Mietlica alpejska

Mietlica alpejska^[4] (Agrostis alpina Scop.) – gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych (traw).

Mietlica alpejska

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	mietlica
Gatunek	mietlica alpejska
Nazwa systematyczna
Agrostis alpina Scop. Fl. Carn. Ed. 2. 1:60. 1772[3]

Zasięg występowania

Występuje w górach Europy: w Alpach, Pirenejach, północnych Apeninach, Sudetach, Karpatach oraz w rozproszeniu w górach Półwyspu Bałkańskiego^[5], a także w Afryce Północnej^[6]. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach. Znana jest tutaj z około 20 stanowisk: Błyszcz, Cubryna, Czarnostawiański Kocioł, Dolina Litworowa, Dolina Mułowa, Dolina Starorobociańska, Granaty, Jaferowy Żleb, Kasprowy Wierch, Kozia Dolinka, Krzesanica, Małołączniak, Mięguszowieckie Szczyty, Mnich, Niżnie Rysy, Rzędy Tomanowe, Skrajna Turnia, Starorobociańska Rówień, Tomanowe Stoły, Szpiglasowa Przełęcz, Wołowiec^[5].

Morfologia

Łodyga

Źdźbło o wysokości 10–30 cm. Pędy liściowe krótkie. Pod ziemią rozłogi^[7].

Liście

Na źdźble 1-2 sztywne liście o długości 6–12 cm i szerokości nie przekraczającej 1 mm. Blaszka liściowa szczeciniasta i na wpół złożona. Często szarozielone. Języczek liściowy o długości 3-4 mm, ostro zakończony^[7].

Kwiaty

Zebrane w wiechę o szorstkich, pokrytych krótkimi włoskami gałązkach. Dolne gałązki tej wiechy mają tylko 1-2 gałązki podstawowe, a czasami są w ogóle bez gałązek podstawowych. Kłoski o długości 4-5 mm, przeważnie ciemnofioletowe i wyrastające na szczytach gałązek. Dolna plewa lancetowata, o długości 4-5 mm. Plewka górna beznerwowa i niepozorna. Plewka dolna z długą ością. Pylniki 3^[7][6].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca. Tworzy mieszańce z mietlicą skalną (Agrostis rupestris)^[7]. Rośnie w murawach, zarówno na podłożu wapiennym, jak i bezwapiennym, silnie kwaśnym. W Tatrach występuje głównie w piętrze halnym, rzadziej w piętrze kosodrzewiny i bardzo rzadko w reglu górnym^[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Festuco-versicoloris-Agrostietum^[8]. Liczba chromosomów 2n = 14^[9].

Zagrożenia

Według klasyfikacji IUCN z 2001 jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU)^[10]. W Polsce gatunek umieszczony na czerwonej liście w kategorii VU (narażony)^[11]. W polskich Tatrach rośnie wyłącznie na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego, często na obszarach ochrony ścisłej. Działalność człowieka nie stanowi dla niej zagrożenia. Najliczniejsze jej stanowiska (na Skrajnej Turni od północnej strony i w Tomanowych Rzędach) znajdują się poza szlakami turystycznymi. Jedynym zagrożeniem jest naturalna sukcesja ekologiczna – zarastanie niektórych jej stanowisk przez kosodrzewinę^[5].

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.