Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Richard Freitag
niemiecki skoczek narciarski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Richard Freitag (ur. 14 sierpnia 1991 w Erlabrunn) – niemiecki skoczek narciarski. Drużynowy srebrny medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Drużynowy medalista mistrzostw świata: złoty z 2015 i brązowy z 2013 w drużynie mieszanej oraz złoty z 2019 i srebrny z 2013 w zespole męskim. Indywidualny brązowy medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018, drużynowy srebrny medalista z 2012 i 2016. Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2017/2018. Medalista mistrzostw kraju.
Jest synem Holgera Freitaga, skoczka narciarskiego w latach 80. reprezentującego NRD. Swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata odniósł w tym samym miejscu – Harrachovie – w którym jedyne w karierze zwycięstwo odniósł jego ojciec[4]. Skoki narciarskie uprawia również młodsza siostra Richarda, Selina Freitag[5].
Remove ads
Przebieg kariery
Podsumowanie
Perspektywa
Lata 2007-2009
1 września 2007 zadebiutował w zawodach FIS Cup. W konkursie w Oberwiesenthal zajął 27. miejsce[6]. W styczniu 2009 dwukrotnie zwyciężył w zawodach FIS Cup rozgrywanych w Harrachovie. Tydzień później – 17 stycznia – po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. W zawodach na skoczni w Bischofshofen zajął 10. miejsce. W kolejnych zawodach sezonu 2008/2009 jeszcze kilkukrotnie zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[7].
Sezon 2009/2010
W lipcu 2009, reprezentując Saksonię, zdobył brązowy medal mistrzostw Niemiec w zawodach drużynowych[8]. 3 października 2009 w Klingenthal zadebiutował w zawodach Letniego Grand Prix, zajmując 39. pozycję. 12 grudnia 2009 w Vikersund zajął trzecie miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego, po raz pierwszy stając na podium zawodów tej rangi. 29 grudnia zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 46. miejsce w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie. 3 stycznia 2010 podczas zawodów w Innsbrucku zdobył swój pierwszy punkt do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, zajmując 30. miejsce. Był to jego jedyny punkt PŚ w sezonie. 6 marca w Oslo zajął drugie miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Znalazł się w składzie reprezentacji Niemiec na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2010 w Planicy. Zajął w nich 28. miejsce indywidualnie oraz 7. w drużynie[9].
Sezon 2010/2011
8 grudnia 2010 zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Rovaniemi, a trzy dni później był drugi w Vikersund. Od połowy grudnia rozpoczął starty w Pucharze Świata. Pierwsze w sezonie punkty zdobył w Engelbergu, zajmując 22. miejsce, a 29 grudnia w Oberstdorfie był 13. W kolejnych konkursach również zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. W styczniu 2011 wystartował w mistrzostwach świata juniorów w Otepää. Indywidualnie zajął 9. miejsce, natomiast w drużynie zdobył srebrny medal. W marcu wystąpił na seniorskich Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011, na których zajął 15. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni dużej oraz 4. w konkursie drużynowym[10]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2010/2011 zajął 38. miejsce z 105 punktami[11].
Sezon 2011/2012
W większości konkursów Letniego Grand Prix 2011 Freitag zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W sierpniu stanął na podium zawodów w Hinterzarten (3. miejsce) i Courchevel (2. miejsce)[12]. Na Mistrzostwach Niemiec 2011 zdobył srebrny medal indywidualnie[13].
W otwierających sezon 2011/2012 Pucharu Świata zawodach w Ruce zajął 9. miejsce. Kolejny konkurs, 3 grudnia 2011 w Lillehammer, ukończył na drugiej pozycji, tym samym po raz pierwszy w karierze zajmując miejsce na podium PŚ[12]. 11 grudnia odniósł swoje pierwsze zwycięstwo: na skoczni w Harrachovie wyprzedził Austriaka Thomasa Morgensterna i swojego rodaka Severina Freunda[14]. Przez cały sezon regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. Po raz kolejny na podium stanął w Zakopanem, dwukrotnie: 20 i 21 stycznia 2012 zajmując drugie miejsce.
W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012 w Vikersund. Indywidualnie zajął 9. miejsce[12], zaś w zawodach drużynowych reprezentacja Niemiec, w której obok Freitaga wystartowali również Andreas Wank, Maximilian Mechler i Severin Freund, zdobyła srebrny medal. Sam Freitag dwukrotnie poprawiał w nich swój rekord życiowy, w drugiej serii ustanawiając skokiem na 230 metrów nowy rekord Niemiec[15]. 8 marca 2012 w Trondheim po raz czwarty w sezonie zajął 2. miejsce w zawodach Pucharu Świata[12]. Sezon zakończył na 6. miejscu klasyfikacji generalnej z 1031 punktami[11].
Sezon 2012/2013
W Letnim Grand Prix 2012 trzykrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce, najwyżej klasyfikowanym będąc na 5. miejscu[16]. Na Mistrzostwach Niemiec 2012 indywidualnie zdobył brązowy medal[17].
W pierwszej części sezonu 2012/2013 Freitag zajmował z reguły miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Lepsze wyniki osiągnął w zawodach na skoczni w Krasnej Polanie, rozgrywanych 7 i 8 grudnia 2012 jako próba przed igrzyskami w Soczi, w pierwszym konkursie zajmując 6., a w drugim 2. miejsce. Po raz kolejny na podium stanął 9 stycznia 2013 w Wiśle, ponownie kończąc zawody na drugiej pozycji. 16 lutego na mamuciej skoczni Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie po raz drugi w karierze wygrał zawody Pucharu Świata[16].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Indywidualnie zajął 6. miejsce zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej, zdobył natomiast dwa medale w zawodach drużynowych: brązowy w konkursie mieszanym na skoczni normalnej oraz srebrny w drużynie męskiej na skoczni dużej. 10 marca w Lahti po raz kolejny zwyciężył w zawodach Pucharu Świata. Pięć dni później był drugi w Trondheim[16]. Cały sezon zakończył na 8. miejscu klasyfikacji generalnej z 736 punktami[11].
Sezon 2013/2014
Zwyciężył w pierwszym konkursie Letniego Grand Prix 2013, rozgrywanym w Hinterzarten. Miejsca w najlepszej dziesiątce zajął jeszcze w dwóch innych[18].
Z powodu kontuzji stopy[19] nie startował w początkowych konkursach sezonu 2013/2014 Pucharu Świata. W pierwszym występie po powrocie, 7 grudnia w Lillehammer zajął 3. miejsce. Na tej samej pozycji ukończył również zawody w Zakopanem 19 stycznia 2014. W międzyczasie osiągał gorsze wyniki, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 9. miejscu. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 indywidualnie zajął 20. lokatę na skoczni normalnej i 21. na dużej, a w konkursie drużynowym nie wystąpił. W większości konkursów Pucharu Świata rozgrywanych po igrzyskach nie zdobywał punktów[18]. Sezon zakończył na 24. pozycji w klasyfikacji generalnej z 313 punktami[11].
Sezon 2014/2015
W ramach Letniego Grand Prix 2014 zajął 1. miejsce w konkursie w Klingenthal. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[20]. Zwyciężył w indywidualnym konkursie Mistrzostw Niemiec 2014[21].
Po słabszym początku sezonu 2014/2015 Pucharu Świata zwyciężył w konkursie w Engelbergu 20 grudnia 2014. Kolejną wygraną odniósł w Innsbrucku w ramach 63. Turnieju Czterech Skoczni[20]. Cały turniej ukończył na 6. miejscu w klasyfikacji generalnej[11]. Po jego zakończeniu osiągał gorsze wyniki w Pucharze Świata – najwyżej klasyfikowany był na 8. pozycji, najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[20].
Wystartował w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Indywidualnie zajął 7. miejsce na skoczni normalnej i 15. na skoczni dużej, w drużynie męskiej był 5., zaś w konkursie drużyn mieszanych zdobył, wraz z Cariną Vogt, Kathariną Althaus i Severinem Freundem, złoty medal[20]. W klasyfikacji generalnej sezon Pucharu Świata zakończył na 12. pozycji z 622 punktami[11].
Sezon 2015/2016
W pięciu startach w Letnim Grand Prix 2015 najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu. W Pucharze Świata 2015/2016 zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Ani razu nie stanął na podium indywidualnie, w najlepszych występach, w listopadzie 2015 w Klingenthal i w grudniu w Engelbergu, zajmując 4. lokatę[22]. Sezon zakończył na 9. pozycji w klasyfikacji generalnej z 680 punktami[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016. Indywidualnie zajął 8. miejsce, a w konkursie drużynowym zdobył srebrny medal[22].
Sezon 2016/2017
W Letnim Grand Prix 2016 najwyżej klasyfikowany był na 9. miejscu[23]. Na Mistrzostwach Niemiec 2016 zdobył brązowy medal indywidualnie i srebrny w drużynie[24][25]. W Pucharze Świata 2016/2017 raz zajął miejsce na podium – 22 stycznia 2017 był trzeci w Zakopanem. Najczęściej zawody kończył w drugiej dziesiątce[23]. W klasyfikacji generalnej na koniec sezonu znalazł się na 13. miejscu z 507 punktami[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie był 9. na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie zawody zakończył na 4. pozycji[23].
Sezon 2017/2018
Sezon 2017/2018 Pucharu Świata rozpoczął od 4. miejsca w Wiśle. Pomiędzy 2 grudnia 2017 a 1 stycznia 2018 siedem razy z rzędu stanął na podium cyklu: zajął 1. i 2. miejsce w Niżnym Tagile, zwyciężył w Titisee-Neustadt, był 2. i 1. w Engelbergu, a następnie, w ramach 66. Turnieju Czterech Skoczni, zajął 2. miejsce w Oberstorfie i Garmisch-Partenkirchen[26]. Podczas trzecich zawodów turnieju, rozgrywanych w Innsbrucku, upadł w pierwszej serii konkursowej, w efekcie doznając stłuczenia biodra. Z tego powodu nie wystąpił w kolejnych zawodach Pucharu Świata[27]. Powrócił do startów na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2018, zdobywając brązowy medal w zawodach indywidualnych. W konkursie drużynowym zajął 4. miejsce[26].
3 lutego 2018 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Willingen. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Indywidualnie zajął 9. pozycję zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej, zaś w zawodach drużynowych zdobył srebrny medal. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej dziesiątce, ale nie stanął na podium indywidualnie, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 5. miejscu[26]. Sezon zakończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej, zdobywając 1070 punktów, o 373 mniej od zwycięzcy cyklu – Kamila Stocha[11].
Sezon 2018/2019
W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata zajmował najczęściej miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 4. lokacie, 17 lutego 2019 w Willingen[28]. Cały sezon zakończył na 21. miejscu w klasyfikacji generalnej z 331 punktami[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017, gdzie indywidualnie zajął 9. pozycję na skoczni dużej oraz 5. na normalnej, zaś w drużynowym konkursie męskim zdobył, wraz z Karlem Geigerem, Stephanem Leyhe oraz Markusem Eisenbichlerem, złoty medal[28].
Sezon 2019/2020
W ramach Letniego Grand Prix 2019 raz stanął na podium zawodów indywidualnych – zajął 3. miejsce w lipcowym konkursie w Hinterzarten[29]. Na Mistrzostwach Niemiec 2019 zdobył brązowy medal indywidualnie[30].
W Pucharze Świata 2019/2020 punkty zdobył jedynie w pierwszych czterech konkursach; najwyżej sklasyfikowany był na 15. miejscu, 30 listopada 2019 w Ruce[29]. Po odpadnięciu w kwalifikacjach do zawodów w Oberstdorfie w ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni został wycofany ze startów w cyklu[31]. W dalszej części sezonu okazjonalnie startował w zawodach międzynarodowych w ramach Pucharu Świata i Pucharu Kontynentalnego. W tym drugim cyklu najwyżej znalazł się na 12. miejscu, w lutym 2020 w Renie[29].
Sezon 2020/2021
W Pucharze Świata 2020/2021 wystąpił tylko w ramach niemieckich zawodów 69. Turnieju Czterech Skoczni. Jedyne punkty zdobył w Garmisch-Partenkirchen, gdzie był 27. W trakcie sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Najwyżej klasyfikowany w zawodach tego cyklu był na 6. miejscu, w rozgrywanym w grudniu 2020 konkursie w Ruce. W styczniu 2021 zwyciężył w zawodach FIS Cup w Szczyrku[32].
Sezon 2021/2022
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata wystąpił dwukrotnie. W obu konkursach w Titisee-Neustadt, rozegranych 22 i 23 stycznia 2022, zajął 21. pozycję. W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS po raz ostatni wystąpił 13 lutego 2022, zajmując 25. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Brotterode[33]. W marcu 2022 ogłosił zakończenie kariery sportowej[34].
Remove ads
Igrzyska olimpijskie
Indywidualnie
2014  Soczi/Krasnaja Polana |
– | 20. miejsce (K-95), 21. miejsce (K-125) |
2018  Pjongczang |
– | 9. miejsce (K-98), 9. miejsce (K-125) |
Drużynowo
| 2018 Pjongczang |
– | srebrny medal[a] |
Starty R. Freitaga na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Remove ads
Mistrzostwa świata
Indywidualnie
2011  Oslo |
– | 15. miejsce (K-120) |
2013  Val di Fiemme/Predazzo |
– | 6. miejsce (K-95), 6. miejsce (K-120) |
2015  Falun |
– | 7. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-120) |
2017  Lahti |
– | 9. miejsce (K-90), 19. miejsce (K-116) |
2019  Seefeld in Tirol/Innsbruck |
– | 9. miejsce (K-120), 5. miejsce (K-99) |
Drużynowo
| 2011 Oslo |
– | 4. miejsce (K-120)[b] |
| 2013 Val di Fiemme/Predazzo |
– | brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[c], srebrny medal (K-120)[d] |
| 2015 Falun |
– | złoty medal (drużyna mieszana/K-90)[e], 5. miejsce (K-120)[f] |
| 2017 Lahti |
– | 4. miejsce (K-116)[g] |
| 2019 Seefeld in Tirol/Innsbruck |
– | złoty medal (K-120)[h] |
Starty R. Freitaga na mistrzostwach świata – szczegółowo
Remove ads
Mistrzostwa świata w lotach
Indywidualnie
2010  Planica |
– | 28. miejsce |
| 2012 Vikersund |
– | 9. miejsce |
| 2016 Tauplitz |
– | 8. miejsce |
2018  Oberstdorf |
– | brązowy medal |
Drużynowo
| 2010 Planica |
– | 7. miejsce[i] |
| 2012 Vikersund |
– | srebrny medal[j] |
| 2016 Tauplitz |
– | srebrny medal[k] |
| 2018 Oberstdorf |
– | 4. miejsce[l] |
Starty R. Freitaga na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Remove ads
Mistrzostwa świata juniorów
Indywidualnie
2011  Otepää |
– | 9. miejsce |
Drużynowo
| 2011 Otepää |
– | srebrny medal[n] |
Starty R. Freitaga na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Remove ads
Puchar Świata
Podsumowanie
Perspektywa
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca na podium
| Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
| 2009/2010 | – | – | – | – |
| 2010/2011 | – | – | – | – |
| 2011/2012 | 1 | 4 | – | 5 |
| 2012/2013 | 2 | 3 | – | 5 |
| 2013/2014 | – | – | 2 | 2 |
| 2014/2015 | 2 | – | – | 2 |
| 2015/2016 | – | – | – | – |
| 2016/2017 | – | – | 1 | 1 |
| 2017/2018 | 3 | 5 | – | 8 |
| 2018/2019 | – | – | – | – |
| 2019/2020 | – | – | – | – |
| 2020/2021 | – | – | – | – |
| 2021/2022 | – | – | – | – |
| Suma | 8 | 12 | 3 | 23 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
| Sezon 2010/2011 |
.svg){kind=small} |
 |
|
|
.svg){kind=small} | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| - | - | 3 | 4 | - | |||||
| Sezon 2011/2012 |
|
.svg){kind=small} |
|
|
|
| |||
| 4 | 4 | 3 | 4 | 2 | 3 | ||||
| Sezon 2012/2013 |
 |
|
.svg){kind=small} |
|
|
|
| ||
| 4 | 1 | 4 | 3 | 4 | 1 | 6 | |||
| Sezon 2013/2014 |
|
|
|
|
| ||||
| - | - | 2 | - | 4 | |||||
| Sezon 2014/2015 |
|
|
|
|
| ||||
| 1 | 1 | 2 | 2 | 6 | |||||
| Sezon 2015/2016 |
|
|
|
|
|
| |||
| 1 | 1 | 4 | 4 | 2 | 5 | ||||
| Sezon 2016/2017 |
|
|
|
|
|
| |||
| 2 | 1 | 3 | 2 | 5 | 2 | ||||
| Sezon 2017/2018 |
|
|
|
|
|
|
|
| |
| 4 | 2 | 3 | 2 | 1 | 4 | 4 | 2 | ||
| Sezon 2018/2019 |
|
|
|
|
|
|
| ||
| 2 | - | 2 | 2 | - | 2 | 2 | |||
| Sezon 2019/2020 |
|
|
|
|
| ||||
| 5 | 6 | - | - | - | |||||
| Legenda | |||||||||
| 1 2 3 4-8 poniżej 8 - – zawodnik nie wystartował | |||||||||
Turniej Czterech Skoczni
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Raw Air
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Willingen Five
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Planica 7
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Puchar Świata w lotach
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Remove ads
Letnie Grand Prix
Podsumowanie
Perspektywa
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
| 2011 | |
| |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2 | 4 | ||||||||
| 2012 | |
 |
| ||||||
| 3 | - | 3 | |||||||
| 2013 | |
|
| ||||||
| 3 | 2 | - | |||||||
| 2014 | | ||||||||
| 5 | |||||||||
| 2015 | |
| |||||||
| 2 | - | ||||||||
| 2016 | | ||||||||
| 3 | |||||||||
| 2018 | |
 | |||||||
| 2 | - | ||||||||
| 2019 | |
|
| ||||||
| - | 1 | 4 | |||||||
| Legenda | |||||||||
| 1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu | |||||||||
Lotos Poland Tour
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Remove ads
Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego
.svg){kind=small}
Remove ads
Letni Puchar Kontynentalny
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego
FIS Cup
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Remove ads
Rekordy skoczni
Uwagi
- Skład zespołu: Karl Geiger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Martin Schmitt, Richard Freitag, Severin Freund i Michael Uhrmann
- Skład zespołu: Ulrike Gräßler, Richard Freitag, Carina Vogt i Severin Freund
- Skład zespołu: Andreas Wank, Severin Freund, Michael Neumayer i Richard Freitag
- Skład zespołu: Carina Vogt, Richard Freitag, Katharina Althaus, Severin Freund
- Skład zespołu: Michael Neumayer, Markus Eisenbichler, Richard Freitag, Severin Freund
- Skład zespołu: Markus Eisenbichler, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Andreas Wellinger
- Skład zespołu: Karl Geiger, Richard Freitag, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler
- Skład zespołu: Michael Neumayer, Richard Freitag, Martin Schmitt i Michael Uhrmann
- Skład zespołu: Andreas Wank, Richard Freitag, Maximilian Mechler i Severin Freund
- Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Richard Freitag, Severin Freund
- Skład zespołu: Andreas Wellinger, Stephan Leyhe, Markus Eisenbichler, Richard Freitag
- Seria konkursowa została odwołana.
- Skład zespołu: Daniel Wenig, Stephan Leyhe, Marinus Kraus, Richard Freitag
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads