Karol Tkocz

Karol Tkocz (ur. 16 lutego 1908 w Szarlocińcu, obecnie część Chorzowa^[1], zm. 17 lipca 1988^[2]) – polski działacz partyjny i państwowy, górnik i związkowiec. Poseł do Krajowej Rady Narodowej, wiceprezydent Katowic, przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach.

Karol Tkocz

Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1908 Szarlociniec
Data śmierci	17 lipca 1988
Zawód, zajęcie	działacz partyjny i państwowy, górnik, związkowiec
Stanowisko	wiceprezydent Katowic (1945–?), poseł do Krajowej Rady Narodowej (1945–1947), przewodniczący Prezydium WRN w Katowicach (1945–1949)
Partia	KPP, PPR, PZPR
Odznaczenia

Życiorys

Po ukończeniu szkoły powszechnej pracował w kopalniach „Śląsk” w Chropaczowie (1922–1928) i „Hohenzollern” w Szombierkach (1928–1930). Po 1930 bezrobotny, udzielał się w ruchu związkowym górników i metalowców, wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. W okresie II RP trzykrotnie skazywany na kary więzienia za nielegalną działalność polityczną, wyroki odbywał w Katowicach. Od 1940 do 1942 pracował w tartaku w Bytomiu, następnie wcielony przymusowo do armii niemieckiej. Zdezerterował na froncie, przechodząc na stronę Armii Czerwonej. Od 1944 działał w grupie partyzanckiej, walcząc w regionach Równego i Łucka, a następnie Nowego Targu i Wadowic oraz prowadząc działalność wywiadowczą na obszarze Górnego Śląska^[1].

W lutym 1945 powrócił do Polski, został następnie wiceprezydentem Katowic. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. W maju 1945 wybrany radnym i przewodniczącym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach (dla województwa śląsko-dąbrowskiego)^[3]; stanowisko to zajmował do października 1949. Należał do inicjatorów powołania i członka Kuratorium Instytutu Śląskiego w Katowicach. W maju 1945 powołany w skład Krajowej Rady Narodowej z okręgu Gliwice, zasiadał w niej do końca kadencji^[1]. Był także posłem na Sejm Ustawodawczy (1947–1952). Działał w PZPR m.in. jako członek plenum i egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach, a następnie w Opolu, od 1950 był zastępcą przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu i przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych^[4]. W 1950 wyznaczony na szefa misji w Niemieckiej Republice Demokratycznej, jednak nie objął stanowiska. W późniejszych latach był dyrektorem do spraw pracowniczych w Kopalni Węgla Kamiennego „Wujek”.

Autor publikowanych wspomnień. Pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach^[2].

Ordery i odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1979)^[5]
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (25 czerwca 1946)^[6]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)^[7]
• Krzyż Partyzancki
• Śląski Krzyż Powstańczy
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal im. Ludwika Waryńskiego
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1961)^[8]
• Pamiątkowy Medal z okazji 40 rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)^[9]
• Medal "Za zasługi na rzecz przyjaźni między narodami" (1986, nadany przez Ligę Przyjaciół Narodów NRD)^[10]
• odznaczenia radzieckie i Niemieckiej Republiki Demokratycznej

Bibliografia

• Zmarł Karol Tkocz [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 167, 19 lipca 1988, s. 1–2.