Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Edmund Chojecki (major)
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Edmund Chojecki (ur. 18 marca 1892 w Popówce, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
.jpg)
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 18 marca 1892 w Popówce, powiecie nowogródzkim, w rodzinie Józefa i Władysławy ze Zdrojewskich[1]. Po I wojnie światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego.
Wziął udział w wojnie z bolszewikami[2]. W maju 1920, w stopniu porucznika, został przydzielony do 16 pułku ułanów na stanowisko dowódcy szwadronu karabinów maszynowych[2][3].
Był wybitnym jeźdźcem. W 1921 znalazł się w składzie reprezentacji Polski w zawodach w Nicei. W kolejnych latach brał udział w wielu zawodach sportowych i odnosił sukcesy[4].
Został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów jazdy. W 16 pułku ułanów służył do 1924[2]. Później został przeniesiony do 23 pułku ułanów, a następnie przydzielony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisko szefa ekwitacji[5]. W tym czasie poznał mjra Henryka Dobrzańskiego. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 17. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. W lipcu tego roku został przesunięty w CWKaw ze stanowiska instruktora jazdy konnej na stanowisko głównego instruktora jazdy konnej[7][2]. Później został przeniesiony do 4 pułku strzelców konnych w Płocku[2]. W kwietniu 1933 został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Łucku[8][2]. Na tym stanowisku pozostał do 1939[9].
Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. O jego pobycie tam wspomniał w swojej relacji Henryk Gorzechowski (syn Henryka Gorzechowskiego)[10]. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[11][12]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[13]. W 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców[14] pod numerem 480[15][16]. Przy zwłokach Edmunda Chojeckiego zostały odnalezione m.in. legitymacja oficerska, legitymacja Orderu Virtuti Militari i dokument jego nadania, trzy pocztówki, dwa listy oraz pugilares[17][18]. Figuruje na liście wywózkowej 015/2[1] z 5 kwietnia 1940, poz. 31[19].
Był żonaty z Marią z Mojewskich, z którą miał córkę Krystynę[1].
Remove ads
Upamiętnienie
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[20][21][22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[23][24][25].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” 26 marca 2009 Edmund Chojecki został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci przy Zespole Szkół w Birczy[26].
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3341 (30 czerwca 1921)[27][28]
- Krzyż Walecznych[29]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[30][31]
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 września 1926)[32]
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads