2017/2018
		-	-	-	6	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
			-	-	5	-	-	-	-
Sezon 2019/2020
					-	-	-	-	3
Sezon 2020/2021
					6	-	6	2	4
Sezon 2021/2022
			-	-	-	-	2	-	1
Sezon 2022/2023
			-	-	5	-	2	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2017/2018	42.
2019/2020	17.
2020/2021	12.
2021/2022	1.
2022/2023	16.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2017/2018	17.
2020/2021	25.
2021/2022	42.
2022/2023	21.
2024/2025	36.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2019	69.
2020	4.
2022	19.
2023	17.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2018	37.
2019	22.
2020	18.
2021	22.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2018	39.
2019	46.
2021	14.
2022	4.
2023	35.
2024	52.
2025	50.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[37]
2017	49.
2019	36.
2020	26.
2021	50.
2024	46.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[35][36]
2017
									punkty
-	41	13	-	-	21	29	50	dq	32
2018
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	43	0
2019
								punkty
42	5	44	34	23	27	-	-	57
2020
		punkty
24	25	13
2021
								punkty
dq	27	12	-	-	-	-	-	26
2023
									punkty
-	-	-	-	-	-	47	36	39	0
2024
									punkty
23	28	26	31	-	-	20	16	40	42
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[35][36]
2019
							-	3	5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2015/2016	64.
2016/2017	67.
2017/2018	29.
2018/2019	22.
2019/2020	10.
2021/2022	4.
2023/2024	31.
2024/2025	14.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	12 stycznia	2019	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	134,5 m	127,0 m	261,3 pkt
2.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	125,0 m	132,0 m	259,4 pkt
3.	20 lutego	2022	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	137,5 m	139,0 m	297,1 pkt
4.	12 marca	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	137,5 m	131,5 m	283,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	10 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	94,5 m	101,0 m	262,0 pkt	3.	5,6 pkt	Andreas Wank
2.	16 grudnia	2017	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	135,0 m	142,5 m	293,7 pkt	3.	4,6 pkt	Tomasz Pilch
3.	17 grudnia	2017	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	133,5 m	138,0 m	267,9 pkt	2.	1,2 pkt	Jurij Tepeš
4.	12 stycznia	2019	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	131,5 m	136,5 m	269,7 pkt	2.	16,3 pkt	Clemens Aigner
5.	12 stycznia	2019	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	134,5 m	127,0 m	261,3 pkt	1.	–
6.	18 stycznia	2020	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,0 m	136,0 m	269,1 pkt	2.	20,1 pkt	Stefan Huber
7.	1 lutego	2020	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	129,5 m	131,5 m	250,6 pkt	3.	1,4 pkt	Stefan Huber
8.	2 lutego	2020	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	139,5 m	132,5 m	258,2 pkt	2.	5,0 pkt	Anže Semenič
9.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	125,0 m	132,0 m	259,4 pkt	1.	–
10.	5 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	119,0 m	131,5 m	240,3 pkt	3.	4,0 pkt	Domen Prevc
11.	6 lutego	2022	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-119	HS-133	131,0 m	129,0 m	261,1 pkt	2.	4,5 pkt	Domen Prevc
12.	19 lutego	2022	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	133,5 m	133,0 m	270,0 pkt	2.	0,8 pkt	Fredrik Villumstad
13.	20 lutego	2022	Rena	Renabakkene	K-124	HS-139	137,5 m	139,0 m	297,1 pkt	1.	–
14.	12 marca	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	137,5 m	131,5 m	283,6 pkt	1.	–
15.	13 marca	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	138,5 m	129,0 m	249,4 pkt	3.	4,9 pkt	Andrzej Stękała
16.	16 marca	2025	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	123,5 m	124,0 m	248,0 pkt	3.	17,9 pkt	Markus Müller

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[35][36]
Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	32	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2015/2016
																											punkty
dq	48	45	-	-	-	-	-	-	26	14	-	-	-	17	8	32	35	33	32	-	-	30	-	-	-	-	70
Sezon 2016/2017
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	37	13	22	41	-	-	-	-	-	-	10	16	70
Sezon 2017/2018
																												punkty
11	3	3	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	19	34	-	-	-	-	-	236
Sezon 2018/2019
																												punkty
20	17	-	-	-	-	16	25	2	1	11	6	4	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	340
Sezon 2019/2020
																					punkty
35	53	22	21	7	21	2	4	9	7	3	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	400
Sezon 2021/2022
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	3	2	4	7	2	1	-	-	-	-	1	4	3	716
Sezon 2023/2024
																											punkty
-	-	-	-	15	18	17	19	-	-	dq	21	13	-	-	14	12	4	20	31	25	25	27	-	-	-	-	202
Sezon 2024/2025
																							punkty
17	22	8	12	-	-	33	19	31	15	dq	18	12	12	14	16	10	8	12	8	3	11	15	407
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2016	82.
2017	19.
2019	56.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[35][36]
2016
														punkty
17	38	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14
2017
													punkty
23	29	4	5	7	-	-	-	-	-	-	-	-	141
2019
																punkty
8	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	54
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2017	3.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[36]
2013/2014	179.
2015/2016	11.
2016/2017	34.
2017/2018	68.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	29 września	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	99,0 m	103,5 m	250,5 pkt	2.	4,5 pkt	Michael Dreher
2.	6 marca	2016	Planica	Srednija velikanka	K-95	HS-102	96,5 m	94,0 m	229,0 pkt	3.[g]	12,0 pkt	Danny Queck
3.	12 marca	2016	Harrachov	Čerťák	K-90	HS-100	87,0 m	97,5 m	236,5 pkt	3.	14,5 pkt	Danny Queck

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[35][36]
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	46	12	22
Sezon 2015/2016
																								punkty
29	45	-	-	2	16	20	17	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	13	3	8	3	294
Sezon 2016/2017
																				punkty
15	34	10	45	-	-	14	29	50	34	-	-	-	-	8	5	-	-	-	-	139
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	14	5	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	63
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc, Žiga Jelar i Timi Zajc
2. Skład zespołu: Urša Bogataj, Žiga Jelar, Nika Križnar i Peter Prevc
3. Skład zespołu: Lovro Kos, Žiga Jelar, Timi Zajc i Anže Lanišek
4. Skład zespołu: Žiga Jelar, Tilen Bartol, Aljaž Osterc i Bor Pavlovčič
5. Skład zespołu: Nika Križnar, Tilen Bartol, Ema Klinec i Žiga Jelar
6. Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
7. Ex aequo z Cene Prevcem