Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Wikipedysta:Gbond/brudnopis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Remove ads

Górnośląska Brygada WOP

Podsumowanie
Perspektywa
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...
Thumb
Budynek Sztabu Górnośląskiej Brygady WOP
Thumb
Dawne koszary WOP w Gliwicach
Thumb
GB WOP jeden z placów apelowych
Thumb
Brama od ulicy Daszynskiego dawniej Nowotki
Thumb
warsztaty
Thumb
GB WOP budynek przy ul. Bolesława Śmiałego
Thumb
GB WOP Koszary widok od ulicy Daszyńskiego
Thumb
GB WOP Budynek od ul Daszyńskiego przed wyburzeniem
Thumb
hotel i kasyno brygady
Thumb
Budynek dawnej piekarni

Górnośląska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza jednostka 2445-0 – jedna z brygad w strukturze organizacyjnej Wojsk Ochrony Pogranicza.

Sformowana w 1958 na bazie 4 Brygady WOP na podstawie zarządzenia MSW nr 075/58 z 22 kwietnia 1958. Sztab brygady stacjonował w Gliwicach[1]. W 1963 roku społeczności województw śląskiego i opolskiego ufundowały Brygadzie nowy sztandar. W imieniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, aktu wręczenia dokonał wiceminister gen.bryg. Franciszek Szlachcic, sztandar odebrał dowódca brygady płk Bolesław Bonczar. Brygada odznaczona została m.in Orderem Sztandaru Pracy II klasy, aktu dekoracji sztandaru w imieniu Rady Państwa dokonał gen.dyw Lucjan Czubiński wiceminister MSW.

Rozformowana 15 maja 1991. Na jej bazie powstały dwa oddziały Beskidzki Oddział Straży Granicznej i Śląski Oddział Straży Granicznej.

Struktura organizacyjna

"Dowódcy brygady"

Zastępcy dowódcy brygady -zastępca ds. linowych

-zastępca ds. politycznych

  • mjr Przestaszewski
  • mjr Krasicki
  • płk mgr Aleksander Monka
  • ppłk mgr K. Kornaga
  • płk Izydor Jałoszyński
  • płk Stanisław Mikulski do sierpnia 1988r
  • mjr.mgr Kazimierz Malinowski

po reorganizacji w pion wychowawczy

  • mjr.mgr Kazimierz Malinowski

-zastępca ds. zwiadu

-szef sztabu

-szef służb technicznych

  • płk Stanisław Mirkowski

po reorganizacji w zastępcę ds.techniki i zaopatrzenia

  • płk Jan Pawlik
  • płk inż Zdzisław Raczyński

-kwatermistrz

  • płk Bohdan Murawiński

po reorganizacji -starszy radca prawny brygady

  • ppłk mgr Bolesław Kaczyński

-kierownik sekcji kadr

  • ppłk Stanisław Frelak

Oficerowie brygady wpisani do "Honorowej księgi WOP"

  • generał brygady Bolesław Bonczar - dowódca Górnośląskiej Brygady WOP
  • pułkownik Bolesław Cader - dowódca batalionu granicznego Cieszyn
  • pułkownik Stefan Gacek
  • pułkownik Paweł Grzybek
  • podpułkownik Jerzy Janicki - zastępca szefa zwiadu brygady
  • pułkownik Mieczysław Matela - długoletni pracownik aparatu politycznego brygady
  • pułkownik Stanisław Mikulski - zastępca dowódcy brygady do spraw politycznych
  • podpułkownik Bolesław Sowa - zastępca dowódcy batalionu granicznego Cieszyn do spraw zwiadu
  • major Jan Toma - dowódca strażnicy Krzanowice batalionu Racibórz
  • pułkownik Zdzisław Wędrowczyk - zastępca szefa wydziału zwiadu brygady

Batalion Odwodowy

(przy brygadzie)

  • mjr Adamowicz
  • kpt. Antoni Dujanowicz p.o dowódcy
  • ppłk Eugeniusz Łukasik
  • ppłk Tadeusz Protazy

Szkoła Podoficerska

  • kpt. (płk) Michał Radziecki
  • kpt (ppłk) Bronisław Kuzio
  • mjr (płk) Paweł Grzybek do rozformowania

O brygadzie

gen. bryg. Bolesław Bonczar powiedział – "o brygadzie należy pamiętać zawsze, do ostatniego żołnierza i sympatyka Górnośląskiej Brygady, ona dała nam pracę, tu spędziliśmy życie i wylany pot nie może pójść na marne". Henryk Banasiewicz z myślą o brygadzie i jubileuszu WOP napisał wiersz pt. "Ślady".

"Ślady"
Kto nas wspomina
kto nas pamięta
idących
lasem i śniegiem
Mróz zeszkli rzeki'
wiatr zatrze ślady
Kto o nas
będzie pamiętał?
I znowu nocą
pod gwiazd migotem
musimy
drogi przemierzać
Mróz nami szarpie
wiatr nas kołysze
powoli przestrzeń szarzeje.

Przekształcenia =

10 Oddział Ochrony Pogranicza → 10 Katowicki Oddział WOP → 21 Brygada Ochrony Pogranicza → 4 Brygada WOP → 4 Górnośląska Brygada WOP → Górnośląska Brygada WOP → Beskidzki i Śląski Oddział SG

Remove ads

42 batalion WOP

Podsumowanie
Perspektywa
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...

42 batalion WOP Cieszyn im. „Ziemi Cieszyńskiej” . Powstały na bazie 63 samodzielnego batalionu ochrony granicy w Cieszynie. Podległy 4 Górnośląskiej Brygadzie WOP. Ze strażnicami:

por. Sławomir Żurawlow
kpt. Cezary Wójcik
kpt. Mariusz Kolanko
mjr Janusz Ryłko
kpt. Mirosław Orawiec
  • strażnica Poniwiec
kpt. Stanisław Molenda
kpt. Jerzy Górecki
  • strażnica Leszna Góra
kpt. Józef Sołyga
mjr Andrzej Wróbel
kpt. Zbigniew Gnieduk
por. Wiesław Świętosławski
kpt. Czesław Kobis
kpt. Józef Topór
kpt. Ryszard Łętowski
por. Władysław Siwek
kpt. Stanisław Lenart
mjr (ppłk) Jan Kohut
mł. chor. Władysław Siwek
ppor. Aleksander Bojułka
kpt. Edward Moczała
chor. Adam Nowak
mjr Zdzisław Czopek - do rozformowania
kpt. Antoni Olejnik
kpt. Edward Muzyka
mjr Witold Klimczak - do rozformowania

Dowódcy

  • mjr Jan Baran do 1964 r.
  • ppłk (płk) Jan Krasowski do czasu rozformowania w 1976 r.

Po rozformowaniu batalionu strażnice przeszły pod dowództwo sztabu brygady. Obowiązki dowództw batalionów przeszły na oficerów kierunkowych ze sztabu brygady, wydziału zwiadu i politycznego.

Po przemianowaniu w 1976 r. batalionu z batalionu granicznego na szkolno-odwodowy, dowódcami byli:

  • mjr (płk) Stefan Gacek
  • ppłk Bolesław Cader

zastępca d/s politycznych

  • ppłk Edward Trzaska

szefem sztabu

  • mjr Janusz Narolski
  • mjr Jerzy Rychel

Utworzono również: grupę operacyjną zwiadu -kierownicy-

  • mjr Kazimierz Nowak
  • ppłk Włodzimierz Węgierkiewicz

grupę zabezpieczenia kwatermistrzowskiego -kierownik-

  • mjr Aleksander Ozga

grupę zabezpieczenia technicznego -kierownik-

  • mjr Jan Abramczyk

W 1983 r. na wniosek Wojewody Bielskiego Minister Spraw Wewnętrznych nadał batalionowi nazwę „Jednostka Wojsk Ochrony Pogranicza Ziemi Cieszyńskiej”. Aktu nadania na ręce Dowódcy Batalionu mjr. Stefana Gacka, dokonał Minister Andrzej Gdula na uroczystym apelu na Rynku Cieszyńskim 12 października 1983 r. Obecny był Dowódca WOP gen. bryg. Feliks Stramik oraz Dowódca Górnośląskiej Brygady WOP gen.bryg. Bolesław Bonczar. Dnia 15 maja 1991r. przestała istnieć Górnośląska Brygada WOP, a dnia 16 maja Wojska Ochrony Pogranicza, razem z brygadą zostały zlikwidowane wszystkie pododdziały.

W połowie 1984 roku batalion został ponownie przemianowany na batalion graniczny. Dowódcą batalionu został ppłk Bolesław Cader, szefem sztabu ppłk Zenon Skowron, z-cą d/s politycznych ppłk Zygmunt Staszewski, z-cą d/s zwiadu ppłk Bolesław Sowa, z-cą d/s techniki i zaop. ppłk Aleksander Ozga, następnie Józef Ruchała i kpt. Henryk Kamrowski.

Remove ads

43 batalion WOP

Podsumowanie
Perspektywa
Szybkie fakty Państwo, Rozformowanie ...

43 batalion WOP Racibórz im. "Bohaterów Powstań Śląskich". Podległy 4 Górnośląskiej Brygadzie WOP.

strażnice i dowódcy

kpt. Tadeusz Wypłosz
kpt. Romek Kowalski
por. Piotr Drużdż
mjr SG Piotr Rokiciński - do rozformowania
por. Ludwik Kukier
sierż. Antoni Zalewski p.o dowódcy/z-ca d/s specjalnych
kpt. Jan Piguła
kpt. Kopeć
mjr Jan Toma
kpt. Feliks Urbański
kpt. Leszek Dudek
kpt. SG Karol Orawski
mjr SG Andrzej Reja - do rozformowania
kpt. Wacław Nowak
kpt. Wacław Nowak
kpt. Jerzy Głuszczyński
kpt. Stanisław Mroszczak
por. Henryk Michulec
  • grupa operacyjna
kpt. Stanisław Pogan

dowódcy

  • płk Michał Radziecki- do grudnia 1971r
  • ppłk Gerard Kruk do rozformowania w 1976r

Na miejsce rozformowanego batalionu powstał batalion odwodowy w składzie: - 2 kompanii odwodowych - kompanii dowodzenia z zadaniami działań rozpoznawczo - pościgowych

Dowództwo batalionu odwodowego

dowódcy

  • mjr Józef Mróz
  • ppłk dypl. Marian Kowalski
  • ppłk dypl. Władysław Zalewski od stycznia 1986r
  • ppłk mgr Mirosław Szypowski od października 1986r

szefowie sztabu

  • kpt. (mjr) mgr Mirosław Szypowski
  • kpt. Andrzej Kopczyński

z-pcy ds.polit.

  • kpt. Stanisław Kubań
  • mjr Włodzimierz Kurowski

kierownik grupy operacyjnej zwiadu przemianowany na zastępcę ds. zwiadu

  • mjr (ppłk) Roman Krwawnik

kierownik grupy zabezpieczenia kwatermistrzowskiego przemianowany na zastępcę ds. tech. zaop.

  • ppor Władysław Grygiel

kierownik grupy zabezpieczenia technicznego

  • kpt. Ryszard Terlecki

Dnia 15 maja 1991r. przestała istnieć Górnośląska Brygada WOP, a dnia 16 maja Wojska Ochrony Pogranicza, razem z brygadą zostały zlikwidowane wszystkie pododdziały. W miejsce Wojsk Ochrony Pogranicza powołano na mocy ustawy Straż Graniczną jako formację typu policyjnego o charakterze prewencyjnym, odcinek granicy ochraniany przez Górnośląską Brygadę WOP przejął Śląski i Beskidzki Odział Straży Granicznej przemianowany później na Śląsko - Małopolski Oddział Straży Granicznej. Straż Graniczna zredukowała ilość pododdziałów granicznych (strażnic), zmieniając system ochrony granicy oraz system dowodzenia oraz stan etatowy. Powyżej wyszczególniono strażnice, które zostały przejęte przez SG podając datę ich rozformowania.

Śląski Oddział Straży Granicznej został zorganizowany w Raciborzu.

Remove ads

44 Batalion WOP

Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...

44 Batalion WOP – pododdział graniczny 4 Górnoślaskiej Brygady WOP.

Powstał na bazie 69 Samodzielnego Batalionu Granicznego w Głubczycach.

Zarządzeniem MSW nr 0104 z 4 lipca 1961 r rozformowano 44 Batalion WOP w Głubczycach. Komendę nad straznicami objeły sąsiednie,45 batalion WOP Prudnik oraz 43 batalion WOP Racibórz. W miejsce rozformowanego batalionu stworzono:

  • referat zwiadu podległy sekcji zwiadu batalionu Racibórz
  • składnicę sprzętu kwatermistrzowskiego - podległą sztabowi brygady.

Struktura organizacyjna

  • dowództwo - Głubczyce

Strażnice

Dowódcy

45 batalion WOP

Podsumowanie
Perspektywa
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...

45 Batalion WOP – pododdział graniczny 4 Górnośląskiej Brygady WOP. Powstały w czerwcu 1950 r. na bazie 71 Samodzielnego Batalionu WOP w Prudniku.

Po rozformowaniu batalionu w 1976 r. strażnice przeszły pod dowództwo sztabu brygady, przechodząc tym samym na dwustopniowy system dowodzenia. Obowiązki dowództw batalionów przeszły na oficerów kierunkowych ze sztabu brygady, wydziału zwiadu i politycznego. Przemianowany w 1976 r. na Ośrodek Szkolenia Górnośląskiej Brygady WOP w Prudniku.

Po kolejnej reorganizacji w 1984 r. sformowano na nowo bataliony graniczne w tym w Prudniku.

Dnia 15 maja 1991 r. przestała istnieć Górnośląska Brygada WOP, a dnia 16 maja Wojska Ochrony Pogranicza, razem z brygadą zostały zlikwidowane wszystkie pododdziały. W miejsce Wojsk Ochrony Pogranicza powołano na mocy ustawy Straż Graniczną jako formację typu policyjnego o charakterze prewencyjnym, odcinek granicy ochraniany przez Górnośląską Brygadę WOP przejął Śląski i Beskidzki Odział Straży Granicznej przemianowany później na Śląsko - Małopolski Oddział Straży Granicznej. Straż Graniczna zredukowała ilość pododdziałów granicznych (strażnic), zmieniając system ochrony granicy oraz system dowodzenia oraz stan etatowy. Poniżej wyszczególniono strażnice, które zostały przejęte przez SG podając datę ich rozformowania.

Strażnice i ich dowódcy

(Przejście graniczne Konradów-Zlaté Hory)

kpt. (ppłk) Stefan Matyński
kpt. (mjr) Aleksy Ptaszyński
por. (mjr SG) Andrzej Krasicki - p.o. dowódcy
kpt. Zbigniew Fornalik
por. Czesław Ziubrzyński
mjr SG (płk SG) Henryk Pichura - komendant
kpt. SG Henryk Michulec - zastępca komendanta
mjr SG (płk SG) Antoni Ożóg - komendant - do rozformowania
kpt. (mjr) Tadeusz Cerazy
por. (kpt.) Andrzej Kopczyński
por. (ppłk SG) Jerzy Górecki
kpt. (mjr SG) Andrzej Krasicki - do rozformowania
  • Strażnica WOP Trzebina do 01.01.2003 r.

( Drogowe przejście graniczne Trzebina – Bartultovice )

por. Stanisław Malarz
kpt. (mjr) Stanisław Jędrusiak
por. Czesław Ziubrzyński
mjr SG Józef Kulak - komendant
mjr SG Krzysztof Kędzior - komendant
mjr SG Włodzimierz Karsznia - komendant - do rozformowania

(Przejście graniczne na Biskupiej Kopie, Przejście graniczne Pokrzywna-Jindřichov (kolejowe))

Thumb
strażnica WOP Pokrzywna
st.sierż. Jan Kępa - z-ca d/s specjalnych
por. Włodzimierz Kiełbiewski
kpt. Antoni Zalewski
kpt. Mieczysław Pita
kpt. (ppłk) Aleksander Klimas
por. Czesław Ziubrzyński
kpt. Józef Kulak
mjr SG Andrzej Krasicki - komendant
kpt. (mjr) Adam Harlos
por. Stankiewicz - zastępca dowódcy
kpt. (mjr) Tadeusz Kwiędacz
st. chor. Marian Gołas
por. (mjr SG) Włodzimierz Karsznia - dowódca / komendant
por. (kpt. SG) Henryk Michulec - zastępca dowódcy / komendanta
mjr SG Piotr Bogucki - komendant - do rozformowania

pozostała kadra strażnicy

st. chor. Stanisław Bakalarczyk - szef strażnicy
st. chor. Jan Krysowaty - rozpoznawczy
chor. Roman Pokarmis - rozpoznawczy
mł. chor. (mjr SG) Dariusz Sczepkowski - rozpoznawczy
sierż. Tadeusz Biłobran - rozpoznawczy
chor. Jan Franczak

( Drogowe przejście graniczne Jarnołtówek – Zlaté Hory )

por. Domański
por. Korusiewicz
chor. Stefan Wolny
por. (kpt.) Antoni Zalewski - do rozformowania

Po przemianowaniu w 1967r. w Ośrodek Szkolno - Kolonijny Górnośląskiej Brygady WOP

chor. Jan Franczak - szef ośrodka
kpt. (mjr) Józef Dziubek
st. chor. sztab. Edward Frankowski
kpt. Stanisław Janik
chor. Arkadiusz Łuczak - zastępca dowódcy
mjr SG Kazimierz Obczyński - komendant
por. SG Duda - komendant - do rozformowania
kpt. (płk) Piotr Węglowski
kpt. (ppłk) Bogusław Bugaj
kpt. (mjr) Bogusław Kołsut - zastępca dowódcy
kpt. Józef Kulak
st. chor. sztab. Zdzisław Andres
por. Henryk Michulec
por. Tomczak Mieczysław
kpt. SG (mjr SG) Andrzej Krasicki - komendant
kpt. SG Jarosław Góra - komendant
chor. SG Marian Pietkiewicz - d-ca plutonu odwodowego specjalnego
mjr SG Dariusz Lorenc - komendant
kpt. Stanisław Szostak
kpt. Edmund Walkiewicz
kpt. (mjr) Antoni Bławicki
kpt. Stanisław Janik
kpt. (mjr SG) Andrzej Krasicki
kpt. SG Stanisław Janik - komendant - do rozformowania
  • Grupa Operacyjna Nysa
mjr (płk SG) Henryk Pichura - kierownik

Dowódcy batalionu

  • ppłk Tadeusz Semik - od listopada 1945 r. do kwietnia 1946 r.
  • mjr Mieczysław Szpuner - od kwietnia 1946 r. do października 1947 r.
  • mjr (ppłk) Aleksander Wasilewski - od października 1947 r. do grudnia 1950 r.
  • kpt. Franciszek Gajdemski - od grudnia 1950 r. do marca 1953 r.
  • por. (kpt.) Antoni Porębski - od marca 1953 r. do sierpnia 1956 r.
  • kpt. (mjr) Bronisław Kuzio - od sierpnia 1956 r. do września 1958 r.
  • mjr (ppłk) Jerzy Jakubiak - od września 1958 r. do sierpnia 1963 r.
  • ppłk (płk) Ludwik Kukier do 1974 r.
  • ppłk (płk) Piotr Węglowski do 1986 r. (po reorganizacji w OSz GB WOP i po ponownym przemianowaniu w batalion graniczny)
  • ppłk Aleksander Klimas do rozformowania w październiku 1989 r.

Sztab

szefowie sztabu

  • kpt. Wacław Adamczyk
  • kpt. (płk) Piotr Węglowski
  • kpt. (płk) Stefan Gacek
  • mjr Janusz Stanisławski - po przemianowaniu w OSz GB WOP
  • mjr (ppłk) Aleksander Klimas
  • kpt. (mjr SG) Józef Kulak

zastępcy ds. politycznych

  • ppłk Eugeniusz Posacki
  • mjr Mirosław Kudasiewicz - po przemianowaniu w OSz GB WOP
  • por. (ppłk SG) Wojciech Wróbel

zastępca d/s zwiadu

  • mjr Kazimierz Bednarczyk

kierownik sekcji zwiadu przemianowany na zastępcę ds. zwiadu

  • mjr Lech Klimko

kwatermistrz batalionu

  • mjr Maziej
  • ppłk Edward Zając

kierownik grupy zabezpieczenia kwatermistrzowskiego przemianowany na zastępcę ds. tech.i zaop.

  • kpt. (mjr SG) Waldemar Jakubek

lekarz batalionu

  • kpt. Henryk Marcak
  • por. Andrzej Mazur

weterynarz batalionu

  • kpt. Jan Leńczuk

kalendarium batalionu

  • 1947 r. dowódca batalionu mjr Aleksander Wasilewski został aresztowany z podejrzeniem o szpiegostwo. Jego obowiązki pełnił por. Franciszek Gajdemski. Areszt opuścił w grudniu 1950 r. oczyszczony z wszystkich zarzutów.
  • 13 marca 1951 r. doszło do ucieczki na zachód, zastępcy dowódcy d/s specjalnych strażnicy Pokrzywna sierżanta Jana Kępy wraz z kilkoma żołnierzami oraz praczką Walerią Kaczor. Wszyscy uciekinierzy zostali pojmani. Sierżant Kępa został skazany na karę śmierci i stracono go w Areszcie Śledczym w Bytomiu, reszta otrzymała wysokie kary pozbawienia wolności.
  • od marca 1953 r. dowódcą batalionu zostaje por. (kpt) Antoni Porębski.
  • 1958 r. rozformowano strażnicę Jarnołtówek.
  • 1959/60 r. Dowództwo WOP udostępnia konie na potrzeby filmu Aleksandra Forda na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza "Krzyżacy". W filmie biorą również udział konie z batalionu.
  • 1960 r. żołnierze batalionu pomagają przy budowie nowego budynku szkoły podstawowej, pomnika "1000 lecia" we wsi Pomorzowice. Szkoła otrzymuje imię "Górnośląskiej Brygady WOP"
  • 1969/70 r. żołnierze batalionu pomagają przy budowie nowego budynku szkoły podstawowej, pomnika "1000 lecia" we wsi Moszczanka. Szkoła otrzymuje imię "Wojsk Ochrony Pogranicza".
  • 1972 r. żołnierz służby zasadniczej strażnicy Pokrzywna kapral Henryk Nagiel uratował osobę z pod kół pociągu na peronie dworca w Kędzierzynie. Za bohaterstwo Rada Państwa nadała mu "Medal za Ofiarność i Odwagę", a dowódca Brygady płk Bolesław Bonczar awansował do stopnia starszego kaprala.
  • styczeń 1976 r. żołnierze batalionu biorą udział w zwalczaniu wyników huraganu, który przeszedł przez Prudnik oraz jego okolice.
  • 1976 r. rozformowano strażnicę Trzebinia, zamieniono ją na ośrodek szkolenia podległy Ośrodkowi Szkolenia Górnośląskiej Brygady WOP. Podległy jej odcinek otrzymały sąsiednie strażnice.
  • 1976 r. rozformowano batalion, strażnice podporządkowane zostały bezpośrednio pod sztab brygady z uwagi na przejście na dwustopniowy system dowodzenia w brygadzie.
  • 1976 r. w miejsce batalionu sformowano Ośrodek Szkolenia WOP Górnośląskiej Brygadzie WOP.
  • w sierpniu 1977 r. żołnierze batalionu biorą udział w zwalczaniu skutków powodzi, ewakuując min. Zakłady "Frotex" oraz okoliczne wsie.
  • 1984 r. na nowo w Prudniku sformowano 45 batalion WOP przechodząc na nowy system dowodzenia.
  • październik 1989 r. rozformowano dowództwo batalionu, a na jego miejsce powstała kompania zabezpieczenia pod dowództwem kpt. Józefa Kulaka.
  • 16 maja 1991 r. powstaje Straż Graniczna (Śląski Oddział Straży Granicznej) i likwidacja WOP (GB WOP) w ramach Śląskiego Oddziału SG na terenie koszar utworzono Samodzielną Kompanię Odwodową, której dowódcami byli: kpt. SG (mjr SG) Mirosław Brożko, kpt. SG Ryszard Grzybacz, kpt. SG (ppłk SG) Bogusław Kuliński, zastępca dowódcy kpt. SG (mjr SG) Andrzej Krasicki, dowódcy plutonu: ppor. SG Dariusz Kupisz, chor. SG Marian Pietkiewicz, st. chor. SG Marek Powirski oraz szef sko st. sierż. SG (chor. SG) Tadeusz Misiarz, która w 1994 r. została przeniesiona do Głubczyc. Ponadto w obiekcie funkcjonowała Grupa dochodzeniowo – śledcza WOŚ - kierownik mjr SG Sergiusz Hadrych, Grupa Operacyjna WOGP – kierownik por. SG (ppłk SG) Artur Bik, oficer kierunkowy WOGP kpt. SG (mjr SG) Włodzimierz Karsznia, którzy we wrześniu 1995 r. zostali przeniesieni do obiektów strażnicy SG w Trzebinie. Ponadto do zabezpieczenia logistycznego sko i strażnic kierunku prudnicko – nyskiego została utworzona Grupa Zabezpieczenia i Techniki WTiZ , której kierownikiem został st. chor. sztab. SG Edward Kowalczyk. W skład GTi Z wchodził : pluton zabezpieczenia - dowodził st. chor. SG Józef Mikler, warsztat samochodowy - kierował st. chor. SG Leon Płonka wraz z st. sierż. SG Leszek Kitajgrodzki, magazyn mundurowy, żywnościowy i kuchnia - kierował sierż. sztab SG Zygmunt Wojewoda, magazyn techniki specjalnej – kierował chor. SG Stanisław Zolich, centrala telefoniczna – kierował st. chor. SG (st. chor. sztab. SG ) Wiesław Szarowski , administracja koszar – kierował st. chor. sztab. SG Kazimierz Obrzut, izba chorych – lekarz Janusz Romaniuk, pielęgniarka Elżbieta Bielawska.
  • wrzesień 1995 r. GTiZ została przeniesiona do obiektów samodzielnej kompanii odwodowej w Głubczycach, której kierownikiem został por. SG (kpt. SG) Krzysztof Kołodyński.
  • połowa grudnia 1995 r. obiekty koszarowe Straży Granicznej zostały przekazane Gminie Prudnik.

Przekształcenia

48 Komenda WOP --> 71 Samodzielny Batalion WOP --> 45 Batalion WOP --> Ośrodek Szkolenia GB WOP --> Batalion WOP --> Śląski Oddział Straży Granicznej z komendą w Raciborzu

Remove ads

Pododdziały

Podsumowanie
Perspektywa
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...

Strażnica WOP Pokrzywna – jedna ze strażnic w składzie 45 batalionu WOP w Prudniku, będącego pododdziałem Górnośląskiej Brygady WOP, a następnie Śląskiego Oddziału Straży Granicznej. Przed wojną strażnicę zajmował oddział Grenzschutzu w 1945 roku została przejęta przez 10 Oddział Ochrony Pogranicza. Do strażnicy należały dwa przejścia graniczne:

21 grudnia 2007 na mocy Układu z Schengen przejścia zostały zlikwidowane.

Żołnierze strażnicy

Dowódcy strażnicy

  • por. Włodzimierz Kiełbiewski
  • kpt. Antoni Zalewski
  • kpt Mieczysław Pita
  • kpt. (ppłk) Aleksander Klimas
  • por. Czesław Ziubrzyński
  • kpt. Józef Kulak
  • mjr SG Andrzej Krasicki

Podoficerowie strażnicy

  • st.sierż. Jan Kępa
  • kpt. Jan Kuznowicz - zastępca dowódcy strażnicy
  • por. Ryszard Węclewski - zastępca dowódcy strażnicy
  • por. Stanisław Szostak - zastępca dowódcy strażnicy
  • ppor. Kazimierz Łuczak - zastępca dowódcy strażnicy
  • ppor. Mirosław Łuczyński - zastępca dowódcy strażnicy
  • ppor. Jan Pieluch - zastępca dowódcy strażnicy
  • sierż. Edward Sitarz - szef strażnicy
  • sierż. Ryszard Partyczny - podoficer rozpoznawczy
  • sierż Piotr Kubik - podoficer rozpoznaw

Kalendarium Strażnicy

  • 13 marca 1951 r. doszło do ucieczki na zachód, zastępcy dowódcy sierżanta Jana Kępy wraz z kilkoma żołnierzami oraz praczką Walerią Kaczor. Wszyscy uciekinierzy zostali pojmani. Sierżant Kępa został skazany na karę śmierci i stracono go w Areszcie Śledczym w Bytomiu, reszta otrzymała wysokie kary pozbawienia wolności.
  • 1958 strażnica przejęła część odcinka granicznego po likwidacji sąsiedniej strażnicy Jarnołtówek.
  • 1959/1960 Dowództwo WOP udostępnia konie na potrzeby filmu Aleksandra Forda na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza "Krzyżacy". W filmie biorą również udział konie ze strażnicy: "Zula";"Zaleta" i "Artysta".
  • 1972 żołnierz służby zasadniczej kapral Henryk Nagiel uratował osobę spod kół pociągu na peronie dworca w Kędzierzynie. Za bohaterstwo Rada Państwa nadała mu "Medal za Ofiarność i Odwagę", a dowódca Brygady płk Bolesław Bonczar awansował go do stopnia starszego kaprala.
  • 1976 Strażnica objęła część odcinka granicznego po rozformowanej strażnicy Trzebina, zamienionej na ośrodek szkolenia podległy Ośrodkowi Szkolenia Górnośląskiej Brygady WOP.
  • 1976 Strażnica podporządkowana została bezpośrednio pod sztab brygady z uwagi na przejście na dwustopniowy system dowodzenia w brygadzie.
  • 1991 Strażnica zostaje przejęta przez Śląski Oddział Straży Granicznej.
  • 1997 Komendant i załoga Strażnicy w Pokrzywnej organizuje pomoc i wsparcie dla ludności w czasie powodzi tysiąclecia.
  • Marzec 2001 r. Strażnica zostaje rozwiązana rozkazem Komendanta Głównego Straży Granicznej.
  • 2008 W budynkach byłej strażnicy powstaje Schronisko Młodzieżowe.
Remove ads

Oficerowie Górnośląskiej Brygady WOP

Podsumowanie
Perspektywa

Bolesław Bonczar

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Grób gen. Bolesława Bonczara i jego żony Leokadii w alei zasłużonych na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach

Bolesław Bonczar (ur. 30 września 1923 w Siekierzyńcach, zm. 31 sierpnia 2002 w Gliwicach) – generał brygady Wojska Polskiego.

Biografia

Bolesław Bonczar urodził się 30 września 1923 w Siekierzyńcach, w powiecie hrubieszowskim. 29 czerwca 1944 został wcielony do 2 Zapasowego Pułku Piechoty. W 1945 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty Nr 1 w Riazaniu. Został awansowany na chorążego i przez kolka miesięcy dowodził plutonem w macierzystej uczelni. Nastepnie został skierowany do tworzącej się formacji Wojsk Ochrony Pogranicza. Służbę w WOP rozpoczął w 3 Oddziale Ochrony Pogranicza w Szczecinie na stanowisku komendanta 55,a potem 62 strażnicy, którym był w latach 1945-1947. Po ukończeniu Centrum Szkolenia WOP, w kwietniu 1949 wrócił już do 8 Brygady WOP w Szczecinie i tam do 20 kwietnia 1951 pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu i dowódcy batalionu.

W okresie 20 kwietnia – 1 listopada 1951 pełnił obowiązki dowódcy 19 Brygady w Kętrzynie, skąd został skierowany na roczny kurs szefów sztabów i dowódców pułków w Rembertowie. Po ukończeniu kursu pełnił służbę na stanowisku dowódcy 15 Brygady WOP w Koszalinie, a następnie w listopadzie 1953 objął obowiązki zastępcy ds. liniowych, później szefa sztabu, od 10 listopada 1956 dowódcy brygady WOP w Gliwicach, które pełnił do 20 stycznia 1989. W międzyczasie ukończył studia cywilne na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Kończy Podyplomowe Studium Strategiczne przy Akademii Sztabu Generalnego. We wrześniu 1983 został awansowany przez Radę Państwa na generała brygady. Po zwolnieniu ze stanowiska dowódcy brygady pozostawał w dyspozycji dowódcy WOP. 21 lutego 1990 został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 31 sierpnia 2002 w Gliwicach. Spoczywa obok swojej żony Leokadii w alei zasłużonych Cmentarza Centralnego w Gliwicach[2]. Generał Bonczar jest patronem Związku Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego w Raciborzu.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Czesławski

Szybkie fakty Siły zbrojne, Jednostki ...

Stanisław Czesławski – pułkownik. Polski dowódca wojskowy. Podczas II WŚ oficer 4 pułku piechoty, 2 Dywizji Piechoty im. gen. Henryka Dąbrowskiego, I Armii Wojska Polskiego. Po wojnie w nowo powołanej formacji granicznej WOP. Pełnił w niej min. funkcję dowódcy 4 Brygady WOP w Gliwicach, a od 1956r. 9 Lubuskiej Brygady WOP w Krośnie Odrzańskim. Kawaler Krzyża Grunwaldu III kl.

Odznaczenia

Władysław Tarała

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Lata służby ...
Szybkie fakty

Władysław Tarała (30.09.1925 w Chlebowicach Wielkich, pow. Lwowski -11.04.2008) pułkownik WOP, magister Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego . Więzień NKWD, zesłaniec Syberyjski. 18 maja 1943r. wstąpił do nowo tworzonej 1 Dywizji Piechoty w Sielcach nad Oką. Po okresie unitarnym został żołnierzem plutonu zwiadu. Przeszedł cały szlak bojowy I Armii Wojska Polskiego do Berlina. Trzykrotnie ranny: pod Lenino, Karczewem oraz w trakcie wyzwalania Warszawy. Ukończył Oficerską Szkołę w Mińsku Mazowieckim. Po zakończeniu wojny stacjonował w Skierniewicach, następnie przeniesiony do Wojsk Ochrony Pogranicza. W 1960 r. został zastępcą dowódcy Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach, którą to funkcję pełni do przejścia w stan spoczynku w 1990r. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych oraz wieloma innymi odznaczeniami bojowymi, państwowymi, resortowymi oraz samorządowymi i stowarzyszeniowymi. Był członkiem Koła nr 6 ZBŻZiORWP i Gliwickiego Oddziału Sybiraków. Pochowany na cmentarzu w Rudzie Śląskiej-Bielszowicach.

Odznaczenia

  • Odznaka za rany i kontuzje - trzykrotnie
  • Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Krzyż Walecznych
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Brązowy Medal "Za zasłużonemu na Polu Chwały"
  • i wiele innych

Zródło

  • Tadeusz Protazy- nota biograficzna wydanie internetowe.
  • płk Stefan Gacek, Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991, wyd. Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego .

Paweł Grzybek

Szybkie fakty Lata służby, Stanowiska ...

Grzybek Paweł (ur. 15 stycznia 1924, zm. 14 marca 2007) – pułkownik Wojska Polskiego.

W marcu 1944 roku, jako ochotnik został wcielony do 7 Pułku Piechoty i przydzielony do kompanii rusznic przeciwpancernych. Po przeszkoleniu i złożeniu przysięgi wziął udział w walkach na froncie. W październiku 1944 roku został skierowany do Szkoły Oficerskiej w Mińsku Mazowieckim, którą ukończył w lutym 1945 roku. Został przydzielony do 9 Pułku Piechoty i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu. Wziął udział w walkach o przełanie Wału Pomorskiego. 17 marca 1945 roku został ciężko ranny i przebywał na 5-miesięcznym leczeniu w szpitalu w Bydgoszczy.

W lutym 1946 roku został skierowany do dalszej służby w Wojskach Ochrony Pogranicza. Otrzymał przydział do 10 Oddziału Ochrony Pogranicza w Rybniku. Objął obowiązki kontrolera na przejściu w Pliszczu, a następnie w latach 1947-1950 jako kontroler GPK Głuchołazy, Zebrzydowice i Cieszyn. W styczniu 1951 objął obowiązki dowódcy strażnicy w Wiśle, a po 1,5 roku na własną prośbę z uwagi na kontuzję frontową został przeniesiony do sztabu batalionu w Ustroniu na stanowisko pomocnika szefa sztabu. W październiku 1954 roku został skierowany na roczny kurs do Rembertowa, a po jego ukończeniu objął obowiązki komendanta Szkoły Podoficerskiej w sztabie (Górnośląska Brygada WOP) w Gliwicach. W tym czasie zastępcą komendanta szkoły był mjr Stanisław Mikulski, a szefem sztabu kpt. Eugeniusz Łukasiewicz. Po rozformowaniu szkoły w 1967 roku, objął obowiązki kierownika sekcji szkolenia, później zastępcy szefa wydziału operacyjno-szkoleniowego i znów, po reorganizacji, kierownika sekcji szkolenia, które wykonywał do czasu zwolnienia ze służby w sierpniu 1986. W międzyczasie ukończył WKDO w Rembertowie. Pułkownik Grzybek posiadał duże zasługi w zakresie organizacji szkolenia pododdziałów brygady, opracował wiele dokumentów przydatnych do organizacji i prowadzenia szkolenia na różnych szczeblach dowodzenia. Był bardzo wymagającym w stosunku do podwładnych, a jednocześnie sprawiedliwy w ocenie. Miał kilka propozycji przejścia na wyższe stanowiska poza Górnośląską Brygadą, z których nie skorzystał. Posiada wiele odznaczeń, w tym Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 14 marca 2007 roku w Gliwicach i został pochowany na Cmentarzu Lipowym w Kwaterze II E7 rząd 10[3].

Jan Krasowski

Szybkie fakty Data urodzenia, Lata służby ...

Jan Krasowski (ur. 2 lutego 1924) – polski dowódca wojskowy, pułkownik Wojska Polskiego.

W wieku 16 lat został aresztowany i wywieziony na Syberię gdzie pracował w lesie jako drwal. W 1943 wstąpił na ochotnika do organizującego się odrodzonego Wojska Polskiego w Sielcach. Zostaje przydzielony do kompanii ckm, 2 pułku piechoty. Bierze udział w bitwie pod Lenino. Po powrocie z frontu zostaje dowódcą plutonu ckm, 7 pułku piechoty. We wrześniu 1944 ukończył Szkołę Oficerską nr.3 w Riazańu w stopniu podporucznika. Wojenny szlak bojowy kończy w rejonie Drezna na stanowisku dowódcy kompanii. Po wojnie bierze udział w zabezpieczeniu granicy wzdłuż Nysy. Po rocznym szkoleniu w Centrum Szkolenia Piechoty w Rembertowie obejmuje stanowisko szefa sztabu w 29 Komendzie Odcinka w Kleszczelach, 6 Oddziału WOP w Białymstoku,a następnie zostaje dowódcą tego batalionu przemianowanego na 19 Batalion, 11 Brygady WOP. W 1951 objął stanowisko dowódcy 32 Batalionu, 3 Brygady WOP, a w grudniu tego roku 153 Batalionu Ustka, 15 Brygady WOP w Koszalinie. Do Górnośląskiej Brygady WOP został przeniesiony w 1955 na dowódcę batalionu w Głubczycach do jego rozformowania, a potem Batalionu Cieszyn do jego rozformowania w 1976. Pozostał do dyspozycji biura kadr do sierpnia tegoż roku kiedy to przeszedł do rezerwy.

Przez wiele lat był prezesem koła ZBŻZ i ORWP.

Odznaczenia

Płk Stanisław Mirkowski

Szybkie fakty Lata służby, Jednostki ...

Płk Stanisław Mirkowski (16.06.1934-26.04.2007). We wrześniu 1952 r. podjął naukę w Oficerskiej Szkole Wojsk Ochrony Pogranicza w Kętrzynie. W 1963 r. ukończył Wojskową Akademię Techniczną. W 1985 r. odszedł do rezerwy ze stanowiska zastępcy dowódcy Górnośląskiej Brygady WOP ds. technicznych. Był aktywnym członkiem PZMot. oraz Stowarzyszenia Rzeczoznawców Techniki Motoryzacyjnej i Ruchu Drogowego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma innymi odznaczeniami państwowymi, resortowymi oraz stowarzyszeniowymi i samorządowymi. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach. Koło nr 6.

Odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal "40 lecia PRL"
  • Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"

i wiele innych

Zdzisław Mossóczy

Szybkie fakty Data urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Grób pułkownika na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach

Zdzisław Mossóczy (ur. 17 września 1924, zm. 24 grudnia 2008) – pułkownik, absolwent wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego.

Do wojska wstąpił w kwietniu 1945 w Kaliszu do 38 Pułku Piechoty, 11 Dywizji Piechoty. Wraz z pułkiem zakończył wojnę na terenie Niemiec. Jego jednostka brała udział w zabezpieczeniu zachodniej granicy na Nysie. Uczęszczał do dwuletniej Szkoły Oficerskiej Piechoty. Po jej ukończeniu w 1947 ukończył kurs dowódców strażnic w Centrum Wyszkolenia WOP w Ostródzie. Następnie został przydzielony do 9 Oddziału WOP w Krakowie gdzie objął dowództwo plutonu a następnie strażnicy Jurgów batalionu Nowy Targ. W 1951 roku objął strażnicę Jabłeczna w batalionie Terespol, następnie został pomocnikiem szefa sztabu i szefem sztabu batalionu w Tomaszowie Lubelskim. W latach 1954-1960 pełnił funkcję pomocnika i starszego pomocnika szefa wydziału operacyjnego 23 Oddziału WOP w Chełmie Lubelskim. Po ukończeniu rocznego kursu dowódców batalionów w Rembertowie w 1960 został przeniesiony do Górnośląskiej Brygady WOP na stanowisko pomocnika szefa wydziału operacyjnego, po czasie został szefem tego wydziału. W 1976 awansowany na szefa sztabu brygady, którego obowiązki pełnił do roku 1984. W 1985 przeszedł w stan spoczynku.

Pułkownik Mossóczy zmarł 24 grudnia 2008 w Gliwicach i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Centralnym. Posiadał wiele odznaczeń m.in. Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz wiele innych odznaczeń resortowych.

Odznaczenia

Aleksander Monka

Szybkie fakty Jednostki, Stanowiska ...

Aleksander Monka – pułkownik WOP, magister prawa absolwent wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Oficer II Armii WP. Przeniesiony do Wojsk Ochrony Pogranicza służbę rozpoczął jako dowódca strażnicy w Łużyckiej Brygadzie WOP, zakończył w stopniu pułkownika na stanowisku zastępcy dowódcy brygady WOP w Gliwicach do spraw politycznych. Kawaler Krzyża Walecznych. Jego żoną była Teodozja Monka - Sapińska, dziennikarka Trybuny Ludu, pisarka. Napisała min. wspomnienia wydając je pt. "Poruczniczka", gdzie opisała męża pod imieniem Ziutek oraz "Partyzanckie ballady" .

Odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Krzyż Walecznych
  • Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"

Michał Radziecki

Szybkie fakty Lata służby, Jednostki ...

Radziecki Michał (ur. 25 grudnia 1920) – Pułkownik. Służbę w ochronie granicy rozpoczął przy organizacji zabezpieczenia na Zalewie Szczecińskim. Po przeniesieniu do 10 Oddziału WOP zostaje dowódcą strażnicy w Pomorzowicach,a następnie w Godowie. W 1948r zostaje wysłany na szkolenie do Centru Szkolenia WOP Ostródzie. Po powrocie w stopniu kapitana obejmuje obowiązki komendanta Szkoły Podoficerskiej w Gliwicach. W 1951r opuszcza Gliwice i na własną prośbę wyjeżdża do Rembertowa na kurs dowódców batalionów, który kończy jesienią 1952r. Obejmuje obowiązki dowódcy batalionu granicznego Racibórz, które pełni do 1971r tzn. do czasu zwolnienia ze służby i przejścia na emeryturę. Po przejściu w stan spoczynku zamieszkuje w Godowie.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Włodzimierz Kiełbiewski

Szybkie fakty Siły zbrojne, Jednostki ...

Włodzimierz Kiełbiewski (ur.3 stycznia 1930 w Warszawa, zm. 20 marca 1986 tam że). porucznik LWP i Wojsk Ochrony Pogranicza.

Do wojska powołany w 1948r, uczestnik walk z bandami UPA na terenie Bieszczad. Przeniesiony do 4 Brygady WOP otrzymuje komendanturę nad strażnicą WOP w Pokrzywnej w Sudetach. W 1958r w trakcie zmiany systemu ochrony granicy oraz likwidacji części strażnic zwolniony ze służby zawodowej i przeniesiony w stan spoczynku. Powrócił do Warszawy gdzie pracował w komunikacji miejskiej, zmarł w 1986r i został pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie.

Wiadomości niepublikowane

Walczył z UPA w Bieszczadach co wyrobiło mu charakter. Pewnego dnia Bolibrzuch sekretarz Gromadzkiej Rady Narodowej zagroził mu w gospodzie,"... że te gwiazdki to mu zerwie"., a On odpowiedział,"... że żaden cham nie będzie mu zrywał dystynkcji" wyciągnął broń i zaczął go gonić wzdłuż Złotego Potoku. Bolibrzuch uciekał środkiem rzeki, a Kiełbiewski gonił go brzegiem. Na następny dzień dowódca batalionu mjr Bronisław Kuzio pytał go "...co wy Kiełbiewski tam wyprawiacie, bo sprawa doszła do brygady", na to on "...że nie możliwe jest żeby ktokolwiek inny niż Rada Państwa pozbawiła go stopnia który Ona mu nadała". Dowódca batalionu przeszedł na tym do porządku dziennego przytakując młodemu oficerowi. Innym razem wygrzebał bryczkę z PGR odkupił ją i wyremontował. Chcąc się nią pochwalić razem z porucznikiem Antonim Zalewskim pojechali nią do Prudnika na odprawę. Widok dorożki z konnicą i dwoma oficerami z tyłu zrobił taki rozgłos, że obaj zostali ukarani za propagowanie sanacyjnych wzorców, a bryczka został skonfiskowana.

Odznaczenia

  • Srebrny Krzyż Zasługi

i wiele innych

Antoni Zalewski

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Antoni Zalewski (ur. 12 października 1925 roku w Laskach Szlacheckich, zm. 4 sierpnia 1996 roku w Gliwicach)- kapitan LWP. Oficer Wojsk Ochrony Pogranicza. Tajny Współpracownik Informacji Wojskowej.

W 1939 przyjęty do Podoficerskiej Szkoły Piechoty dla Małoletnich nr 2. W czasie wojny robotnik przymusowy, członek organizacji partyzanckiej. Po wojnie, w lipcu 1946 r., powołany do Wojsk Ochrony Pogranicza (10 Oddział WOP). W 1948 r. ukończył Szkołę Podoficerską oraz kurs instruktorski po którym został wysłany do Centrum Wyszkolenia WOP w Ostródzie powstałego na bazie rozformowanej Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 3 w Inowrocławiu. Słuźy w kompanii kpt. Boleslawa Bonczara. Otrzymuje przeniesienie na strażnicę Owsiszcze na stanowisko szefa strażnicy, gdzie zostaje zastępcą komendanta strażnicy d/s specjalnych (zwiadu), a następnie pełni obowiązki komendanta strażnicy. Po ukończeniu Centrum Wyszkolenia WOP w lutym 1950 r. wysłany do sztabu 21 Brygady WOP w Gliwicach (późniejsza Górnośląska Brygada WOP) na stanowisko dowódcy plutonu kompanii szkolnej następnie dowodzi kompanią batalionu odwodowego, a od grudnia 1954 r. kompanią batalionu szkolnego oraz zostaje wykładowcą Szkoły Podoficerskiej. Kończy kurs zastępców dowódców Ośrodków Wyszkolenia Poborowych. W 1955 otrzymuje dowództwo kompani szkolnej w Oficerskiej Szkole WOP w Kętrzynie . W sierpniu 1956r. obejmuje komendę 234 strażnicy Zebrzydowice, batalionu Cieszyn,a we wrześniu strażnicy Jarnołtówek, batalionu Prudnik, aż do jej likwidacji w maju 1958 r. Następnie zostaje skierowany na kurs dokształcający dowódców strażnicy oraz szefów sztabu batalionów w Centrum Doskonalenia Oficerów. Po likwidacji strażnicy w Jarnołtówku, zostaje dowódcą strażnicy Pokrzywna,( w 1960r sugerowany na stanowisko pomocnika szefa sztabu d/s operacyjno-szkoleniowych) którą to funkcje pełnił do zwolnienia ze służby po odmowie przeniesienia do Pomorskiej Brygady WOP . W trakcie slużby jest radnym Gromadzkiej Rady Narodowej w Moszczance gdzie pełni funkcję Przewodniczącego Komisji Mienia Gromadzkiego. Po zwolnieniu kpt. Zalewski był wieloletnim pracownikiem Wydziału Spraw Wewnętrznych Urzędu Miejskiego oraz Komendantem ORMO UM w Gliwicach, a następnie Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach na stanowisku Komendanta Straży Przemysłowej. Był zasłużonym działaczem LOK, prowadził kurs przygotowawczy dla kandydatów do Szkoły Podoficerskiej Górnośląskiej Brygady WOP oraz Straży Pożarnej z ramienia Śląskiego Sztabu Wojskowego oraz WKU w Gliwicach. Po przejściu na emeryturę działa w kole ZWZŻiORWP. Zmarł w Gliwicach, został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal XXX leciaPRL
  • Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Brązowy Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
  • Brązowy Medal "Za zasługi dla pożarnictwa"
  • Złota Odznaka "Za zasługi w ochronie granic prl"
  • Brązowa Odznaka "Za zasługi w ochronie granic prl"
  • Brązowa Odznaka "W Służbie Narodu"
  • Złota odznaka "Wzorowy Żołnierz WOP"
  • Złota Odznaka "W Służbie Narodu"
  • Złota Odznaka "Zasłużony Działacz LOK"
  • Srebrna Odznaka "Zasłużony Działacz LOK"
  • Złota Odznaka "Za zasługi dla Województwa Katowickiego"
  • Odznaka "Za zasługi dla Województwa Opolskiego"
  • Złota Odznaka "Sprawności Obronnej"

i wiele innych

Remove ads

Bibliografia

Podsumowanie
Perspektywa
  • mjr w stanie spoczynku Miroslaw Kudasiewicz "Batalion Wojsk Ochrony Pogranicza w Prudniku. Kronika wydarzeń w 40- leciu 1945 - 1985. Prudnik 2002r. Maszynopis str. 22, 27, 34, 64.
  • Stefan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991. Gliwice: Wydawnictwo Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego, 2005
  • Akta Osobowe Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej nr 1459290
  • Akta personalne kpt. Antoni Zalewski nr.6715/91/55 sygnatiura IPN Ka467/415
  • Karta Ewidencyjna KWMO w Katowicach Biuro "c" nr6554/A

Kategoria:Urodzeni w 1925 Kategoria:Odznaczeni Brązowym Medalem Za zasługi dla obronności kraju Kategoria:Ludzie związani z Prudnikiem Kategoria:Ludzie związani z Gliwicami Kategoria:Oficerowie Górnośląskiej Brygady WOP Kategoria:Oficerowie ludowego Wojska Polskiego

Stanisław Jędrusiak

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Mjr Stanisław JĘDRUSIAK (5.11.1926-27.07.2008). urodził się w m. Wesołówka pow. Lublin. W skutek okupacji niemieckiej w wieku 15 lat musiał podjąć pracę jako robotnik. Do służby wojskowej został powołany w 1947 roku i wcielony do 41 Pułku Piechoty. Dalszą służbę odbywał w 8 Brygadzie WOP. Po podjęciu decyzji o pozostaniu w służbie zawodowej, w stopniu plutonowego skierowany do Oficerskiej Szkoły Wojsk Ochrony Pogranicza, którą ukończył w 1951 roku w stopniu podporucznika. Dalszą służbę pełnił w 9 Brygadzie WOP i OS WOP, 4 Brygadzie WOP na stanowisku dowódcy kompanii, następnie dowodził Strażnicą Trzebina. W 1971 roku ze względu na stan zdrowia odszedł w stan spoczynku. Po odejściu z wojska pracował w Prezydium MRN w Prudniku, następnie w PSS „Społem” w Gliwicach. W 1981 roku został członkiem komitetu założycielskiego, był wiceprezesem Koła nr 6 ZBŻZ w Gliwicach. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, medalem 25-lecia ZBŻZiORWP. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Odznaczenia

Źródło

B. Włostowski

Mirosław Kudasiewicz

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Mirosław Kudasiewicz (ur. 23 września 1933 w Grodźcu, zm. 18 maja 2009 w Prudniku) – major Wojska Polskiego.

W 1955 ukończył Oficerską Szkołę WOP w Kętrzynie i kierunek polityczny w Łodzi z drugą lokatą jako prymus miał prawo wybrać jednostkę. Wybrał Górnośląską Brygadę WOP, w której pełnił służbę przez cały czas aż do zwolnienia do rezerwy. Rozpoczął służbę od stanowiska zastępcy dowódcy kompanii do spraw politycznych, której dowódcą był por. Antoni Zalewski. Przeniesiony na granicę pełnił obowiązki zastępcy dowódcy strażnicy ds. politycznych w Dytmarowie, a po jej przeniesieniu w Krzyżkowicach.

W 1975 przeniesiony do sztabu batalionu objął obowiązki instruktora w sekcji politycznej baatalionu Prudnik, a następnie został zastępcą dowódcy ds. politycznych Ośrodka Szkolenia Górnośląskiej Brygady WOP w Prudniku. W 1965 podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego, jednak z uwagi na pogarszający się stan zdrowia musiał je przerwać. W czasie służby zawodowej był radnym w Dytmarowie i Olszynce. Absolwent WKDO z 1977r.. 15 marca 1985, w stopniu majora został zwolniony do rezerwy. W rezerwie pracował w Obronie Cywilnej Urzędu Miasta i Gminy Prudnik. Był aktywnym członkiem koła ZBŻZ i ORWP w Prudniku.

Był autorem i wykonawcą szczegółowej kroniki, która przedstawia całokształt działania i dorobku Batalionu WOP w Prudniku, publikowanej w "Tygodniku Prudnickim".

Odznaczenia

  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej
  • Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
  • Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
  • Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
  • Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obrony Cywilnej"
  • Brązowy Medal "Za Zasługi dla LOK"
  • Srebrny Medal "Za Zasługi dla Pożarnictwa"
  • Brązowy Medal "Za Zasługi dla Pożarnictwa"
  • Brązowa Odznaka "Za Zasługi dla PCK"
  • Brązowy Krzyż "Za Zasługi dla ZHP"

Bibliografia

  • płk w st. spocz. mgr Stefan Gacek, "Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991", wyd. Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego
  • A. Dereń "Tygodnik Prudnicki" nr.22 z dn. 3 czerwca 2009r.

Aleksander Wasilewski

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Aleksander Wasilewski - (1912-2004) podpułkownik WOP Urodził się w Borysławiu na Ukrainie. W rodzinnym mieście kończy szkołę średnią i zatrudnia się w leśnictwie Białobrzegi. W 1934r powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w 3PP w Stryj, którą kończy w stopniu kaprala. Po wybuchu wojny powołany do macierzystego pułku. Kampanię wrześniową kończy we Lwowie w radzieckiej niewoli. Podejmuje nieudaną próbę ucieczki, ale w końcu zostaje zwolniony z więzienia. W 1940 aresztowany wraz z żoną przez NKWD i wywieziony w okolice Irkucka na Syberii. W 1943r zaciągnął się nowo formowanej 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki w ZSRR. Zostaje skierowany do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Riazaniu. Szybko awansuje przez dowódcę plutonu do dowódcy batalionu Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej przy 1 Dywizji Piechoty, którym zostaje pod koniec wojny. W 1947r zostaje przeniesiony do WOP na stanowisko komendanta 45 komendy odcinka, a następnie 48, 10 Oddziału WOP. Wezwany do Warszawy do Dowództwa WOP zostaje aresztowany 7.10.1947r przez Informację Wojskową pod zarzutem szpiegostwa. Przewieziony do Gliwic gdzie zostaje osadzony w areszcie IW przy brygadzie. Zwolniony jesienią 1951r. Po wyjściu na wolność pisze raport do cywila. Podejmuje pracę w Nadleśnictwie Prudnik najpierw jako referent, a następnie jako kierownik wydziału planowania. W 1975r kończy studia na Akademii Rolniczej w Krakowie wydział Leśny. Zmarł w Prudniku w 2004r. Pochowany na Prudnickim Cmentarzu Komunalnym.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Bartczak

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Lata służby ...


Stanisław Bartczak (ur. 16 października 1927) – podpułkownik. Absolwent wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Do służby w Wojskach Ochrony Pogranicza został powołany 7 lipca 1948 do 15 Brygady WOP w Koszalinie, do szkoły podoficerskiej. Po jej ukończeniu pełnił służbę w batalionie Ustka i Trzebiatów. W 1950 w stopniu chorążego ukończył szkołę oficerską w Legionowie. Został skierowany do pełnienia służby w Gliwicach i objął stanowisko zastępcy dowódcy strażnicy Zebrzydowice ds. zwiadu. Ochraniany odcinek granicy był bardzo zagrożony przestępczością przemytniczą. Sprzyjały temu powiązania rodzinne i sąsiedzkie po obu stronach granicy. W grudniu 1951 został kierownikiem sekcji do walki z przemytem w sztabie brygady. W 1953 sekcję zwiadu podniesiono do szczebla Wydziału zwiadu brygady, a na przełomie 1954/1955 nastąpiła reorganizacja i powstał pion operacyjny, śledczy i kontroli ruchu granicznego. Po reorganizacji wydziału, wykonywał obowiązki pomocnika, a następnie starszego pomocnika szefa Wydziału II. 24 października 1984 w stopniu podpułkownika zwolniony został do rezerwy. Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma odznaczeniami resortowymi MON.

Wiadomości niepublikowane

ppłk Bartczak był kolegą ze szkoły zwiadu w Legionowie Jana Kępy i to od niego pochodzi stu procentowe potwierdzenie, że ucieczka Kępy nastąpiła w wyniku wypicia zbyt dużej ilości alkoholu. Ucieczka nie miała nic wspólnego z ideowością wewnętrzną sierżanta. Razem z nimi uciekła praczka Waleria Kaczor z pochodzenia Ukrainka. Wszyscy zostali pojmani,a Kępa otrzymał karę śmierci.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Medal XXX leciaPRL
  • Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"

i wiele innych

Michał Hakman

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Michał Hakman właść. ADOLF UNGAR-WEISER (ur. 7 listopada 1906 w Tyszowcach, zm. 10 listopada 1972 w Warszawie) – funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej, oficer Ludowego Wojska Polskiego i MSW. Urodzony w rodzinie żydowskiej, jako syn Abrama i Rejsii. Dowódca brygad: 10 Katowickiego Oddziału WOP, 21 Brygady Ochrony Pogranicza, 4 Brygady WOP do 30 czerwca 1953r (późniejsza Górnośląska Brygada WOP). Oddany do dyspozycji dyrektora Kadr MBP. Od 15 września 1953 do 17 grudnia 1954 dyrektor Departamentu Organizacji i Planowania Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Pózniej dyrektor zarządu zaopatrzenia MSW. Jako jeden z nielicznych funkcjonariuszy MBP zadeklarował w aktach osobowych narodowość żydowską[1]. Zmarł w Warszawie. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B33, rząd 5, grób 2). Jego żoną była Krystyna z domu Prejs (1919–2005).

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Walecznych
  • i wiele innych

Przypisy

^ Krzysztof Szwagrzyk: Żydzi w kierownictwie UB. Stereotyp czy rzeczywistość? (pol.). [dostęp 14 stycznia 2010].

Bibliografia Ste=fan Gacek: Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991, wyd. Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego. Linki zewnętrzne

Michał Hakman w Biuletynie Informacji Publicznej IPN

Stefan Gacek

Szybkie fakty Lata służby, Siły zbrojne ...

Stefan Gacek – polski pułkownik.

Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły WOP, we wrześniu 1965, zostaje przydzielony do Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach. Obejmuje obowiązki dowódcy plutonu regulacji ruchu w w batalionie odwodowym. Na tym stanowisku był do marca 1968 roku, a w międzyczasie w kwietniu 1967 roku zostaje poza kolejnością awansowany do stopnia porucznika. Następnie wykonuje obowiązki pomocnika szefa sztabu d/s szkolenia w batalionie granicznym Cieszyn (42 batalion WOP). Na tym stanowisku byl do września 1974 roku. W tym okresie kończy roczny kurs szefów sztabów pułk i dywizja w Rembertów. W 1970 zostaje mianowany do stopnia kapitan w drodze wyróżnienia za aktywny udział w zwalczaniu powodzi na terenie Wisły i Podbeskidzia. Przez dowódcę brygady zostaje zaliczony do funduszu przyśpieszonego rozwoju. Od 1974 do 1976 wykonuje obowiązki szefa sztabu batalionu granicznego w Prudniku (45 batalion WOP), a po rozformowaniu batalionu wraca do Cieszyna by objąć nowo formowany batalion szkolno - odwodowy, którym dowodzi do 1984 roku. W latach 1978 - 1982 studiuje na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu Śląskiego. We wrześniu 1984 roku obejmuje stanowisko szefa sztabu - zastępcy dowódcy brygady. Obowiązki te wykonuje do maja 1991 roku tj. do czasu rozformowania brygady. 31 maja 1991 po odomowie przejścia na stanowisko komendanta Oddziału Straży Granicznej w Przemyślu, zostaje zwolniony do rezerwy. Posiada wiele wyróżnień i medali resortowych i pamiątkowych. Jest wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.Podejmuje pracę w Wojskowym Biurze Emerytalnym w Katowicach. Jesta aktywnym członkiem koła ZBŻZiORWP oraz wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego w Katowicach.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Złoty Medal "W Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
  • Złota Odznaka "Za Zasługi w Ochronie Granic PRL"
  • i wiele innych

Włodzimierz Węgierkiewicz

Szybkie fakty Data urodzenia, Lata służby ...

Włodzimierz Węgierkiewicz (ur. 2 stycznia 1933r ) – Pułkownik. W 1953r ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Ochrony Pogranicza w Kętrzynie i otrzymał skierowanie do Górnośląskiej Brygady WOP. Został zastępcą dowódcy ds. zwiadu strażnicy w Zebrzydowicach. W latach 1957- 1964 pełnił obowiązki dowódcy placówki w Jaworzynce. Następnie mianowany starszym kierownikiem sekcji zwiadu batalionu Cieszyn, a później kierownikiem grupy operacyjnej zwiadu. W październiku 1979r został przeniesiony do rezerwy.

Odznaczenia

Kazimierz Regulski

Szybkie fakty Lata służby, Jednostki ...

Kazimierz Regulski (ur. 5 stycznia 1918) w Rybnicy – pułkownik LWP i WOP. Przewodniczący Rady Narodowej miasta Prudnik

Urodził się w rodzinie kolejarza. W 1936r. kończy technikum elektromechaniczne po którym rozpoczyna pracę w pawodarskiej elektrowni na stanowisku kontrolera sieci. Po rozpoczęciu wojny wcielony w 1940r. do Armii Czerwonej i walczy w bitwach pod Bobrujskiem oraz Kremenciukiem, gdzie zostaje ranny. W maju 1945r. wstępuje do 2 Samodzielnego Pułku Łączności w Żytomierzu zostaje dowódcą plutonu. Brał czynny udział w tworzeniu 10 Oddziału WOP, poprzez budowanie łączności dowództwa i sztabu. Prymus Oficerskiej Szkoły Łączności. W październiku 1945r. zostaje skierowany do WOP. Po szkole objął dowództwo plutonu łączności. Po przeniesieniu oddziału do Gliwic, realizuje zadanie stworzenia tam sieci łączności. Awansowany na dowódcę kompanii, a w 1948 na dowódcę łączności całego oddziału. Następnie przeniesiony na stanowisko szefa łączności Bałtyckiej Brygada WOP W 1951 przeniesiony do KBW i wyznaczony na komendanta Szkoły Podoficerskiej Łączności w Prudniku. W listopadzie 1962 przeniesiony do rezerwy. W rezerwie pełni min. funkcję przewodniczącego MRN w Prudniku. Zapalony myśliwy. Prezes Koła Łowieckiego nr.3 Bażant w Prudniku.

Odznaczenia

Eugeniusz Posacki

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Eugeniusz Posacki (ur. 21 lipca 1926 w Żydaczowie, zm.18 listopada 2008) – podpułkownik Wojsk Ochrony Pogranicza.

Do Wojska Polskiego wstąpił w 1944r. Brał udział w forsowaniu Odry i Nysy, oraz w walkach o Warszawę. Za swoje męstwo odznaczony został Krzyżem Walecznych. W 1946 roku przeniesiony do Wojsk Ochrony Pogranicza. Zostaje skierowany do 21 Brygady WOP w Gliwicach przeformowaną na 4 Brygadę WOP. Po kolejnych awansach obejmuje stanowisko zastępcy dowódcy batalionu do spraw politycznych, mjr Jerzego Jakubiaka, a następnie mjr Ludwika Kukiera w 45 batalionie WOP w Prudniku. Funkcję tą pełni do czasu przejścia w stan spoczynku w 1973r. Po przejściu na emeryturę pełni wiele funkcji, zawodowo pracuje min. w referacie wojskowym Prudnickich Zakładów Obuwniczych oraz prudnickiej Obrony Cywilnej. Zostaje prezesem Zarządu Miejskiego ZBOWiDu, bierze też czynny udział przy tworzeniu koła ZBŻZiORWP działając czynnie na rzecz koła. Zmarł w Prudniku 18 listopada 2008r w Prudniku gdzie został pochowany z honorami wojskowymi na Cmentarzu Komunalnym. Eugeniusz Posacki był odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma odznaczeniami resortowymi MSW i MON.

Odznaczenia

Źródło

Tadeusz Semik

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Szybkie fakty
Thumb
Szkic usytuowania schronów bojowych

Tadeusz Franciszek Semik (ur. 26 sierpnia 1899 w Suchej Beskidzkiej, zm. 27 listopada 1978 w Suchej Beskidzkiej) – podpułkownik Wojska Polskiego.

Biografia

Ukończywszy gimnazjum i zdawszy maturę wstąpił 3 listopada 1918 roku[4] jako ochotnik do Wojska Polskiego, gdzie otrzymał przydział do 12 Pułku Piechoty w Wadowicach. Wraz z tym oddziałem walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.

Po zakończeniu wojny wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie którą ukończył 1 lipca 1921 roku[5] i już w stopniu podporucznika skierowany został do 2 Pułku Piechoty Legionów, w którym służył w latach 1921–1927 na stanowisku dowódcy plutonu, a następnie kompanii[5].

Następnie w latach 1927–1931 pełnił służbę w Batalionie Manewrowym Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie od 1931 do 12 listopada 1935[5] i Batalionie KOP "Czortków" od 12 listopada do sierpnia 1939 roku[5].

Ukończył kurs dowódców batalionu 25 sierpnia 1939 i został skierowany do 1 Brygady Górskiej, której zadaniem była osłona wschodniego skrzydła Armii "Kraków".

28 sierpnia 1939 sformował i objął dowództwo 151 kompanii fortecznej "Węgierska Górka". Na jej czele, w czasie kampanii wrześniowej 1939 stoczył walkę pod Węgierską Górką. Zasłużył się wówczas niebywałą odwagą oraz umiejętnością korzystania ze swego talentu strzeleckiego. Z powodu niemożności dalszego stawiania oporu, pozbawiony łączności i pomocy z zewnątrz, poddał pozycję przeważającym siłom niemieckim. Ciężko ranny 3 września[5] dostał się do niewoli, w której spędził resztę wojny. Przebywał w oflagach XA Itzehoe, XC Lubeka i IIC Woldenburg[5].

Po uwolnieniu 25 stycznia 1945 przez armię radziecką powrócił do Polski i 1 maja 1945 zgłosił się do LWP, gdzie otrzymał przydział do 46 Pułku Piechoty 13 DP w Katowicach na stanowisko dowódcy batalionu[5]. 15 listopada 1945 został dowódcą komendantury WOP w Prudniku)[5], a następnie przez kilka lat już jako major pełnił wiele funkcji w górnośląskich oddziałach WOP. W 1948 został przeniesiony do rezerwy. W 1964 w uznaniu zasług został awansowany do stopnia podpułkownika. Został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi i Orderem Virtuti Militari V klasy. Zmarł 27 listopada 1978 w Suchej Beskidzkiej i tam też spoczywa.

Bibliografia

  • Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 816-817. ISBN 83-211-1096-7.

Linki zewnętrzne

Bronisław Kuzio

Szybkie fakty Jednostki, Stanowiska ...

Bronisław Kuzio - podpułkownik WOP. Urodził się w rodzinie kolejarza. W 1944r. wstępuje do Oficerskiej Szkoły Piechoty, którą kończy w 1945r. Otrzymuje stanowisko zastępcy dowódcy kompanii ckm 56pp. W 1947r przeniesiony do WOP. W latach 1948-1949 szkoli się w Centrum Szkolenia WOP w Ostródzie, następnie kończy Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów. Po ukończeniu Kursu zostaje dowódcą Szkoły Podoficerskiej Brygady WOP w Gliwicach. Przeniesiony w 1956r. na stanowisko dowódcy batalionu granicznego Prudnik. W 1959r przeniesiony do batalionu WOP w Sanoku na stanowisko dowódcy batalionu.

Wojciech Piekarski

Ta strona dotyczy polskiego żołnierza. Zobacz też: Wojciech Piekarski – krakowski budowniczy.
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Żołnierze mjr Henryka Dobrzańskiego "Hubala"

Wojciech Piekarski (ur. 13 kwietnia 1919 w Dębej, zm. 29 września 1998 w Gliwicach) – polski żołnierz, oficer LWP i WOP.

Był jednym z ostatnich walczących w mundurze żołnierzy po klęsce wrześniowej. Do Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego wstąpił w Gałkach. Dowódcą oddziału był mjr Henryk Dobrzański "Hubal". Przebywał w nim do 13 marca 1940 roku tzn. prawie do samego końca, gdyż 30 kwietnia 1940 r. zginął dowódca oddziału.

Złapany przez Niemców został wysłany na roboty do Rzeszy. Po zakończeniu wojny wstąpił do LWP, następnie do nowo tworzonych Wojsk Ochrony Pogranicza. Służbę w WOPie kończył jako zastępca dowódcy do spraw liniowych Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach. Dowódcą brygady był generał Bolesław Bonczar.

Zmarł w 1998. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach[6].

Odznaczenia

Kazimierz Smoleński

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Kazimierz Smoleński (9.11.1922 w Jackiewiczach - 1.02.2009 w Gliwicach).Urodził się na Wileńszcyznie. W sierpniu 1944 roku powołany do Armii Czerwonej służył do grudnia 1944 roku. Wcielony do Wojska Polskiego wstępuje do 3 Oficerskiej Szkoły Piechoty w Inowrocławiu. Po szkole skierowany do 9 Zapasowego Pułku Piechoty w Krakowie. Brał udział w walkach z UPA. W 1945 roku otrzymał przydział do Oddziału WOP w Krośnie Odrzańskim gdzie otrzymuje rozkaz sformowania strażnicy w Świecku. Przeniesiony do Dowództwo WOP w Warszawie. Z DWOP w stopniu porucznika został skierowany do Brygady WOP w Kętrzynie na etat zastępcy dowódcy brygady ds. zwiadu. W 1951 roku został przeniesiony na równorzędne stanowisko do Koszalina. Służbę wojskową zakończył w Górnośląskiej Brygadzie WOP w 1964 roku. Ukończył studia ekonomiczne uzyskując tytuł magistra. Przez wiele lat pracował w Instytucie Metali Nieżelaznych na stanowisku szefa służby pracowniczej. Był członkiem Związku Zawodowego Hutników oraz działaczem Ligi Obrony Kraju, a od sierpnia 1981 roku członkiem Koła nr 6 ZBŻZiORWP w Gliwicach. Prowadził kronikę Koła. Zmarł w Gliwicach, Pochowany jest na Cmentarzu Centralnym tam że.

Źródło

  • Sławomir Żurawlow- nota biograficzna Głos Weterana i Rezerwisty wydanie internetowe.
  • płk Stefan Gacek, Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991, wyd. Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego .

Tadeusz Protazy

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Lata służby ...

Tadeusz Protazy (ur. 28 października 1936 – podpułkownik Wojsk Ochrony Pogranicza

Do służby w WOP wstąpił w 1955 roku. W 1958 r ukończył Oficerską Szkołę WOP w Kętrzynie. Po ukończeniu Szkoły w 1958 roku został skierowany do służby w Górnośląskiej Brygadzie WOP gdzie dostał przydział na strażnicę w Zebrzydowicach w batalionie Cieszyn. Następnie został przeniesieni na stanowisko dowódcy kompanii dowodzenia przy Sztabie Brygady w Gliwicach. Kolejnym szczeblem było stanowisko pomocnika Szefa Wydziału Operacyjnego Brygady i dowódcy Batalionu Odwodowego . Od 1988r w stanie spoczynku. Pułkownik Protazy pełni wiele funkcji społecznych jest trzecią kadencję Prezesem Koła nr 6 w Gliwicach, członkiem Wojewódzkiego Zarządu ZŻWP w Katowicach, a przez jedną kadencję pełnił funkcję zastępcy Prezesa. Jest współorganizatorem zawodów strzeleckich oraz spotkań wielopokoleniowych. Dzięki staraniom ppłk. Tadeusza Protazego odsłonięto tablicę pamiątkową na budynku byłego sztabu Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach, wydano zarys historii Brygady oraz opracowano historię 30. lat Koła.

Thumb
Tablica pamiątkowa na budynku sztabu

Odznaczenia

  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi
  • Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
  • Złoty Medal " Za zasługi dla Obronności Kraju"
  • Srebrny Medal " Za zasługi dla Obronności Kraju"
  • Brązowy Medal " Za zasługi dla Obronności Kraju"
  • Złota Odznaka "Za zasługi w Ochronie Granic PRL"
  • Złota Odznaka "Za zasługi w ochronie porządku publicznego"
  • i wiele innych

Źródło

Ludwik Kukier

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Miejsce śmierci ...

Ludwik Kukier (18.08.1921 w Rudzienku - 22.09.1998 w Opolu).Urodził się na Lubelszczyźnie w rodzinie małorolnego chłopa. W 1943r. wstępuje ochotniczo do oddziału Batalionów Chłopskich przybierając pseudonim "Cegła". Następnie powołany do 3 pułku piechoty. Pułk stacjonuje w byłym obozie w Majdanku. W 1945 roku podejmuje naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty w Gryficach i zostaje skierowany do Wojsk Ochrony Pogranicza. Pełni min. funkcję dowódcy strażnicy Owsiszcze batalionu Racibórz, a także kolejno szefa sztabu batalionu oraz wykładowcy w Oficerskiej Szkoły WOP. Jesienią 1963r. zostaje mianowany dowódcą 45 batalionu WOP w Prudniku po ppłk. Jerzym Jakubiaku, którą to funkcję pełni do odejścia na emeryturę w 1973r.. Jego miejsce obejmuje ppłk Piotr Węglowski. Umiera 22 września 1998r. w Opolu i tam zostaje pochowany.

Odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi

i wiele innych

Aleksander Klimas

Szybkie fakty Lata służby, Stanowiska ...

Aleksander Klimas ur. 1.02.1940r. w Tymowej - podpułkownik WOP. Dowódca 45 batalionu WOP Prudnik. W 1960 roku powołany do zasadniczej służby wojskowej w Górnośląskiej Brygadzie WOP. Szkolenie rekruckie przeszedł w Ośrodku Szkolenia Poborowych batalionu Racibórz, a następnie został wysłany do Szkoły Podoficerskiej Górnośląskiej Brygady WOP w Gliwicach (komendant mjr. Paweł Grzybek). Po ukończeniu szkoły podoficerskiej zostaje wysłany na strażnicę Konradów batalionu Prudnik dowodzoną przez kpt. Stefana Matyńskiego. Na strażnicy pełni obowiązki dowódcy drużyny i nieetatowego dowódcy plutonu. Po zakończeniu służby zasadniczej pozostaje w wojsku i pełni obowiązki dowódcy plutonu dowodzenia w batalionie Prudnik. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych w 1970r. otrzymuje dowództwo kompanii dowodzenia tego samego batalionu, a następnie strażnicy Pokrzywna po śmierci jej dowódcy kpt. Mieczysława Pity. W 1984r. przechodzi na stanowisko szefa sztabu batalionu po mjr. Januszu Stanisławskim, a w 1988r. zostaje jego dowódcą. W 1990r. ppłk Aleksander Klimas odchodzi do rezerwy zostając równocześnie ostatnim dowódcą Batalionu WOP Prudnik.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Srebrny Krzyż Zasługi

Źródło

  • "Tygodnik Prudnicki" artykuł M. Kudasiewicza z serii "Wspomnienia Weterana WOP" nr. 11 z 16.03.2005r.

Jan Kępa

Szybkie fakty Data urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Thumb
Klub Garnizonowy w Gliwicach w tym budynku odbyła się sesja wyjazdowa sądu wojskowego nad dezerterami
Thumb
strażnica WOP Pokrzywna

Jan Kępa (ur. 1927 r., zm. 28 sierpnia 1951 r.) – starszy sierżant Wojska Polskiego[potrzebny przypis].

Żołnierz Wojsk Ochrony Pogranicza. W 1950 r. ukończył studium w Centrum Wyszkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Legionowie. Jako młody absolwent szkoły zwiadu, został zastępcą dowódcy strażnicy Pokrzywna - porucznika Domańskiego - do spraw zwiadu.

Jan Kępa zdecydował się na ucieczkę z PRL (kwalifikowanej jako dezercja), chcąc dostać się do amerykańskiej strefy okupacyjnej: przez Czechy i Austrię do Republiki Federalnej Niemiec.

Ucieczka

13 marca 1951 r., o godzinie 7:00, starszy sierżant Pietruszewski zameldował szefowi sztabu brygady o nie powróceniu z patrolu części służby. Komendant strażnicy zameldował o zniknięciu trzech żołnierzy: starszego szeregowego Zenona Majchrzaka, szeregowego Józefa Staniszewskiego i szeregowego Józefa Waszkiewicza, którzy włączyli się do ucieczki razem z Janem Kępą, oraz praczki Walerii Kaczor. W sumie uciekło 8 osób. W pościg wysłano najpierw 40 osobową grupę z 4 psami tropiącymi pod dowództwem por. Szczepanika, następnie sztab brygady wysłał na miejsce 123 osobową grupę operacyjną, przybył również szef sztabu oraz dowódca brygady, pułkownik Michał Hakman.

14 marca wprowadzono do akcji grupę operacyjną Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego z batalionu w Prudniku, a następnego dnia 123 osobową grupę z oddziału w Katowicach.

17 marca po wymianie ognia wojsko Republiki Czechosłowackiej zatrzymało czterech uciekinierów, w tym sierżanta Jana Kępę.

18 marca w Petrowicach zatrzymano Walerię Kaczor.

19 marca zatrzymano szeregowego Gałuszewskiego i Majchrzaka.

Sąd Wojskowy odbył się w Klubie Garnizonowym w Gliwicach. Jan Kępa dostał karę śmierci. Tę samą karę, ale zamienioną na dożywocie otrzymali Olszewski, Staniszewski i Majchrzak.

28 sierpnia w areszcie w Bytomiu rozstrzelano sierżanta Jana Kępę. Miał 24 lata. Prezydent Bolesław Bierut odstąpił od prawa łaski. Zwłok nie chciano wydać rodzinie i zostały anonimowo pochowane na jednym z pobliskich cmentarzy. Reszta wyroków po odwilży 1956 roku została sukcesywnie zmieniana na niższe.

W 2004 roku Izba Wojskowa Sądu Najwyższego dokonała kasacji wyroków, uznając je za nieważne. Postępowanie umorzono.

O ucieczce sierżanta Kępy i jego grupy śpiewa zespół Elektryczne Gitary w piosence "Ucieczka 5:55", wydanej na Historii.

Bibliografia

  • Karta 46. Adam Lutogniewski "Ucieczka"
  • Płk w st. spocz. mgr Stefan Gacek "Górnośląska Brygada WOP. Rys historyczny 1945-1991" wyd. Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego.

Tadeusz Szwec

Szybkie fakty Data urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

St. sierż. sztab. Tadeusz Szwec(20.07.1941-26.05.2006). W latach 1961-1990 służył w Wojskach Ochrony Pogranicza w Karpackiej i Górnośląskiej Brygadzie WOP. Pełnił obowiązki magazyniera, dyżurnego operacyjnego i szyfranta Batalionu WOP Żywiec. Wiele lat był zawodnikiem Klubu Sportowego „Koszarawa” w Żywcu w sekcji piłkarskiej, bardzo dobry bramkarz. Przez wiele lat prezesował Kołu Wędkarskiemu w Żywcu. Aktywnie działał w Kole nr 10. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Żywcu. Albin KŁODNICKI

Remove ads

Przyjaciele Brygady

Podsumowanie
Perspektywa

Leon Śpiewak

Szybkie fakty Data urodzenia, Data i miejsce śmierci ...

Leon Śpiewak ps. Oboznik (ur. 6 marca 1915, zm. 14 lutego 1973) – major I Armii Wojska Polskiego.

W 1939 ukończył seminarium w Łucku, po którym został wikarym w parafii w Kostopolu. W 1942 został aresztowany przez Niemców, za pomoc udzielaną Żydom oraz wystawianie fałszywych metryk. Został osadzony w obozie pracy w Ludwipolu. Po rozbiciu obozu przez radzieckich partyzantów, ukrywał się. Został proboszczem parafii w Starej Hucie. Od sierpnia 1943 kapelan oddziału kapitana "Bomby" (Władysław Kochański), cichociemnego, dowódcy patroli dywersyjnych w "Wachlarzu" na trasie Kowel-Sarny, byłego inspektora AK w Równym. Oddział walczył z Niemcami oraz oddziałami UPA. Zaproszony wraz ze sztabem i dowódcą przez generała Naumowa 21 grudnia 1943 (lub 22 grudnia wg różnych źródeł), podstępnie aresztowany przez NKWD i przewieziony do Moskwy, został osadzony na Łubiance. Zwolniony w kwietniu 1944, wstąpił do I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, I Armii Wojska Polskiego, z którą przeszedł cały szlak bojowy, aż do Berlina. Z powodu choroby płuc został zwolniony z wojska. Został kapłanem Ziemi Opolskiej. W 1966 odszedł z probostwa parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Moszczance, porzucając jednocześnie stan kapłański.

Przeprowadził się do Gliwic, gdzie pracował na Politechnice Śląskiej. Zmarł w lutym 1973. Pochowany z honorami wojskowymi i liturgią żałobną na cmentarzu komunalnym w Gliwicach.

Wiadomości niepublikowane

  • Ksiądz Śpiewak nie wyszedł na Bliski Wschód wraz z armią gen. Władysława Andersa. W okresie przed służył mu do mszy późniejszy kierownik szkoły Mycek.
  • Pojmanie księdza i wywiezienie go na Łubiankę miało miejsce w wyniku zdrady dowódcy oddziału Kochańskiego, który prawdopodobnie był współpracownikiem NKWD.
  • W okresie przebywania w klasztorze w Prudniku ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego, mimo oficjalnej wersji, ksiądz prawdopodobnie był spowiednikiem Prymasa. Świadkiem i osobą wtajemniczoną był kościelny nazwiskiem Zając- tragicznie zmarły. Jak Relacjonował Zając, klasztor chroniony był przez KBW, a przyjeżdżali po księdza i jego samego funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa.

=

Remove ads

Gbond

Krzysztof Z Gbond - student Prawa UŚ, interesuje się historią regionalną. Ciekawi Mnie również historia Ludowego Wojska Polskiego oraz PRL. Pochodzę z Gliwic dlatego większość edycji im właśnie poświęcam. Redaktorem Wikipedii zostałem w sierpniu 2013 roku. kontakt: gbond3@o2.pl

Dodane artykuły lub takie w którym brałem udział

i wiele innych

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads